Styczeń okazał się być trudnym miesiącem dla złotego. Inflacja szybuje i choć RPP kontynuuje podnoszenie kosztu pieniądza, to realne stopy procentowe pozostają głęboko ujemne. W krótkim terminie ważniejsze z punktu widzenia inwestorów są czynniki geopolityczne i czysto polityczne, które nie faworyzują złotego.
W styczniu Rada Polityki Pieniężnej zadecydowała o kolejnej podwyżce stóp procentowych o 50 punktów bazowych
Wartość stopy referencyjnej wynosi obecnie 2,25 proc. Komunikat po posiedzeniu nie różnił się znacząco od poprzednich. Warty uwagi był fragment o kolejnych działaniach RPP. „Decyzje Rady w kolejnych miesiącach będą nadal nakierowane na obniżenie inflacji do poziomu zgodnego z celem inflacyjnym NBP w średnim okresie, przy uwzględnieniu kształtowania się sytuacji koniunkturalnej, tak aby zapewnić średniookresową stabilność cen, a jednocześnie wspierać zrównoważony wzrost gospodarczy po globalnym szoku pandemicznym” – napisano w komunikacie. Nie oznacza to nic innego jak zapowiedź kontynuacji cyklu podwyżek.
Najbardziej prawdopodobny scenariusz to kroki o 50 punktów bazowych
Zmiany personalne w RPP (wymiana dwóch członków) nie powinny wpłynąć istotnie na kształt polityki pieniężnej, gdyż zdecydowana większość Rady opowiada się obecnie za kontynuacją zacieśniania monetarnego. Złoty pozytywnie reagował na działania RPP, a jeszcze lepiej przyjął słowa prezesa Glapińskiego o możliwości wzrostu stóp procentowych do poziomów wyższych niż wycenia rynek.
W ostatecznym rozrachunku złoty nie spisywał się najlepiej w styczniu
(szczególnie w drugiej połowie miesiąca), a najważniejszymi czynnikami osłabiającymi PLN są konflikt na granicy Rosji i Ukrainy oraz konflikt Rządu RP z Komisją Europejską. O ile eskalacja konfliktu Rosji i Ukrainy (de facto Rosji i krajów NATO) jest trudna do przewidzenia, o tyle obserwując krajową politykę trudno być optymistą w kwestii porozumienia na linii Warszawa-Bruksela.
Agencje informacyjne donoszą, że KE zdaje się być zdeterminowana do egzekwowania reguły praworządności,
a co za tym idzie bez ustępstw ze strony Polskiej porozumienie nie będzie możliwe. Sądzę, że jeśli ma dojść do przełomu w rozmowach, to nie stanie się to wcześniej niż w połowie roku, tym samym pewna presja na złotym będzie się utrzymywać. Naturalna niechęć inwestorów zagranicznych do walut regionu Europy Środkowo-Wschodniej, w obliczu działań o charakterze militarnym na Ukrainie jest naturalna, ale wszelkie oznaki deeskalacji napięć będą wpływać pozytywnie na PLN.
Ostatnią, choć wcale nie najmniej ważną, determinantą wyceny złotego są zachowania globalnych inwestorów,
którzy ponownie pochylili się w kierunku dolara po jastrzębim zwrocie w komunikacji Rezerwy Federalnej. Sądzę, że choć w średnim i długim terminie (zakładając poprawę sytuacji politycznej) jastrzębie działania RPP zostaną dostrzeżone i wycena złotego ulegnie poprawie, to w krótkim terminie nastroje wokół PLN determinować będą czynniki zewnętrzne, a więc właśnie globalny apetyt inwestorów na ryzyko.
Najbardziej zmienną parą złotową w ostatnim czasie był USD/PLN
Na wykresie dziennym wyraźnie wyrysowany jest horyzontalny opór z okolic 4,13, który ponownie postawił się sprzedającym złotego. Z punktu widzenia analizy technicznej ruch spadkowy pary USD/PLN możliwy jest do okolic strefy horyzontalnego wsparcia (3,9250). Do złamania tej bariery konieczne byłyby wyraźne pro-złotowe sygnały.
