Nieodsezonowana, roczna dynamika produkcji przemysłowej obniżyła się istotnie poniżej naszych i rynkowych oczekiwań z 17,3% do 13,0%, co przełożyło się na spadek rocznej dynamiki przetwórstwa przemysłowego z 12,5% r/r na 11,7%. W ujęciu odsezonowanym spadek był nieco mniejszy (z 17,2% do 15,6%), ale w tym przypadku łyżką dziegciu jest pierwsza od grudnia ujemna dynamika miesięczna (-0,4% vs +2,1% w marcu).
Głównym źródłem spowolnienia w kwietniowym odczycie była energetyka, która skorygowała (- 34,6% m/m) dynamiczne wzrosty z końca poprzedniego roku i z marca. Jej spadek był mitygowany przez piąty miesiąc z rzędu rocznej dynamiki wydobycia węgla powyżej 30 p.p. Niemniej w samym przetwórstwie lokalny szczyt rocznej dynamiki najpewniej także mamy za sobą i to pomimo przyspieszenia w produkcja samochodów (duża waga w przemyśle) - liczba przyspieszających działów wyhamowała z 10 do 5. Kolejny miesiąc szczególnie, konsekwentnie zwalniają chemia i urządzenia elektryczne.
Jednocześnie ceny w przemyśle wzniosły się na kolejne, lokalne maksimum (23,3% r/r vs 21,9% r/r miesiąc wcześniej), ciągnięte głównie przez górnictwo i energetykę. W porównaniu do marca natomiast przyspieszenie rocznych dynamik ma miejsce w znacznie mniejszej liczbie działów (14 vs 22) i pojawiły się trzy działy z ujemną dynamiką cen.
Dane wskazują na wyhamowanie momentum w krajowym przemyśle, ale bynajmniej nie zapowiadają w nim recesji. Czynnikiem stabilizującym krajowy przemysł jest produkcja żywności, która kontrybuuje najsilniej do agregatu ze wszystkich kategorii (+2,5 p.p. r/r) i jednocześnie ogranicza deficyt w bilansie handlowym dóbr.
Trzeci dzień spadku dochodowości
W piątek globalny rynek długu kontynuował umocnienie. Krzywa UST obniżyła się na całej długości od -2 pb. na krótkim końcu (2Y) przez - 5 pb. na środku krzywej (10Y) oraz -6 pb. na długim końcu (30Y). Finalnie zamknęła dzień na odpowiednio 2,59%, 2,79% i 2,99%. Towarzyszyły temu względnie dobre nastroje na amerykańskich parkietach, gdzie udało się zatrzymać spadki cen akcji po ostatnich kilku czerwonych sesjach.
W Europie sytuacja nie była jednoznaczna. W przypadku większości krzywych państw członkowskich strefy euro widzieliśmy wystromienie, ale dla przykładu krzywe włoska i portugalska podniosły się na całej długości o śr. 7 i 3 pb. Dla krzywej niemieckiej zmiany na głównych węzłach wyniosły odpowiednio -2, 0 i +4 pb., w wyniku czego zamknęła ona tydzień na 0,34% (2Y), 0,94% (10Y) i 1,11% (30Y). Wzrosty na europejskich parkietach były wyraźniejsze niż po drugiej stronie Oceanu, co naszym zdaniem odzwierciedlało przekonanie inwestorów o bardziej sprzyjających warunkach dla EBC do rozpoczęcia podwyżek stóp m.in. za sprawą ostatnich wypowiedzi członków Rady Gubernatorów. Dalej rosło także nachylenie krzywej EURIBOR.
Dziś o poranku kontrakty terminowe na Bunda i UST zniżkują przy dosyć niskim wolumenie, oddając część zysków z piątku. Towarzyszy temu mieszana sesja na azjatyckich parkietach wobec obaw inwestorów o inflację i perspektywy wzrostu stóp. Szczególnie wyprzedawane były chińskie spółki technologiczne, ale Nikkei i ASX wzrosły o ponad 0,5%. Wobec pustego kalendarza makro spodziewamy się umocnienia długu lub jego stabilizacji ze względu na przewagę obaw o wzrost nad obawami o inflację. W perspektywie końca tygodnia prawdopodobny wydaje się scenariusz stabilizacji dochodowości, o ile dane PMI z Europy pokażą tylko nieznaczne pogorszenie (taki jest nasz scenariusz bazowy).
