W trakcie ostatniego miesiąca polski złoty tracił względem szwajcarskiego franka. Notowania CHF/PLN na początku marca znajdowały się na poziomie 4,11 podczas gdy w drugie połowie notowane są w okolicach 4,17.
Aktualnie kluczową kwestią dla perspektyw notowań pary CHF/PLN
pozostaje rozwiązanie sprawy kredytów frankowych udzielonych przez polskie banki i ich ewentualnej konwersji na kredyty złotowe. W powyższym wariancie newralgiczny pozostanie potencjalny udział NBP w procesie, który mógłby bankom zagwarantować dostęp do szwajcarskich franków. W wypadku realizacji konwersji bezpośrednio na rynku przez banki, bez pośrednictwa NBP, polski złoty mógłby dynamicznie tracić.
Z drugiej strony po okresie prawdopodobnie zwiększonej zmienności,
czynniki fundamentalne przemawiają za umocnieniem krajowej waluty. Ekonomiści BNP Paribas prognozują kurs CHF/PLN na koniec drugiego kwartału na poziomie 3,98 i 3,90 na koniec bieżącego roku. Czynnikiem ryzyka pozostaje działalność NBP, które wyraźnie stara się werbalnie oraz przez bezpośrednie interwencje osłabiać PLN.
Argumenty za spadkiem kursu CHFPLN
- Opanowanie epidemii koronawirusa i powrót światowej gospodarki na wzrostową ścieżkę dynamiki PKB i w konsekwencji wzrost „apetytu na ryzyko”
- Presja deflacyjna w Szwajcarii i możliwa interwencja walutowa Szwajcarskiego Banku Centralnego
- Przewartościowanie franka w stosunku do innych walut
Argumenty za wzrostem kursu CHFPLN
- Dalsze utrzymywanie się zmienności na rynkach w połączeniu z obawami o przyszły poziom wzrostu gospodarczego i wyprzedażą ryzykownych aktywów
- Potencjalna eskalacja napięć politycznych i handlowych zwiększająca popyt na tzw. bezpieczne aktywa do których należy frank szwajcarski
- Interwencje Narodowego Banku Polski w celu osłabienia polskiego złotego
