Towary, czyli surowce, począwszy od ropy naftowej i miedzi, a skończywszy na bawełnie i zbożu, z reguły mogą nie stanowić dużej części portfela prywatnego inwestora. Mimo że na co dzień kupujemy produkty z nich wytworzone.
Choć na pierwszy rzut oka może być to niezauważalne, ale ceny wspomnianych towarów zdają się mieć charakter wysoce cykliczny w długim okresie. Gdy ceny rosną, producenci towarów zwiększają podaż, aby móc wykorzystać ten fakt i sprzedawać więcej i drożej. Gdy zaś podaż wzrasta, aby zaspokoić popyt, ceny ponownie spadają, tworząc sinusoidalne potencjalne cykle.
W bardzo długim okresie ceny towarów w ujęciu realnym utrzymują się na stałym poziomie lub spadają, ponieważ postęp technologiczny prowadzi do bardziej efektywnych sposobów wykorzystywania i wydobywania surowców. Zdarzają się jednak okresy, w których popyt znacznie wzrasta z powodu poważnych zmian w gospodarce światowej. Podaż z trudem nadąża wówczas za popytem, ponieważ producenci dostosowują się do tej zmiany strukturalnej. Jeśli natomiast wcześniej redukowali produkcję i zmniejszali inwestycje, bo ceny surowców spadały, to przy nagłym wzroście popytu podaż może nie nadążać z jego zaspokojeniem.
To z kolei zdaje się prowadzić do przedłużającego się okresu wzrostu cen i inwestycji w podaż przez producentów surowców, aż w końcu podaż wzrośnie na tyle, by zaspokoić lub przewyższyć popyt.
Ten stan można nazwać supercyklem na rynku surowców.
