W piątek opublikowane zostały najnowsze projekcje makroekonomiczne NBP. Pierwsze informacje o kierunku zmian dostaliśmy już w komunikacie po listopadowym posiedzeniu RPP (w ub. środę). Prognoza dla PKB została obniżona w ’23, a podwyższona w ’24 i ’25, a dla inflacji została obniżona w ’23 i ’24 oraz nieznacznie podwyższona w ’25 (z 3,6% do 3,7%). Kluczową kwestią jest to, że niewiele się zmienia perspektywa dojścia inflacji w okolice celu. A nawet się lekko wydłuża.
W lipcowej projekcji CPI w centralnej ścieżce lądowało na 3,5% w 3Q’25 oraz na 3,3% w 4Q’25. W listopadowej zahacza o 3,5% rzutem na taśmę – w 4Q’25. Za to inflacja bazowa pozostaje powyżej 3,5% w całym horyzoncie (najniżej 3,8% w 3 i 4Q25) podczas gdy w projekcji lipcowej schodziła do 3,4% w 4Q25. Poza tym w projekcji kontynuowany jest proces poprawy oczekiwań co do stopy bezrobocia. W lipcu oczekiwany był jej wzrost do 4% w ’25, a teraz już tylko do 3,4%, z 2,9% obecnie. Jednocześnie w dół poszło też jednak szacowane NAWRU, z 3,9% do 3,5%, a zatem zmiana prognozy stopy bezrobocia dla presji płacowej jest neutralna. Natomiast luka popytowa wg prognoz NBP, pomimo przyspieszenia wzrostu gospodarczego, pozostanie ujemna w kolejnych latach, co będzie sprzyjało obniżaniu inflacji. Jakie widzimy główne wnioski dla RPP płynące z projekcji? Ta jest sporządzona przy założeniu bieżącego poziomu stóp (główna NBP 5,75%). I przy takim założeniu zejście CPI do celu ma nastąpić w dość odległej perspektywie, która na dodatek odsunęła się w czasie względem lipcowej projekcji. A zatem wnioski z samej projekcji, abstrahując od argumentu niepewności polityki gospodarczej przyszłego rządu, nie pozostawiają na tę chwilę zbyt dużo przestrzeni dla luzowania monetarnego.
W powyższym świetle termin marcowy wydaje się najwcześniejszym dla ewentualnych zmian w polityce monetarnej. W podobnym tonie utrzymana była wypowiedź członkini RPP G. Masłowskiej, która w opublikowanym w piątek wywiadzie stwierdziła, że „… ma nadzieję, że w 2024 r. dojdzie do dalszych obniżek stóp procentowych, a istotna będzie w tej kwestii projekcja inflacji z marca…”.
EUR-USD – tydzień pod znakiem korekty spadkowej
W ub. tygodniu kurs głównej pary erodował spore zdobycze po publikacji słabszego od oczekiwań październikowego raportu z rynku pracy w USA. Piątek kończył się w okolicy 1,068. Kanał wzrostowy o już przeszło miesięcznej dojrzałości wciąż obowiązuje. Od strony danych ten tydzień będzie niezwykle ciekawy, ze spływającymi ważnymi danymi za październik z USA: CPI, PPI, sprzedaży detalicznej i produkcji przemysłowej.
Złoty korzysta z perspektywy wyższych stóp
Ub. tydzień na każdym etapie pokazał, że RPP dryfuje w kierunku zmiany nastawienia na bardziej restrykcyjne. Taki był wstępny wniosek z komunikatu po posiedzeniu (środa), następnie konferencji prezesa NBP (czwartek) i szczegółów najnowszej projekcji NBP (piątek). Dodatkowo złoty korzysta z dość sprzyjającego otoczenia zewnętrznego, a więc słabszego dolara i wzrostu globalnego apetytu na ryzyko. EUR-PLN piątek kończył w okolicy 4,4240 i powoli przymierza się do testu wsparcia na 4,40.
Przesunięcie krzywej rentowności na wyższe poziomy
W ub. tygodniu rentowności 2-latek, w odpowiedzi na jastrzębie zaskoczenie ze strony RPP (bardziej retoryka i kontekst niż sama decyzja), przesunęły się w górę o ok. 20 p.b., do ok. 5,35%. Krótki koniec mógł jeszcze nie w pełni zdyskontować przesunięcie w górę oczekiwań co do przyszłych stóp NBP. Rentowności 10-latek też wzrosły, ale w nieco wolniejszym tempie, o 15 p.b. (do ok. 5,62%). Tu jednak kluczową rolę odegrały sygnały hamowania korekty spadkowej rentowności na rynkach bazowych.
