W 1Q 2021 r. pandemia COVID-19 znacząco przybrała na sile w wielu obszarach świata, co skutkowało przedłużeniem restrykcji lub ich zaostrzeniem. Dotyczyły one zwłaszcza sektora usługowego, którego aktywność gospodarcza została znacząco ograniczona. Jednocześnie globalna koniunktura w przemyśle stopniowo poprawiała się.
W przypadku strefy euro nie uchroniło to jednak gospodarki przed skurczeniem się o 0,3% kw/kw (tj. o 1,3% r/r)
i ponownym znalezieniem się w recesji. Również w Stanach Zjednoczonych sytuacja pandemiczna była trudna, aczkolwiek szybko wdrożony program szczepień i poprawiające się warunki pogodowe sprzyjały stopniowemu łagodzeniu obostrzeń. Wsparta silnie impulsem fiskalnym z programu uchwalonego jeszcze przez administrację D.Trumpa oraz później przez stymulus nowego prezydenta J.Bidena gospodarka amerykańska urosła w 1Q 2021 r. o 1,6% kw/kw (tj. 0,4% r/r). Gospodarka chińska wzrosła natomiast o 0,5% kw/kw po wzroście o 3,2% kw/kw w 4Q 2020 r., a spowolnienie to wynika z pewnej stabilizacji po odrobieniu w pełni jeszcze w 2020 r. strat wywołanych pandemią.
Część krajów Europy Środkowej wykazała się w 1Q 2021 r.
zadziwiającą odpornością na obostrzenia i najtrudniejszą na kontynencie europejskim sytuację pandemiczną. W wielu krajach tego obszaru odnotowane wzrosty PKB przewyższyły znacząco oczekiwania (m.in. dla Rumunii, Węgier, Polski, a także Czech). Obraz ten kontrastował z odczytem dla największej gospodarki Unii Europejskiej, tj. dla Niemiec, który wskazał na spadek PKB w 1Q br. o 1,8% kw/kw.
Lepsze wyniki części krajów Europy Środkowej wynikają z wyższego stopnia zaadoptowania się gospodarek
do warunków pandemicznych. Dotyczy to zwłaszcza odporności popytu konsumpcyjnego w sektorze gospodarstw domowych. Obok siły spożycia wsparciem była także rosnąca aktywność w sektorze przemysłowym. Jednocześnie w części krajów Europy Środkowej odnotowano wzrosty nakładów na środki trwałe, co wiążemy głównie ze spadkiem niepewności dotyczącej przyszłości oraz relatywnie ciaśniejszym rynkiem pracy. Liderem w 1Q br. była Polska, gdzie wzrost inwestycji sięgnął aż 18,2% kw/kw.
Gospodarka globalna - Perspektywy globalnej aktywności gospodarczej pozostają optymistyczne i dotyczą nie tylko konsumpcji, ale także inwestycji
Wraz z realizacją szczepień przeciw COVID-19 i znoszonymi obostrzeniami perspektywy globalnej koniunktury uległy poprawie względem raportu marcowego, choć nieznacznie. Usługi w strefie euro budziły się do życia w 2Q br., na co wskazuje indeks PMI przewyższający wyraźnie poziom 50 pkt oddzielający ożywienie od spowolnienia. Natomiast usługowy indeks ISM powyżej 60 pkt odzwierciedla jeszcze bardziej dynamiczne ożywienie w tym sektorze w Stanach Zjednoczonych. W 2Q br. trwała ponadto dynamiczna ekspansja przemysłu, co potwierdzają analogiczne indeksy koniunktury kształtujące się powyżej 60 pkt. Jak wskazują wyniki badań PMI dla strefy euro i ISM dla Stanów Zjednoczonych popyt na usługi i towary pozostaje bardzo mocny, jednak nie może on obecnie być w pełni realizowany z powodu zatorów w łańcuchach dostaw materiałów i dóbr pośrednich, co najsilniej widoczne jest w przypadku komponentów elektronicznych dla przemysłu motoryzacyjnego. Ostatecznie w 2Q br. gospodarka strefy euro najpewniej wyszła z recesji rosnąc wg EBC o 1,4% kw/kw, a w USA, według Atlanta Fed, o ok. 2,0% kw/kw. Ze względu na efekt niskiej bazy odniesienia dynamika roczna będzie wyglądać jeszcze bardziej spektakularnie - dla strefy euro 13,0% r/r, dla USA ok. 12,0% r/r, a w przypadku Chin ok. 20,0% r/r.
W kolejnych kwartałach koniunktura w usługach powinna dalej się poprawiać, podobnie jak w przemyśle, choć widoczne obecne niedopasowanie popytu do podaży oraz wysoki stopień wykorzystania zdolności wytwórczych będą nadal ograniczać tempo ekspansji tego sektora. Od strony popytowej PKB w gospodarkach rozwiniętych będzie napędzany przez wydatki gospodarstw domowych wspierany lepszą niż przed kwartałem sytuacją na rynku pracy, zgromadzonymi podczas lockdownu oszczędnościami oraz prawdopodobnym wzrostem skłonności do konsumpcji. Jednocześnie wraz z osłabieniem się długookresowych czynników ryzyka i wysokim wykorzystaniem zdolności wytwórczych znacząco poprawiają się perspektywy inwestycji. Już dane z 1Q br. wskazywały na rozbudzenie wydatków na środki trwałe. Wsparciem globalnej poprawy inwestycji w najbliższych latach powinna być ponadto nadal akomodacyjna polityka pieniężna, a w części krajów rozwiniętych także polityka fiskalna (np. prawdopodobny amerykański program infrastrukturalny oraz od 2022 r. plan odbudowy po pandemii Unii Europejskiej).
