Ostatnie tygodnie są wyjątkowo emocjonujące na rynku ropy naftowej czy kawy, tymczasem wiele surowców i towarów w ostatnim czasie tkwi w przedłużającej się konsolidacji.
Weź udział w darmowym kursie inwestycyjnym z Dawidem Augustynem
Dotyczy to cen miedzi, notowań złota i srebra, czy też zbóż.
W przypadku tych ostatnich, duża zmienność była obserwowana w lecie, jednak późniejsze miesiące przyniosły brak wyraźnego kierunku. W przypadku kukurydzy, o konsolidacji można mówić nawet w kontekście długoterminowym. Już od 2014 roku notowania tego zboża w Stanach Zjednoczonych poruszają się przez większość czasu w przedziale 3,30-4,00 USD za buszel.
Czytaj także: Jak spuściłem 2 miliony złotych na giełdzie
Okresowo, praktycznie w każdym roku, zdarzały się na tym rynku dynamiczne ruchy wzrostowe,
na ogół wspomagane obawami o produkcję w jakiejś części świata – niemniej, za każdym razem bykom nie wystarczało siły na dłużej niż kilka tygodni, a ceny kukurydzy powracały do kanału bocznego. Cen przekraczających 7 USD za buszel, a nawet 8 USD za buszel, obserwowanych w 2008 roku oraz latach 2011-2012, obecnie większość inwestorów na rynku kukurydzy nawet nie mogłoby sobie wyobrazić w obecnej sytuacji fundamentalnej.
W bieżącym roku na rynku kukurydzy pojawiła się szansa na bardziej zdecydowane wzrosty, jednak po raz kolejny strona podażowa dała o sobie znać. W czerwcu notowania kukurydzy zostały gwałtownie zepchnięte w dół, co nie wynikało w szczególności z fundamentalnych uwarunkowań na rynku kukurydzy, lecz bardziej z powiązania cen tego zboża z notowaniami soi, które latem dynamicznie spadły za sprawą zapowiedzi narzucenia ceł na import amerykańskiej soi do Chin.
Konflikt handlowy pomiędzy Stanami Zjednoczonymi a Chinami
wciąż kładzie się cieniem na notowaniach soi, a wraz z nimi, także na notowaniach kukurydzy. To nieustanne powiązanie cen obu surowców wynika z kilku czynników, m.in. z możliwości wykorzystania kukurydzy i soi jako substytutów w niektórych zastosowaniach, a także z podobnych rejonów upraw. W przypadku obu tych towarów, dominującymi producentami i eksporterami są Stany Zjednoczone, Brazylia oraz Argentyna.
Niemniej, sytuacja fundamentalna na rynku kukurydzy jest lepsza niż na rynku soi. W ostatnich miesiącach pojawiały się obniżki prognoz produkcji kukurydzy w Stanach Zjednoczonych oraz na całym świecie.
W minionym tygodniu Międzynarodowa Rada Zbożowa (International Grains Council, IGC) obniżyła prognozę globalnej produkcji tego zboża w sezonie 2018/2019 o milion ton do poziomu 1,073 mld ton. Obniżka nie była co prawda spora, jednak widocznie spadły oczekiwania dotyczące produkcji kukurydzy w Stanach Zjednoczonych – IGC ścięła prognozy do 371,5 mln ton z wcześniejszych 375,4 mln ton.
Większość powstałej luki „zasypie” jednak zboże z Ukrainy, gdyż IGC podwyższyła prognozy produkcji kukurydzy w tym kraju z 30 mln ton do 33,5 mln ton. Jednocześnie, popyt na kukurydzę prawdopodobnie istotnie nie spadnie. Według ministerstwa rolnictwa Chin, w Państwie Środka w sezonie 2018/2019 notowany będzie deficyt zboża, co może prowadzić do zintensyfikowanego importu.
Duży popyt w tym kraju pochodzi przede wszystkim od producentów pasz dla zwierząt. Perspektywy dla notowań kukurydzy w średnioterminowej i długoterminowej perspektywie są więc coraz lepsze – przynajmniej z fundamentalnego widzenia. Zaś polityka pozostaje nieprzewidywalnym elementem układanki.
