Przelicznik walut

EUR, czyli euro, to nazwa waluty, która jest oficjalnym środkiem płatniczym w 19 krajach Unii Europejskiej. Waluta została wprowadzona do obiegu 1 stycznia 2002 roku. Najpopularniejsze pary walutowe z euro (EUR) to EUR USD (euro dolar amerykański), EUR AUD (euro dolar australijski), EUR CAD (euro dolar kanadyjski), EUR CHF (euro frank szwajcarski), EUR GBP (euro funt brytyjski), EUR JPY (euro jen), EURPLN (euro polski złoty).

Euro (EUR) to oficjalna waluta strefy euro, będącej integralną częścią Unii Europejskiej. Zostało wprowadzone jako jednostka rozliczeniowa elektronicznej jednostki monetarnej w 1999 roku, a gotówka w formie euro zaczęła być używana w obiegu pieniężnym od 2002 roku. Walutę euro można znaleźć w 19 z 27 państw członkowskich Unii Europejskiej, co czyni ją jedną z najbardziej rozpowszechnionych walut na świecie.

Euro jest jednostką wielu krajów, co oznacza, że ​​jest używane przez wiele narodów, ale nie jest narodową walutą żadnego z nich. W obiegu istnieją monety o różnych nominałach oraz banknoty o różnych wartościach, od najmniejszych monet do banknotów o wysokich nominałach.

Europejski Bank Centralny (EBC) jest główną instytucją zarządzającą i monitorującą euro. EBC skupia się na utrzymaniu stabilności cen i wsparciu wzrostu gospodarczego w strefie euro. Wartość euro jest śledzona na rynkach finansowych na całym świecie, a kurs wymiany euro do innych walut może być zmienny zależnie od różnych czynników ekonomicznych i politycznych.

Euro jest jedną z najczęściej używanych walut w transakcjach międzynarodowych, a także popularną rezerwą walutową. Jest ono również używane w ramach międzynarodowych umów handlowych i finansowych.

W trwający właśnie COP 26 wkroczyliśmy z wyjątkowo złej pozycji. Statystyki produkcji polskiej energetyki są dość porażające – udział paliw kopalnych (węgiel, gaz) wcale nie spada i osiąga dalej niebotyczne poziomy 85%. OZE wcale nie rośnie – nie tylko nie osiągnęliśmy własnych planów 19% udziału w 2020 roku, ale właściwie zanotowaliśmy regres. W porównaniu z naszym ledwo niskim kilkunastoprocentowym udziałem energetyki zeroemisyjnej, wszyscy nasi bezpośredni sąsiedzi z UE odpowiadają się już miksem, w którym ponad połowę stanowią OZE i atom.

Absolutna większość krajów UE już podjęła szybką decyzję całkowitego odejścia od węgla. Mówi już nie o odejściu od węgla (to przesądzone), ale także i szybkim zastępowaniu gazu wodorem. Oczywiście ostatnie miesiące to też perturbacje rynku energii, wysokie ceny, problemy w dostawach i rekompensaty dla najuboższych, jednak można się spodziewać, że temat ten z pewnością nie będzie motywem przewodnim COP 26.

Nadal właściwie nie wiadomo, jaka jest polska strategia na COP 26

Nie ma żadnych dokumentów, stanowisk, wstępnych prezentacji – tak jakby Polska była zaskoczona datą światowego szczytu klimatycznego. Na dodatek na tydzień przed jego rozpoczęciem doszło do fundamentalnej zmiany na stanowisku Ministra Klimatu i Środowiska. Odchodzi Michał Kurtyka, który mimo wszystko brawurowo poradził sobie z prowadzeniem COP 24 w Katowicach w 2018. Co powie Polska w sytuacji, gdy jest liderem „produkcji” śladu węglowego w energetyce europejskiej?
Dziś wydaje się, że najlepszą strategią byłoby to, co wcześniej wydawało się złym kursem – polski greenwashing, czyli spokojne potwierdzenie udziału w transformacji światowej, zwrócenie uwagi na konieczność transformacji, pokazanie trudnego punktu startu, ale i wielkich wysiłków oraz kluczowych programów, w których Polska plasuję się jako europejski lider.

Patrząc z perspektywy tego, jak wyglądają COP i jakie są oczekiwania wszystkich uczestników, takie rozwiązanie wydaje się znacznie lepsze niż „całkowite zderzenie ze ścianą” i rodzaj „wejścia rzeźnika na kongres wegetarian” jeśli na przykład chcielibyśmy przytoczyć ostatnie protesty górników w Luksemburgu i prezentacje o konieczności utrzymania stabilizującej roli taniej energii z węgla w nowych czasach, w których OZE nie zapewnia bezpieczeństwa energetycznego. Nadal nie wiadomo, jaki kurs obierze Polska.

Autor: prof. Konrad Świrski

Nieprzerwanie od 1995 Prezes Zarządu Transition Technologies S.A., od wielu lat związany z energetyką, optymalizacją produkcji energii i technologiami informatycznymi dla energetyki, gazownictwa i przemysłu. Jest profesorem zwyczajnym Politechniki Warszawskiej. Od lat wykłada na Wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa. 

Połączenie działań naukowych oraz wieloletnia obecność w biznesie pozwoliły mu na komercjalizację wielu prac badawczych, ma na swoim koncie kilkadziesiąt wdrożeń w elektrowniach w Polsce, USA i Azji, szereg polskich i światowych patentów, nagrody naukowe oraz komercyjne. Jest autorem wielu artykułów oraz prac naukowych, laureatem szeregu nagród zarówno tych, które odnoszą się do jego pracy naukowo-dydaktycznej, jak również do działalności komercyjnej jako prezesa zarządu. Od 9 lat prowadzi eksperckiego bloga, w którym stara się przybliżać czytelnikom świat energetyki i nie tylko.