W czwartek na rynkach FX karty rozdawały publikowane dane makro z Europy i USA oraz w odniesieniu do par z PLN w mniejszym stopniu dane z Polski. Poranne, wstępne odczyty indeksów PMI z głównych europejskich gospodarek oraz strefy euro dla usług okazały się wyższe od rynkowych oczekiwań, choć towarzyszyły im słabe odczyty PMI dla przemysłu (ze strefy euro i Niemiec). Rynek jednak skupił się na sygnałach poprawy koniunktury w usługach, co umocniło euro i doprowadziło do dość dynamicznego wzrostu kursu EUR/USD w pobliże 1,09. Skutkiem tego był poranny spadek kursu USD/PLN w pobliże minimów z początku lutego br. (okolice 3,96) oraz kolejny atak kursu EUR/PLN na ważne wsparcie znajdujące się w pobliżu 4,31. Siłę PLN mógł wspierać wyraźnie wyższy od rynkowego konsensusu odczyt styczniowej sprzedaży detalicznej z Polski (+4,6% r/r vs. oczekiwane 3,5% r/r), jednak złoty tej szansy nie wykorzystał, w czym przeszkodziła dynamiczna zmiana nastrojów na EUR/USD, gdzie bardzo szybko wróciliśmy do cen z otwarcia czwartkowych notowań. Ruch ten po południu wspierały generalnie mocniejsze odczyty danych makro z USA.
Zobacz także: Trybunał dla prezesa NBP? Prezydent odpowiada premierowi
Czwartkowa sesja nie zmieniła zbyt wiele w obrazie głównych par z PLN, sentyment wokół złotego pozostaje pozytywny, a dalsze umacnianie krajowej waluty jest naszym scenariuszem bazowym. Główne rynki FX wspierać będą taki scenariusz dopóki kurs EUR/USD pozostanie powyżej 1,0770, a indeks dolara (DXY) nie wzrośnie powyżej 104,40 pkt.
W czwartek na krajowym rynku stopy procentowej rentowności SPW zniżkowały w zakresie 5-6 pb. na środku i długim odcinku krzywej dochodowości. Krótki koniec pozostał bez zmian Na głównych parkietach natomiast rentowności obligacji skarbowych zmieniły się w zakresie 0/+6 pb., a w krótszych tenorach przeważała presja na wyższe rentowności.
Opublikowane przed południem mieszane dane makro z Europy nie miały istotnego przełożenia na bazowe rynki FI, gdzie rentowności obligacji utrzymywały się w okolicach tegorocznych maksimów. Inwestorów mógł nieco niepokoić wzrost wskaźnika wyrobów gotowych do najwyższego od dziewięciu miesięcy poziomu (56,9 vs. 56,3), co może sugerować nasilenie presji inflacyjnej. Negatywna reakcja Bundów na te dane była jednak krótkotrwała. Podobnie na nieco mocniejsze dane z amerykańskiego rynku pracy (tygodniowa ilość zasiłków dla bezrobotnych) oraz znajdujące się powyżej 50 pkt. indeksy PMI zareagowały rentowności 10-cio letnich UST, gdzie ich wzrost powyżej oporu do okolic 4,35% był póki co chwilowy. W takim otoczeniu krajowe SPW były wyraźnie mocniejsze, a proces dostosowania do środowych przesunięć bazowych rynków FI odbywał się tylko na początku sesji. Polskie papiery mogły wspierać dobre dane o krajowej sprzedaży detalicznej za styczeń br. oraz perspektywa napływu środków z polskiego KPO, która w świetle informacji z ostatnich dni i czwartkowych wypowiedzi Donalda Tuska wydaje się mocno przybliżać.
Wczorajsze zachowanie polskich SPW odbieramy pozytywnie, może ono potwierdzać wypełnianie trwających od grudnia ’23 ruchów korekcyjnych, choć póki co żadne wyraźne sygnały potwierdzające zakończenie tych korekt nie zostały wygenerowane. Głównym zagrożeniem jest w dalszym ciągu zachowanie rynków bazowych FI, gdzie nie można wykluczyć wzrostów rentowności o kolejne kilkanaście pb. W tym kontekście publikowane 29 lutego odczyty inflacji konsumenckiej z Europy i USA (PCE) mogą być kluczowe.
Wykres dnia: Od końca stycznia br. krajowe SPW ponownie są mocniejsze od obligacji z rynków bazowych, a spready systematycznie zawężają się.
Źródło: Refinitiv
