O ile w 2Q2024 inflacja ma szansę utrzymać się w przedziale odchyleń od celu, o tyle w drugim półroczu będzie to praktycznie niemożliwe. Nie wykluczamy całkowicie scenariusza, w którym RPP zachęcona przez inne banki centralne prowadzące cykle obniżek, zdecyduje się na pojedyncze cięcie stóp pod koniec roku, choć nie traktujemy tego jako scenariusza bazowego.
Bez względu na to, dopóki będziemy mieli do czynienia ze stosunkowo odległym horyzontem cięcia stóp w przyszłości, lepszym wyborem pod kątem budowy ekspozycji na polski dług są fundusze konserwatywne (o niskim ryzyku stopy procentowej) oraz korporacyjne. Uważamy, że fundusze z ekspozycją na dług skarbowy pozostają atrakcyjną opcją w horyzoncie dłuższym niż rok.
Zobacz także: LPP S.A. jednym z motorów napędzających wzrost WIG20
Dług zagraniczny
Pierwszy kwartał pokazał, że w sytuacji gdy Fed nie musi spieszyć się z obniżkami stóp procentowych, a dane makro wciąż pozostają zaskakująco silne, optymalnym wyborem w ramach ekspozycji na dług zagraniczny pozostają fundusze korporacyjne. Wprawdzie obecny poziom rentowności długu za oceanem ponownie wydaje się atrakcyjny (rentowność amerykańskich 10- latek wzrosła od początku roku o 40pb), jednak wyraźnie lepszą relację oczekiwanej stopy zwrotu do ryzyka widzimy we wspomnianej kategorii długu korporacyjnego (z długiem high-yield’owym włącznie).
Z zaciekawieniem obserwujemy jak ewoluuje na naszych oczach podejście ECB, które bardziej niż Fed zmuszony jest do szybkiego reagowania i cięcia stóp procentowych. Wydaje się, że termin pierwszej obniżki w czerwcu jest już przesądzony. Otwartym pytaniem pozostaje skala tegorocznych cięć - podczas gdy w przypadku Fedu coraz bardziej w wątpliwość poddawana jest skala trzech obniżek, w przypadku ECB naszym zdaniem będzie to minimum.
