Wczoraj NBP zaprezentował szczegóły najnowszej listopadowej projekcji inflacji i PKB. Ścieżka centralna w porównaniu z lipcową projekcją przesunęła się dla inflacji CPI w górę do 14,5% (o 0,3 pp.) w 2022, do 13,1% (o 0,8 pp.) w 2023 oraz do 5,9% (o 1,8 pp.) w 2024. Ścieżka PKB uległa znacznej korekcie w dół dla 2023 r. – do 0,7% (o 0,7 pp.). Istotną zmianą w porównaniu do poprzedniej projekcji inflacji są zmiany w Tarczy Antyinflacyjnej, które przyczynią się do podbicia inflacji.
Tarcza ma zostać częściowo wycofana w ‘23, jednakże nie znane są informacje szczegółowe. W listopadowej projekcji przyjęto utrzymanie efektów tarczy na poziomie 50% w stosunku do wcześniejszych założeń, co według szacunków NBP podniesie dynamikę cen o ok. 1,9 pp. w 2023 r. W horyzoncie projekcji inflacja będzie się obniżać za sprawą osłabienia koniunktury w gospodarce (ujemnej luki popytowej), stopniowego spadku kosztów pracy oraz ustępowania napięć za granicą. Za stopniowy (nie skokowy) powrót inflacji do celu będzie odpowiedzialna inercja inflacji. Szoki zewnętrzne w przeważającym stopniu determinują inflację w Polsce. NBP szacuje, że wpływ szoków krajowych na inflację wynosi około 30%.
Efekt dotychczasowych podwyżek stóp w obecnym cyklu najsilniej widać w sektorze mieszkaniowym, a wpływ na inflację NBP szacuje na poziomie 3,5 p.p. – o tyle łącznie byłaby wyższa inflacja w horyzoncie do 2025 r., gdyby nie podwyżki stóp. Najważniejszymi czynnikami ryzyka dla inflacji i wzrostu PKB są dalszy przebieg agresji zbrojnej Rosji na Ukrainę, ceny surowców, napięcia w sieciach dostaw, szybsze zacieśnianie polityki pieniężnej przez główne banki centralne, działania antyinflacyjne rządu, transfery unijne oraz dalszy przebieg pandemii. Rozkład niepewności zarówno dla CPI jak i PKB jest zbliżony do symetrycznego. Po zapoznaniu się z najnowszą projekcją RPP jest dość niechętna do kolejnych podwyżek stóp, czyli pauza może zostać z nami na dłużej.
Wrzesień kolejnym miesiącem sporego deficytu na rachunku bieżącym
Choć od razu należy nadmienić że nie tak dużego jak w sierpniu. Wczoraj NBP publikował wrześniowe dane o bilansie płatniczym. Te pokazały ujemne saldo na rachunku bieżącym na poziomie -1,6 mld wobec -3,3 mld EUR w sierpniu. To zasługa poprawy bilansu w każdym obszarze, w tym: w obrotach towarowych (-2,1 mld EUR we wrześniu vs -2,6 mld EUR poprzednio), usług (2,7 mld EUR vs 2,4 mld EUR) oraz dochodów pierwotnych (-2,2 mld EUR vs -2,9 mld EUR). Dynamika nominalna obrotów towarowych pozostaje znaczna, realna natomiast, jak wzmiankuje NBP w komentarzu, jest znacznie niższa. Liczony w euro eksport rósł o 25,5% r/r (26,7% r/r w sierpniu), a import o 28,9% r/r (w sierpniu 28,7% r/r). W eksporcie ponownie dobrze wyglądał sektor motoryzacyjny (odblokowane łańcuchy dostaw, realizowany odłożony popyt).
Nadal rzuca się w oczy znaczny wzrost dostaw produktów naftowych do Ukrainy. Negatywnie oddziałuje z kolei obszar dóbr konsumpcyjnych trwałego użytku, w którym minął boom okołopandemiczny. Import był podbijany przez przywóz paliw, w tym węgla, których wysokie ceny są najważniejszą składową znacznego negatywnego bilansu handlowego. W ujęciu 12-miesięcznym deficyt rachunku bieżącego stabilizował się w okolicy -23,3 mld EUR (ok. -3,7% PKB), a deficyt obrotów towarowych powiększył się z -23,3 mld EUR do -24,3 mld EUR. W kolejnych miesiącach niższe ceny surowców energetycznych powinny naszym zdaniem prowadzić do lekkiej redukcji deficytów.
