Na koniec ub. tygodnia EUR-USD cofnął się w okolice 1,085, a więc poziomu najniższego od początku kwietnia. Bieżących przesłanek do osłabienia dolara raczej jednak nie było – Fed przymierza się do zakończenia cyklu podwyżek, dane z piątku o nastrojach konsumentów w USA były bardzo słabe, kwietniowa inflacja CPI zaskoczyła lekko pozytywnie, a kryzys bankowy za oceanem ostatnio zszedł z nagłówków, ale akcje sektora są wciąż pod presją. Póki co traktujemy cofnięcie głównej pary jako korektę po nieudanym ataku na dotychczasowe szczyty.
EUR-PLN najniżej od wybuchu wojny w Ukrainie
Złoty nie przestawał w ub. tygodniu pozytywnie zaskakiwać. Pomimo niesprzyjającego umocnienia dolara, wielotygodniowa aprecjacja polskiej waluty była kontynuowana. EUR-PLN dziś jest już w okolicy 4,50, a więc przy poziomie ostatni raz obserwowanym z początkiem lutego’22. Umocnieniu złotego sprzyjają silne ostatnio polska giełda oraz krajowy dług. Dziś dostaniemy też dane o bilansie płatniczym. Naszym zdaniem zobaczymy trzeci miesiąc z rzędu solidną nadwyżkę na rachunku bieżącym, co również może wspierać złotego.
Krzywa nadal płaska, ale nieco niżej
Ub. tydzień przyniósł umiarkowany spadek rentowności krajowych benchmarków, w tym 2-latek o ok. 2 p.b. oraz 10-latek o ok. 8.p.b. Na rynkach bazowych w tym czasie trwała konsolidacja. Przedstawione przez rząd w weekend socjalne propozycje wyborcze (w tym głównie waloryzacja 500+ do 800+) mogą działać w kierunku osłabienia transmisji polityki monetarnej NBP, a co za tym idzie wzrostu rentowności SPW, ale umiarkowanego. Ich koszt (poniżej 1% PKB w ‘24) raczej nie zszokuje uczestników rynku.
