Inflacja CPI wzrosła w lutym do 18,4% r/r, co było wynikiem bliskim naszym oczekiwaniom (18,5% r/r). Zaskakująca była natomiast rewizja w dół wskaźnika CPI w styczniu, który wyniósł 16,6% r/r, a nie 17,2% r/r jak wcześniej szacowano. To w głównej mierze efekt korekty dynamiki cen nośników energii w styczniu, który wyniósł w styczniu 29,7% r/r, podczas gdy wstępnie szacowano wzrost o 34,0% r/r. Tak znaczna skala rewizji jest zapewne efektem zmiany koszyka inflacyjnego i znacznej zmiany w strukturze konsumpcji nośników energii i w naszej ocenie może wiązać się ze spadkiem zużycia gazu i węgla, których ceny w minionym roku silnie wzrosły.
W samym lutym inflacja wzrosła o 1,2% m/m wobec wzrostu o 2,5% m/m w styczniu, na co najsilniejszy wpływ miały rosnące ceny żywności i napojów bezalkoholowych, a także paliw. GUS nie opublikował szczegółowej struktury koszyka inflacyjnego, stąd nie możemy precyzyjnie obliczyć inflacji bazowej za styczeń i luty. Według naszych szacunków była ona jednak wyższa niż grudniowy odczyt inflacji bazowej na poziomie 11,5% r/r. Z dostępnych danych natomiast wynika, iż inflacja ma uporczywy charakter, co znajduje odzwierciedlenie w wysokiej dynamice cen usług, która w lutym wyniosła 13,3% r/r. Co istotne, miesięczna dynamika cen usług przyspieszyła w lutym do 1,6% m/m z 1,3% m/m w styczniu, co wskazuje, iż firmy wciąż mają przestrzeń do przerzucania rosnących kosztów produkcji na ceny detaliczne. Znajduje to także odzwierciedlenie w badaniach koniunktury GUS, z których wynika, iż komponenty spodziewanych cen utrzymują się wciąż na relatywnie wysokich poziomach. Rosnące koszty działalności zmuszają firmy to obrony marż, a wyhamowanie popytu nie jest na tyle silne, aby uniemożliwiały tę strategię.
Główny Urząd Statystyczny przedstawił nowe wagi w koszyku konsumenta, które będą w tym roku wykorzystywane do obliczania wskaźnika CPI. Wpłynęły one na rewizję odczytu inflacji CPI w styczniu do 16,6% r/r z 17,2% r/r, a duża skala rewizji jest nieco zaskakująca. GUS przedstawił tylko cząstkowe informacje dotyczące systemu wag, z których wynika, iż wzrosła waga żywności i napojów alkoholowych do 27,01% z 26,59%, co było zgodne z naszymi oczekiwaniami. Na podstawie dostępnych informacji, a także dostępnych już szczegółowych wag innego wskaźnika cen – HICP, przypuszczamy, że obniżyła się waga cen paliw do prywatnych środków transportu, co także jest zgodne z intuicją. Naszym zdaniem obniżyła się ponadto waga części składowych nośników energii, zapewne gazu ziemnego, co wydaje się głównym źródłem niespodzianki. Może się okazać, że ustalenie cen maksymalnych w 2022 r. gazu dla gospodarstw domowych, przy ewentualnym ograniczeniu zużycia, wpłynęło na spadek udziału wydatków na ten cen w budżetach gospodarstw domowych. Wydaje się ponadto, że pomimo radykalnego wzrostu cen węgla w 2022 r. ich udział w całości wydatków gospodarstw domowych mógł ulec tylko nieznacznym zmianom. Informacje te wskazują, że rewizja systemu wag wpłynie na niewielkie obniżenie prognozy inflacji CPI w 2023 r.
Odczyt inflacji za luty jest szczytem wskaźnika CPI w obecnym cyklu inflacyjnym. Kolejne miesiące przyniosą spadek inflacji, na co główny wpływ będą miały efekty statystyczne oraz spadki cen surowców. W wyniku działania tych czynników inflacja w 4Q 2023 powinna powrócić do poziomów jednocyfrowych. Ze względu na ciasny rynek pracy wolniej będzie spadać inflacja bazowa, a w konsekwencji powrót inflacji do celu NBP pozostaje wciąż odległą perspektywą. Szczególne, jeśli rząd wprowadzi kolejne działania zmniejszające efektywność oddziaływania na gospodarkę dotychczasowych podwyżek stóp procentowych (np. kolejne wakacje kredytowe, dopłaty do oprocentowania kredytów). Z tego też powodu opublikowane dziś dane nie zmieniają naszej oceny perspektyw polityki pieniężnej. W naszej ocenie wciąż najbardziej prawdopodobnym scenariuszem jest utrzymanie stóp procentowych na obecnym poziomie. Niemniej biorąc pod uwagę gołębią retorykę prezesa NBP, nie można wykluczyć, iż zejście inflacji CPI do poziomów jednocyfrowych będzie dla obecnej RPP mocnym argumentem do złagodzenia retoryki i rozważenia szybszych obniżek stóp. Skutkiem takiego przesunięcia byłoby wydłużenie okresu dojścia inflacji do celu NBP, szczególnie, że obecny poziom stóp procentowych jest i tak niższy od poziomu wynikającego z reguły Taylora. Niemniej przy prognozach wskazujących zejście wskaźnika CPI do celu taki „koszt" dla obecnej RPP może być akceptowalny.
