Aprecjacja Euro zatrzymała się niespełna figurę przed czerwcowym szczytem. Fala wzrostów była na tyle intensywna, że na próżno szukać można korekt w fali mającej swój początek dwadzieścia dni temu. Dopiero koniec ubiegłego tygodnia przyniósł pierwsze czarne świece. Ich zasięg daleki jest od ważnej strefy 130.50, gdyż cena Low zatrzymała się na 132.00.
Miejsce to może być końcem korekty na interwale dziennym, co sugeruje kolejną falę wzrostową
Taki scenariusz znajduje uzasadnienie w analizie interwału tygodniowego, gdzie ruch opisany spadkowym kanałem także może być korekta, ale wyższego rzędu. Wiadomym jest, że po korekcie tworzy się impuls, który jest od niej dłuższy, stąd opór 134.00 jest potencjalnym celem dla posiadaczy długich pozycji. Oznaczałoby to kolejne dwie figury wzrostów.
Patrząc na wskaźnik RSI można wątpić, czy taki ruch jest możliwy, gdyż zmusiłoby to ten oscylator do wejścia głęboko w strefę wykupienia
Takie sytuacje zdarzają się dość rzadko, ale są możliwe, szczególnie jeżeli uwzględnimy ostatnią zmienność. Ta mierzona wskaźnikiem Bollingera wskazuje na oddalanie zewnętrznych linii o 6 figur. Taka sytuacja nie miała miejsca w tym roku i może być zaproszeniem do małej konsolidacji, aby wszyscy uczestnicy rynku zdążyli przyzwyczaić się do nowej sytuacji. Jej podstawą może być niebieska strefa 132.00, a górnym ograniczeniem zeszłotygodniowy szczyt, który jest najbliższym oporem.
Aby móc spojrzeć na południe, to podaż musiałaby przełamać dzisiejsze minima i wówczas realnym stanie się test 130.50.
