Nowy rok rozpoczyna się spadkiem inflacji do poziomu najniższego od marca 2021 r. Silny spadek inflacji to w dużej mierze efekt korzystnych tendencji na rynku żywności i paliw, także korzystnych zmian w zakresie cen administrowanych (ceny energii). Obniżyła się też inflacja bazowa, choć jej miesięczna dynamika utrzymuje się powyżej średniej długoterminowej dla stycznia. Utrzymanie działań osłonowych w zakresie cen żywności i energii będzie sprzyjało dalszej zniżce inflacji, która w marcu może wynieść poniżej 2,5% r/r. Wycofanie się z działań osłonowych spowoduje jednak znaczny wzrost inflacji w II poł. roku.
Opublikowane dziś przez GUS dane mają charakter wstępny, ponieważ oparte są na starym koszyku inflacyjnym. Z tego powodu mogą one być zrewidowane za miesiąc. Z tego samego powodu dzisiaj nie została podana pełna struktura koszyka inflacyjnego, tylko zachowanie głównych komponentów. Wyraźna dezinflacja widoczna jest na poziomie cen paliw, nośników energii, gdzie roczne dynamiki cen są ujemne. Dalej obniża się także inflacja cen żywności, co jest spójne z tendencjami na rynkach międzynarodowych. Indeks cen żywności FAO jest obecnie najniższy od lutego 2021 r. Efekt ten potęguje silna konkurencja pomiędzy głównymi sieciami detalicznymi.
Według naszych szacunków obniżyła się też inflacja bazowa. Wskaźnik CPI po wyłączeniu cen żywności i energii spadł w naszej ocenie do ok. 6,2% r/r z 6,9% r/r w grudniu, osiągając poziom najniższy od dwóch lat. Miesięczna dynamika inflacji bazowej, według naszych szacunków, utrzymuje się jednak powyżej średniej długoterminowej dla stycznia, wskazując na uporczywość inflacji bazowej. Ze względu na ograniczony zakres opublikowanych danych nie mamy informacji o inflacji cen usług, które ze względu na wysoką dynamikę kosztów pracy charakteryzują się najwyższą uporczywością.
Pomimo pozytywnej niespodzianki w styczniu perspektywy inflacji nie ulegają istotnej zmianie. W najbliższych miesiącach inflacja CPI będzie dalej się obniżać, zbliżając się do środka celu inflacyjnego na poziomie 2,5% r/r. Przy założeniu, że zerowa stawka VAT na podstawową żywność utrzymana zostanie także w 2Q br., co z uwagi na kampanię wyborczą jest naszym scenariuszem bazowym, inflacja w całym pierwszym półroczu wyniesie średnio poniżej 3% r/r. W drugiej połowie roku, ze względu na spodziewane przez nas wycofanie się z działań osłonowych, nastąpi jej wyraźny wzrost. Skala zwyżki jest trudna do precyzyjnego oszacowania, ponieważ rząd nie podjął decyzji w zakresie tych działań. Zakładamy jednak, że w II poł. roku wskaźnik CPI wzrośnie do nieco powyżej 6% r/r. Głównym ryzykiem dla ścieżki CPI w kolejnych miesiącach, determinującymi skalę odbicia inflacji w II poł. roku, są zatem czynniki regulacyjne związane z niepewnością co do okresu i zakresu obowiązywania dotychczasowych działań osłonowych.
W najbliższych miesiącach wyhamowywać będzie także inflacja bazowa, choć ze względu na wysoką dynamikę kosztów pracy, a jednocześnie odbudowujący się popyt konsumpcyjny, proces ten będzie następował stopniowo. Zniżkę inflacji bazowej wspierać będzie natomiast mocniejszy złoty.
Opublikowane dziś dane w niewielkim zakresie wpływają na oczekiwania co do polityki pieniężnej w najbliższych miesiącach. Ostatnie wypowiedzi prezesa, a także innych członków RPP sugerują chęć utrzymania stóp procentowych na stabilnym poziomie. Szczególnie, że utrzymuje się niepewność co do czynników regulacyjnych w zakresie działań osłonowych, perspektyw polityki fiskalnej w roku 2025, a także presji płacowej. Głębsza dezinflacja może jednak nieco złagodzić ich narracje jastrzębi, tj. członków RPP, którzy wykluczali do tej pory przestrzeń do cięć stóp w całym bieżącym roku. O ile ostatnie wypowiedzi członków RPP sugerują chęć utrzymania stóp procentowych na niezmienionym poziomie w najbliższych miesiącach, to w naszej ocenie może dojść do nieznacznych obniżek stóp procentowych pod koniec tego roku. Należy bowiem wziąć pod uwagę, iż stopy procentowe będą obniżane w tym roku w strefie euro, w USA, a także krajach naszego regionu. Przy stabilnych stopach procentowych w Polsce będzie to oznaczało presję na wyraźne umocnienie złotego. Silny złoty sprzyjać będzie dezinflacji, jednak jednocześnie podkopywać będzie konkurencyjność eksportu, a przez to osłabiać wzrost gospodarczy. Dodatkowo, pesymistyczne perspektywy rysują się dla gospodarki Niemiec i niepewna jest ścieżka wzrostu gospodarczego w Chinach. Mocny złoty i negatywne tendencje w otoczeniu zewnętrznym mogą stworzyć przestrzeń do poluzowania warunków monetarnych pod koniec tego roku.
