Dane te wskazują na mało optymistyczne tendencje w przemyśle na początku tego roku, a niska aktywność ekonomiczna u naszych głównych partnerów handlowych wyraźnie osłabia aktywność także krajowego przemysłu. Znajduje to odzwierciedlenie w spadku produkcji dóbr zaopatrzeniowych (-4,5% r/r w styczniu br.) oraz dób konsumpcyjnych trwałych (-1,7% r/r).
Po wyeliminowaniu wpływu czynników o charakterze sezonowym produkcja sprzedana przemysłu spadła o 0,2% m/m niższym w porównaniu z grudniem ub. roku i wzrosła o zaledwie 0,1% r/r. Słabszy od oczekiwań wzrost produkcji przemysłowej w styczniu wiąże się częściowo ze słabszego wpływu efektu kalendarzowego i większej niż w styczniu ub. roku liczby dni roboczych. Wynika to zapewne z faktu, iż część firm odbierała wolny dzień za święto Trzech Króli, który wypadał w sobotę, przez co efektywna liczba dni roboczych była mniejsza. Skala tego efektu mogła być niedoszacowana, choć czynnik ten nie wyjaśnia w całości skali negatywnej niespodzianki w danych o produkcji przemysłowej.
Struktura działowa produkcji odzwierciedla negatywny wpływ słabszej koniunktury u naszych głównych partnerów handlowych. W aż 18 działach nastąpił spadek produkcji w porównaniu ze styczniem ub. roku, a najsilniejszy w produkcji urządzeń elektrycznych (-26,2% r/r), wyrobów z drewna, korka, słomy i wikliny (-4,6% r/r), czy też komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych )-4,2% r/r). To branże o wysokim udziale eksportu w sprzedaży ogółem i zanotowany tam spadek produkcji odzwierciedla niższy popyt zewnętrzny.
Słabym wynikom produkcji przemysłowej towarzyszy pogłębienie deflacji na poziomie cen producentów. Wskaźnik PPI spadł w styczniu do -9,0% r/r z -6,9% r/r w grudniu, nieco silniej niż nasz szacunek oraz konsensus rynkowy. Znaczna część tego odchylenia to jednak efekt rewizji w dół danych za grudzień ub. roku, kiedy indeks PPI wyniósł -6,9% r/r, a nie -6,4% r/r jak szacowano wcześniej. Miesięczna dynamika cen produkcji sprzedanej przemysłu była bliska naszym oczekiwaniom i wyniosła -0,2% m/m. spadek cen producenta w styczniu w dużej mierze wynikał ze spadku cen surowców i nośników energii. Zniżce cen w przetwórstwie przemysłowym sprzyja też rozładowanie napięć w łańcuchach dostaw, mocny złoty i niski popyt. To wszystko przekłada się na rozładowanie presji cenowej w zakresie towarów, co będzie sprzyjało dezinflacji cen towarów także na poziomie cen konsumenta.
Słabsze od oczekiwań styczniowe dane z polskiego przemysłu nie zmieniają naszej oceny perspektyw na cały rok. Dynamika PKB będzie przyspieszała, jednak w warunkach niskiego wzrostu w otoczeniu zewnętrznym będzie to proces powolny. Przypomnijmy, że Komisja Europejska szacuje wzrost gospodarczy w Niemczech w tym roku na zaledwie 0,3%, a prawdopodobieństwo recesji drugi rok z rzędu, szacowane przez Bloomberga, przekracza 70%. Po stagnacji w 4Q 2024, mierząc odsezonowaną dynamiką PKB kw/kw, polska gospodarka urośnie w 1Q względem końcówki poprzedniego roku, a roczna dynamika PKB przyspieszy i w całym roku wyniesie 2,9%. Głównym motorem wzrostu będzie konsumpcja prywatna i nasze oczekiwania w tym zakresie nie ulegają zasadniczej zmianie. Wpływ odbudowy popytu krajowego będzie jednak łagodzony przez niski popyt zewnętrzny.
Opublikowane dziś dane nie zmieniają naszych oczekiwań co do perspektyw polityki pieniężnej. W najbliższych miesiącach RPP będzie utrzymywała stopy procentowe na niezmienionym poziomie, co jest wyraźnie komunikowane przez prezesa Glapińskiego oraz znaczną część pozostałych członków RPP. Ryzyka dla wzrostu PKB, wynikające ze słabej koniunktury w otoczeniu zewnętrznym, a także presja na umocnienie złotego, która może nasilić się w warunkach łagodzenia polityki pieniężnej przez banki centralne w naszej części Europy, mogą skłonić RPP do cięcia stóp pod koniec tego roku. Słabe dane z gospodarki realnej mogą osłabić jastrzębią narrację części członków RPP, którzy do tej pory wykluczali możliwość obniżek stóp procentowych w tym roku. Przestrzeń do złagodzenia polityki pieniężnej w tym roku nie jest jednak duża.
