Kolejny już miesiąc poziom inflacji pozostaje głównym tematem rozmów ekonomistów w Polsce. Opublikowany w ubiegłym tygodniu wstępny marcowy odczyt inflacji CPI (1,9% r/r) przyjemnie zaskoczył przed świętami. Spadek większy od oczekiwań wynikał głównie z efektów wysokiej bazy oraz z taniejącej żywności (efekt ustępujących globalnych presji kosztowych i wojny cenowej naszych dyskontów). Ostatni raz taki poziom rocznej dynamiki CPI był wiosną 2019 r. Jesteśmy w celu inflacyjnym NBP, ale teraz zaczynają się schody…
Pierwszy schodek – fiskalny. Wraca VAT na żywność, co może podbić inflację o ok. 1 p.p., ale zapowiadane przez największe sieci handlowe braki podwyżek cen produktów w kwietniu mogą trochę zniwelować ten wpływ. Następnie uwolnienie cen energii (zamrożonych „tarczą antyinflacyjną”). Całkowite ich urynkowienie podbiłoby inflację o ok. 3 p.p., jednak minister klimatu Henning-Kloska zapowiada wprowadzenie bonu energetycznego łagodzącego skutki nowych taryf.
Drugi schodek – wynagrodzenia. W lutym wzrosły one o 2,7% m/m, pomimo że w styczniu mieliśmy przecież blisko 20% podwyżki płacy minimalnej, podwyżki dla sfery budżetowej, a w samym lutym brak było innych jednorazowych czynników (premie, nagrody, wyrównania np. w górnictwie). W skali realnej wynagrodzenia rosną już prawie w tempie dwucyfrowym (9,9% r/r), najwyższym w historii pomiarów, nie licząc lat 90-tych. Niski poziom bezrobocia może być dodatkowym źródłem presji dalszego wzrostu płac. Poprawa w obszarze wynagrodzeń realnych przekłada się na lepsze oceny nastrojów konsumentów i większą skłonność do wydatków, zwłaszcza tych dużych (AGD, RTV, meble, samochody).
Zobacz także: Akcje LPP wzburzone niespodziewanym oskarżeniem. Marzec przyniósł ochłodzenie na rynku akcji
Odradzające się inwestycje to schodek trzeci. Dane o produkcji budowlanej za 1 kwartał zaskakiwały wprawdzie negatywnie, jednak było to efektem kończącej się perspektywy finansowej UE w ubiegłym roku. W lutym Komisja Europejska ogłosiła odblokowanie Polsce środków z KPO w wysokości 60 mld euro. Wypłacone mają być jednak dopiero po zrealizowaniu reform i inwestycji ujętych w szczegółowych planach do 2026 r. Mamy zatem zaledwie 30 miesięcy na przeprowadzenie 55 reform i 56 inwestycji (w tym osiągnięcie 314 kamieni milowych i wskaźników). A presja czasu to nieuchronnie presja kosztowa.
Czwarty schodek to kurs walutowy. Umacniający się polski złoty (ok 8% względem EUR od wyborów) na razie „pomaga” spadać inflacji. Pytanie czy trend ten może być kontynuowany. Na „schodkach” na pewno nie chcą potknąć się członkowie Rady Polityki Pieniężnej. Pomimo gołębiej postawy jaką prezentowali jeszcze choćby jesienią 2023 roku, obecnie w ich komentarzach dominuje troska o ścieżkę inflacji i przekonanie o pozostawieniu stóp na obecnym poziomie na dłużej, nawet do połowy 2025 roku.
Nie przegap najciekawszych artykułów! Obserwuj nas w Wiadomościach Google (GOOGLE NEWS)! Obserwuj FXMAG>>
