Przelicznik walut

GBP (ang. pound sterling) potocznie nazywany funtem brytyjskim to pieniądz krajowy Wielkiej Brytanii. Funt dzieli się na 100 pensów. Najpopularniejsze pary walutowe z funtem to GBPUSD (funt brytyjski dolar amerykański), GBPAUD (funt brytyjski dolar australijski), GBPCAD (funt brytyjski dolar kanadyjski), GBPCHF (funt brytyjski frank szwajcarski), GBPJPY (funt brytyjski jen). Funt brytyjski zapisywany jest symbolem £.

Funt szterling (GBP) to oficjalna waluta Zjednoczonego Królestwa, obejmującego Anglię, Szkocję, Walię i Irlandię Północną. Jest również używany na terytoriach zależnych, takich jak Wyspa Man czy Wyspy Normandzkie, a także w niektórych brytyjskich terytoriach zamorskich. Funt szterling to jedna z najstarszych walut na świecie, o korzeniach sięgających średniowiecza.

Monety funta szterlinga występują w różnych nominałach, natomiast banknoty są dostępne w różnych wartościach. Bank of England jest centralnym bankiem odpowiedzialnym za emisję waluty brytyjskiej, a także za kontrolę podaży pieniądza i utrzymanie stabilności finansowej.

Wartość funta szterlinga jest zmienna i podlega wpływom różnych czynników, takich jak sytuacja gospodarcza, poziom inflacji, a także zmiany w polityce monetarnej. Funta szterlinga jest jedną z głównych światowych walut rezerwowych i odgrywa istotną rolę w międzynarodowym handlu i finansach. Kurs wymiany funta szterlinga może być monitorowany na rynkach walutowych, gdzie jest notowany w relacji do innych walut.

W trwający właśnie COP 26 wkroczyliśmy z wyjątkowo złej pozycji. Statystyki produkcji polskiej energetyki są dość porażające – udział paliw kopalnych (węgiel, gaz) wcale nie spada i osiąga dalej niebotyczne poziomy 85%. OZE wcale nie rośnie – nie tylko nie osiągnęliśmy własnych planów 19% udziału w 2020 roku, ale właściwie zanotowaliśmy regres. W porównaniu z naszym ledwo niskim kilkunastoprocentowym udziałem energetyki zeroemisyjnej, wszyscy nasi bezpośredni sąsiedzi z UE odpowiadają się już miksem, w którym ponad połowę stanowią OZE i atom.

Absolutna większość krajów UE już podjęła szybką decyzję całkowitego odejścia od węgla. Mówi już nie o odejściu od węgla (to przesądzone), ale także i szybkim zastępowaniu gazu wodorem. Oczywiście ostatnie miesiące to też perturbacje rynku energii, wysokie ceny, problemy w dostawach i rekompensaty dla najuboższych, jednak można się spodziewać, że temat ten z pewnością nie będzie motywem przewodnim COP 26.

Nadal właściwie nie wiadomo, jaka jest polska strategia na COP 26

Nie ma żadnych dokumentów, stanowisk, wstępnych prezentacji – tak jakby Polska była zaskoczona datą światowego szczytu klimatycznego. Na dodatek na tydzień przed jego rozpoczęciem doszło do fundamentalnej zmiany na stanowisku Ministra Klimatu i Środowiska. Odchodzi Michał Kurtyka, który mimo wszystko brawurowo poradził sobie z prowadzeniem COP 24 w Katowicach w 2018. Co powie Polska w sytuacji, gdy jest liderem „produkcji” śladu węglowego w energetyce europejskiej?
Dziś wydaje się, że najlepszą strategią byłoby to, co wcześniej wydawało się złym kursem – polski greenwashing, czyli spokojne potwierdzenie udziału w transformacji światowej, zwrócenie uwagi na konieczność transformacji, pokazanie trudnego punktu startu, ale i wielkich wysiłków oraz kluczowych programów, w których Polska plasuję się jako europejski lider.

Patrząc z perspektywy tego, jak wyglądają COP i jakie są oczekiwania wszystkich uczestników, takie rozwiązanie wydaje się znacznie lepsze niż „całkowite zderzenie ze ścianą” i rodzaj „wejścia rzeźnika na kongres wegetarian” jeśli na przykład chcielibyśmy przytoczyć ostatnie protesty górników w Luksemburgu i prezentacje o konieczności utrzymania stabilizującej roli taniej energii z węgla w nowych czasach, w których OZE nie zapewnia bezpieczeństwa energetycznego. Nadal nie wiadomo, jaki kurs obierze Polska.

Autor: prof. Konrad Świrski

Nieprzerwanie od 1995 Prezes Zarządu Transition Technologies S.A., od wielu lat związany z energetyką, optymalizacją produkcji energii i technologiami informatycznymi dla energetyki, gazownictwa i przemysłu. Jest profesorem zwyczajnym Politechniki Warszawskiej. Od lat wykłada na Wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa. 

Połączenie działań naukowych oraz wieloletnia obecność w biznesie pozwoliły mu na komercjalizację wielu prac badawczych, ma na swoim koncie kilkadziesiąt wdrożeń w elektrowniach w Polsce, USA i Azji, szereg polskich i światowych patentów, nagrody naukowe oraz komercyjne. Jest autorem wielu artykułów oraz prac naukowych, laureatem szeregu nagród zarówno tych, które odnoszą się do jego pracy naukowo-dydaktycznej, jak również do działalności komercyjnej jako prezesa zarządu. Od 9 lat prowadzi eksperckiego bloga, w którym stara się przybliżać czytelnikom świat energetyki i nie tylko.