44% NIE
W krajach Europy Zachodniej jest to narzędzie stosowane m.in. do zwiększania miksu społecznego i przeciwdziałania gettoizacji, w Polsce nie mamy takich problemów w dużej skali. Byłoby to też agresywne posunięcie w stronę własności prywatnej – trudno wyobrazić sobie, by znalazła się wystarczająca grupa lokalnych polityków skłonnych je egzekwować. Już teraz funkcjonują narzędzia takie jak program Lokal za Grunt czy umowa urbanistyczna zapisana w ustawie o rewitalizacji. Nie spotkały się one ze znaczącym zainteresowaniem samorządów, co pokazuje, że nie są gotowe sięgać nawet po dużo bardziej łagodne formy współpracy z prywatnymi inwestorami.
42% TAK
Tego typu rozwiązania dobrze współgrają z dominującą obecnie modą na miasta gęste i zróżnicowane społecznie. To też przede wszystkim efektywny sposób na szybką rozbudowę zasobu dostępnego cenowo mieszkalnictwa, sprawdzony w wielu europejskich krajach. Co więcej może być to schemat atrakcyjny dla wielu deweloperów, którzy w zamian za kooperację mogą liczyć na różne korzyści – tańsze grunty pod budowę, ulgi podatkowe czy szybszy proces pozyskiwania pozwolenia na budowę.
Zobacz także: Dom w Chorwacji można kupić za 65 groszy, a Irlandia zapłaci 350 tys. zł za zamieszkanie na wyspie
W pewnym ograniczonym sensie rynek nieruchomości w Polsce sam dywersyfikuje modele mieszkaniowe w ramach pojedynczych osiedli. Mamy przykłady inwestycji w Warszawie i kilku innych największych miastach, gdzie część budynków od początku stawia się z myślą o najmie instytucjonalnym. Takie projekty już funkcjonują i buduje się kolejne, zazwyczaj w ramach bardziej rozbudowanych założeń typu mixed-use. W dużych miastach zapewne taki kierunek się utrzyma, ponieważ umożliwia pożądaną dywersyfikację inwestycji. Pytanie, czy w najbliższych latach zejdzie również na poziom mniejszych, bardziej standardo wych projektów, również poza głównymi metropoliami. - Kamil Trepka socjolog, ekspert ds. mieszkaniowych Krytyki Politycznej
