Ten rok będzie okresem łagodzenia polityki pieniężnej przez główne banki centralne. Niemniej, ich tempo oraz skala będzie mniejsza niż wydawało się pod koniec minionego roku. Nie jest to regułą, ponieważ Narodowy Bank Szwajcarii jako jeden z pierwszych banków centralnych krajów rozwiniętych ściął w marcu stopy procentowe. W Polsce wysokie stopy procentowe zagoszczą na dłużej niż wydawało się jeszcze do niedawna. Tym bardziej, że nowy rząd zapowiada przedłużanie praktykowanych przez poprzedni rząd rozwiązań zmniejszających efektywność polityki pieniężnej – wakacje kredytowe oraz preferencyjne kredyty mieszkaniowe. Efektem suboptymalnego układu policy-mix będzie wolniejszy spadek inflacji w Polsce i wolniejsze obniżki stóp procentowych.
1Q 2024 był okresem stopniowo przyspieszającego ożywienia w gospodarce światowej po dość słabej końcówce ub. roku. Postępowało ono zgodnie z oczekiwaniami, choć dla niektórych gospodarek rewizje prognoz są zauważalne. Z jednej strony, poprawiły się oczekiwania dla Stanów Zjednoczonych, z drugiej zaś obniżono prognozy dla strefy euro. Stąd otoczenie zewnętrzne zapewne będzie miało mniej korzystny w latach 2024-2025 wpływ na krajową gospodarkę, niż zakładaliśmy w poprzednim raporcie. Ostatnie miesiące to też okres postępującej dezinflacji w wielu gospodarkach, choć już nie tak wyraźnej jak w poprzednich kwartałach. W takich warunkach rynki finansowe oczekują późniejszego początku cyklu obniżek stóp procentowych i mniejszej łącznej skali cięć w cyklu. Niemniej widać już na horyzoncie złagodzenie polityki pieniężnej przez Europejski Bank Centralny.
Przełom 2023 i 2024 roku był w gospodarce nieco słabszy od oczekiwań, jednak perspektywy na kolejne kwartały pozostają optymistyczne. Opublikowane do tej pory dane za styczeń-marzec br. sugerują, że w całym 1Q br. nieznacznie przekroczy 2% r/r. Wskaźniki wyprzedzające koniunktury sugerują kontynuację ożywienia także dalszej części roku, co jest zgodne z naszymi wcześniejszymi oczekiwaniami. W całym 2024 r. dynamika PKB będzie w naszej ocenie nieco silniejszy niż nasze oczekiwania sprzed 3 miesięcy i wyniesie 3,1% wobec 2,9% prognozowanych poprzednio. Rewizja ta, to w dużej mierze efekt nieco lepszych perspektyw w zakresie inwestycji. To zasługa m.in. odblokowania środków z KPO i funduszy strukturalnych, choć ich wpływ uwidoczni się najsilniej w latach 2025-26.
Na początku 2024 r. dezinflacja postępowała nieco szybciej niż oczekiwaliśmy. Po raz pierwszy od trzech lat, inflacja CPI spadła poniżej środka celu banku centralnego i wyniosła 2,0% r/r. Odczyt inflacji za marzec jest prawdopodobnie dołkiem inflacji CPI w tym roku i kolejne miesiące przyniosą jej zwyżkę, m.in. ze względu na wycofanie działań osłonowych w zakresie cen żywności i energii elektrycznej. Wciąż wyraźnie powyżej celu NBP kształtuje się inflacja bazowa, a ciasny rynek pracy, wysoka dynamika płac i odradzający się popyt będą utrudniały jej obniżanie. Dlatego też straciliśmy przekonanie co do obniżek stóp procentowych w Polsce w 2024 r. Trwałe sprowadzenie inflacji do celu NBP wymaga utrzymania stóp procentowych na wysokim poziomie przez dłuższy czas. Nieczytelna funkcja reakcji RPP zwiększa jednak niepewność co do ścieżki stóp proc. w Polsce.
Zmiany kursu EUR/PLN na początku 2024 roku dobrze wpisują się w kreślony przez nas w poprzednim raporcie scenariusz łagodnego umocnienia polskiej waluty. Jest jednak coraz bardziej prawdopodobne, iż ruch umocnienia złotego do euro w tym roku będzie nieco głębszy niż formułowany przez nas dotychczas poziom 4,20. Wynika to m.in. ze sprzyjających złotemu fundamentów krajowej gospodarki wyrażonych poprawą perspektyw gospodarczych, odblokowaniem środków unijnych, czy chęcią utrzymywania wyższych stóp procentowych w Polsce (sprzyjające carry trade). Co więcej, wsparciem dla złotego są także zagraniczne emisje obligacji polskich przedsiębiorstw, możliwa poprawa sytuacji fiskalnej w długim terminie, czy szybko rosnące walutowe depozyty Ministerstwa Finansów.
