Reklama
twitter
youtube
facebook
instagram
linkedin
Reklama
Reklama

Putin przyspiesza dywersyfikację kierunków eksportu ropy i gazu

|
selectedselectedselected
Putin przyspiesza dywersyfikację kierunków eksportu ropy i gazu
pexels.com
Reklama
Aa
Udostępnij
facebook
twitter
linkedin
wykop

14 kwietnia prezydent Władimir Putin wziął udział w wideokonferencji poświęconej sytuacji w sektorze paliwowo-energetycznym Rosji. W spotkaniu uczestniczyli przedstawiciele struktur państwowych, m.in. wicepremier Aleksandr Nowak i minister energetyki Nikołaj Szulginow. Putin skrytykował postawę zachodnich importerów rosyjskich surowców energetycznych, którzy – jego zdaniem – dążąc do zmniejszenia importu ropy i gazu z Rosji, działają wbrew własnym interesom i przekreślają wcześniejsze plany wynikające z Europejskiego Zielonego Ładu.

 

Putin odnotował także, że ze względu na wprowadzone sankcje zachodnie banki opóźniają realizację płatności importerów za dostawy surowców energetycznych. Wskazał trzy kluczowe zadania, którymi powinny zająć się władze rosyjskie w najbliższych miesiącach. Po pierwsze, powinny zapewnić bezpieczne dostawy surowców energetycznych odbiorcom krajowym, w tym poprzez kontynuację realizacji programu gazyfikacji Rosji. Po drugie, powinny podjąć działania na rzecz zwiększenia poziomu dywersyfikacji kierunków eksportu surowcowego. Prezydent polecił przygotować nowe projekty infrastrukturalne, umożliwiające zwiększanie dostaw surowców energetycznych na rynki wschodnie i południowe (w tym budowę nowych rurociągów). Według doniesień medialnych szczegóły mają zostać opracowane i przedłożone głowie państwa do 1 czerwca. Po trzecie, Putin zarządził zwiększenie krajowych mocy przetwórczych w sektorze naftowym i gazowym. Ponadto podczas spotkania ustalono, że do 15 września zostanie przygotowana nowa wersja strategii energetycznej Rosji z horyzontem do 2050 r. (obecna Strategia energetyczna Federacji Rosyjskiej do 2035 roku została zatwierdzona przez rząd w czerwcu 2020 r.).

Komentarz

  • Choć Putin zarządził przyspieszenie działań na rzecz dywersyfikacji kierunków eksportu ropy i gazu, to ich ewentualne (ograniczone) efekty mogą być widoczne dopiero po kilku latach. Budowa nowej infrastruktury rurociągowej jest procesem czasochłonnym i kosztownym. Prace budowlane i oddanie do użytku pierwszego odcinka gazociągu Siła Syberii, dzięki któremu Rosja uzyskała po raz pierwszy w historii możliwość eksportu gazu systemem rurociągowym do Chin, zajęły ponad pięć lat. Budowa pierwszej nitki ropociągu Syberia Wschodnia – Ocean Spokojny, umożliwiającej eksport rosyjskiej ropy do ChRL, trwała około trzech lat. Z kolei jego rozbudowa i zwiększanie przepustowości (z początkowych 30 mln do 58 mln, a ostatecznie do 80 mln ton) zajęły blisko 10 lat. Ponadto budowa nowych rurociągów byłaby dla Moskwy bardzo kosztowna. Koszty realizacji takich przedsięwzięć pochłaniają dziesiątki miliardów dolarów, a znalezienie źródeł finansowania w warunkach pogarszającej się sytuacji gospodarczej (wynikającej m.in. z nakładanych sankcji) mogłoby być bardzo trudne...czytaj więcej

 

Reklama

Zobacz cały materiał

Jesteś dziennikarzem i szukasz pracy? Napisz do nas

Masz lekkie pióro? Interesujesz się gospodarką i finansami? Możliwe, że szukamy właśnie Ciebie.

Zgłoś swoją kandydaturę


Szymon Kardaś

Szymon Kardaś

Absolwent Instytutu Stosunków Międzynarodowych Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW (2004) oraz Wydziału Prawa i Administracji UW (2007). Doktor nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce; rozprawa doktorska obroniona  z wyróżnieniem w kwietniu 2010 r. Koordynator współpracy między ISM UW a Wydziałem Stosunków Międzynarodowych Państwowego Uniwersytetu w Petersburgu oraz współpracy między ISM UW a Szkołą Badań Regionalnych i Międzynarodowych Dalekowschodniego Uniwersytetu Federalnego we Władywostoku. Laureat Stypendium Fundacji na rzecz Nauki Polskiej dla młodych uczonych (2009). Laureat Konkursu Stypendialnego dla najlepszych młodych doktorów, w ramach projektu „Nowoczesny Uniwersytet – kompleksowy program wsparcia dla doktorantów i kadry dydaktycznej Uniwersytetu Warszawskiego” (październik 2011 r.).


Reklama
Reklama