Rano pojawiły się opóźnione odczyty inflacji z Niemiec za styczeń br. W przypadku CPI dane były wyższe od oczekiwań rynkowych (1,0% m/m, prog. 0,8% m/m), natomiast dla HICP publikacja pokazała wzrost cen o 0,5% m/m (prog. 1,2% m/m). Różnice metodologiczne obu miar (głównie mniejsza waga kosztów wynajmu w HICP niż w CPI) sugeruje zaskoczenie pochodzące z rosnących cen najmu nieruchomości. Jednak porównując niemiecki HICP z całą strefą euro (-0,4 m/m) widać, że presja inflacyjna w największej gospodarce UE była na początku roku relatywnie wysoka.
Poza tym kalendarz makro jest względnie pusty. Globalny rynek będzie zwracać uwagę na cotygodniowe dane o zasiłkach dla bezrobotnych w USA (prog. 190 tys. poprz. 183 tys.). Dane są na historycznych minimach (średnia 4-tygodniowa), ale dopiero wyraźne odchylenie (20 - 30 tys.) odczytu od konsensusu mogłoby wywołać reakcję rynkową. W Europie o 11:00 pojawią się zimowe prognozy ekonomiczne Komisji Europejskiej, a o 15:00 rozpocznie się konferencja prasowa po lutowym posiedzeniu RPP.
RPP bez niespodzianek
Bez niespodzianek i zgodnie z oczekiwaniami RPP pozostawiła stopy procentowe na niezmienionym poziomie, czyli 6,75% w przypadku stopy referencyjnej. Opublikowany po posiedzeniu komunikat nie różni się szczególnie od tego z poprzedniego miesiąca. Wciąż podkreślana w nim jest wykładnia konieczności przeczekania przeszłych szoków podażowych (szczególnie surowców energetycznych) i podkreśla się wyhamowujące momentum w światowej gospodarce. Jedyne zmiany, o kosmetycznym charakterze, są w stylu silne zacieśnienie polityki pieniężnej zamiast silne podwyżki stóp.
Nie chcąc zatem dublować naszego tekstu z poprzedniego miesiąca (tutaj), pochylamy się dokładniej nad kontekstem dla prowadzonej obecnie krajowej polityki pieniężnej. Bank Rozrachunków Międzynarodowych zbiera ujednolicone metodologicznie dane o poziomie stóp procentowych banków centralnych i o inflacji. Umożliwia to wyliczenie porównywalnej, ex post, realnej stopy procentowej w czasie. Z danych wynika, że wczorajsza decyzja Rady pozostawia ten miernik w Polsce poniżej -8,0%. To wartość bliska pozostałym sąsiadom w regionie, natomiast istotnie poniżej tak mierzonej realnej stopy w strefie euro (-6,1%) oraz w USA (-2,0%). Z większych gospodarek to właśnie zacieśnienie w USA jest najbardziej dynamiczne, ponieważ podniosło realną stopę procentową z jeszcze -7,5% w połowie 2022 roku. Spadki cen surowców będą w 2023 podnosiły te zmienne w kierunku zera, natomiast nieprawdopodobne wydaje się na razie ich długoterminowe wejście nad kreskę. Utrzymywanie takiej sytuacji przez dłuższy czas rodzi niezerowe ryzyko wydłużenia powrotu CPI do celu NBP, gdy po trudnym 2023 roku koniunktura w 2024 ustabilizuje się.
Na dzisiejszej konferencji prasowej prezes Glapiński odpowie na pytania dziennikarzy. Poznamy dzięki temu nieco więcej szczegółów odnośnie wczorajszej decyzji, aczkolwiek nie spodziewamy się, aby wykładnia istotnie zmieniła się od ostatniego razu.
