Wydarzeniem numer jeden mijającego tygodnia była kolejna podwyżka stóp procentowych w USA. Rezerwa Federalna podniosła koszt pieniądza o solidne 75 punktów bazowych, do przedziału 3,0-3,25 proc. To już piąta podwyżka w tym roku, a zarazem trzecia tak pokaźna. Obecny antyinflacyjny „blitzkrieg” Fedu zdążył już przyćmić poprzedni cykl podwyżek z lat 2016-2018 i przebiega nawet szybciej niż seria z lat 2004-2006, poprzedzająca globalny kryzys finansowy. A przecież na tym jeszcze nie koniec. Oczekiwany przez rynek termin zakończenia cyklu zacieśniania przesunął się właśnie na luty 2023 – wtedy stopy mają dojść do poziomu 4,50-4,75 proc. (ostatnio były tam w lecie 2007 roku).
Jeśli do tego dodać postępującą redukcję bilansu Fedu, której tempo od września ma teoretycznie ulec podwojeniu względem pierwszych trzech miesięcy tej operacji, zwanej na rynku QT (ilościowe zacieśnianie), to otrzymujemy obraz tak agresywnego banku centralnego, z jakim chyba jeszcze nie mieliśmy do czynienia w ostatnich paru dekadach. W komentarzach coraz częściej pojawiają się porównania z polityką Paula Volckera, który w końcówce lat 70. wytoczył najcięższe działa do walki z uporczywą inflacją.
Jedną z głównych konsekwencji rynkowych obecnego, antyinflacyjnego blitzkriegu jest mocny dolar, co jest obecnie zresztą o tyle na rękę Fedowi, że sprzyja ograniczaniu inflacji w USA. Aprecjacja USD wynika z jednej strony z tego, że Fed ogranicza podaż tej najważniejszej globalnej waluty, a z drugiej zadłużone w dolarze kraje i firmy potrzebują coraz więcej dolarów na obsługę tego długu.
Z punktu widzenia polskiego inwestora aprecjacja dolara ma jednak tę zaletę, na którą wskazywałem już kilkakrotnie na łamach iWealth News, że jest przeciwwagą dla tracących na wartości krajowych aktywów, czyli np. akcji. Kurs dolara wyrażony w PLN właśnie wybił się górą z konsolidacji trwającej od czerwca, a kolejny cel tej wspinaczki to zapewne 5 zł za USD. Tymczasem indeks WIG jest w okolicy dołków bessy trwającej od jesieni ub.r.
I chociaż z najnowszego globalnego sondażu Bank of America wśród zarządzających funduszami jasno wynika, że dolar jest postrzegany jako aktywo silnie przewartościowane i zarazem najbardziej „zatłoczone” (ang. crowded), czyli przeważone w portfelach, to jednak pytanie, czy wystarczy to do powstrzymania amerykańskiej waluty przed postawieniem przysłowiowej „kropki nad i” w ramach trwającej hossy.
Autor: Tomasz Hońdo, CFA, Starszy Ekonomista Quercus TFI, Redaktor Qnews.pl
