Rada Polityki Pieniężnej podjęła w ubiegłym tygodniu decyzję o utrzymaniu stóp procentowych na niezmienionym poziomie (stopa referencyjna NBP wynosi 6,75%).
Decyzja Rady była zgodna z naszą prognozą i konsensusem rynkowym. Rada podtrzymała swoją dotychczasową ocenę, zgodnie z którą dokonane wcześniej silne zacieśnienie polityki pieniężnej NBP będzie prowadzić do obniżania się inflacji w Polsce w kierunku celu inflacyjnego NBP. Zdaniem Rady czynnikami oddziałującymi w kierunku spadku inflacji będą osłabienie koniunktury w otoczeniu polskiej gospodarki, spadek cen surowców, a także obniżenie dynamiki PKB, w tym konsumpcji, następujące w warunkach istotnego obniżenia dynamiki kredytu. Rada ponownie zadeklarowała, że jej dalsze decyzje będą zależne od napływających informacji dotyczących perspektyw inflacji i aktywności gospodarczej (por. MAKROpuls z 10.05.2023). Naszym zdaniem, podobnie jak w poprzednich miesiącach, treść komunikatu wskazuje, że wysoka inflacja ma dla Rady nadal znaczenie drugorzędne i głównym celem polityki pieniężnej jest niedopuszczenie do nadmiernego spowolnienia wzrostu gospodarczego w najbliższych kwartałach. Uważamy, że wraz z postępującym spadkiem inflacji rośnie prawdopodobieństwo zasygnalizowania przez Radę końca cyklu podwyżek. Taka zmiana, znajdująca odzwierciedlenie w wyraźnej zmianie tonacji komunikatu po posiedzeniu i wypowiedziach prezesa NBP, może nastąpić w czerwcu br. i będzie zdeterminowana przez tempo spadku inflacji w okresie kwiecień-maj. W czwartek odbyła się zwyczajowa konferencja prasowa, na której prezes NBP A. Glapiński stwierdził, że inflacja spada „na łeb na szyję” zaznaczając jednocześnie, że rozważania dotyczące jakichkolwiek obniżek stóp procentowych „są zdecydowanie przedwczesne”. Komunikat po posiedzeniu RPP, a także wypowiedzi prezesa NBP A. Glapińskiego stanowią wsparcie dla naszego scenariusza, zgodnie z którym do końca 2023 r. stopy procentowe w Polsce nie ulegną zmianie.
W ubiegłym tygodniu poznaliśmy ważne dane z USA. Inflacja CPI w USA zmniejszyła się w kwietniu do 4,9% r/r wobec 5,0% w marcu, kształtując się poniżej oczekiwań rynku (5,0%). Spadek inflacji wynikał z niższego tempa wzrostu cen nośników energii, żywności oraz obniżenia inflacji bazowej, która zmniejszyła się w kwietniu do 5,5% wobec 5,6% w marcu, kształtując się zgodnie z oczekiwaniami rynku. Warto zwrócić uwagę, że inflacja bazowa w ujęciu miesięcznym nie zmieniła się w kwietniu w porównaniu do marca i wyniosła 0,4%, co wskazuje na utrzymującą się silną presją inflacyjną w amerykańskiej gospodarce.
W ubiegłym tygodniu poznaliśmy również wstępny indeks Uniwersytetu Michigan, który zmniejszył się w maju do 57,7 pkt. wobec 63,5 pkt. w kwietniu, kształtując się wyraźnie poniżej oczekiwań rynku (63,0 pkt.). Spadek indeksu wynikał ze zmniejszenia jego składowych zarówno dla oceny bieżącej sytuacji, jak i oczekiwań. Obniżyła się również podawana wraz z indeksem Uniwersytetu Michigan mediana dla oczekiwanej inflacji w horyzoncie 1 roku (4,5% r/r w maju wobec 4,6% w kwietniu), co wskazuje, na niewielki spadek oczekiwań inflacyjnych amerykańskich gospodarstw domowych. Ubiegłotygodniowe dane z USA nie zmieniają naszej prognozy, zgodnie z którą Fed zakończył w maju cyklu podwyżek stóp procentowych.
Saldo bilansu handlowego w Chinach zwiększyło się w kwietniu do 90,2 mld USD wobec 88,2 mld USD w marcu, kształtując się wyraźnie powyżej oczekiwań rynku (71,6 mld USD). Dynamika eksportu zmniejszyła się do 8,5% r/r wobec 14,8%, a dynamika importu spadła do -7,9% wobec -1,4%, kształtując się odpowiednio powyżej i poniżej oczekiwań rynku (8,0% w przypadku eksportu i 0,0% w przypadku importu). Mimo relatywnie silnego wzrostu chińskiego eksportu, uważamy, że jego perspektywy pozostają niekorzystne z uwagi na obserwowane osłabienie popytu zewnętrznego, w szczególności ze strony USA i UE, które odpowiadają za ok. jedną trzecią chińskiej sprzedaży eksportowej. Z kolei na zaskakująco słabe dane dotyczące chińskiego importu złożyły się silny spadek cen sprowadzanych przez Chiny surowców oraz niższe zamówienia zgłaszane przez chińskie przetwórstwo. W kolejnych miesiącach dynamika chińskiego importu osiągnie najprawdopodobniej dodatnie wartości, wspierana przez stopniowe ożywienie popytu wewnętrznego wraz z odejściem przez Chiny od polityki „zero COVID”. Uważamy jednak, że wspomniane wyżej ożywienie popytu wewnętrznego w Chinach będzie realizować się głównie poprzez sektor usług, stąd nie oczekujemy żeby było ono silnym impulsem pobudzającym import towarów. Z tego powodu prognozujemy, że mimo perspektyw ożywienia popytu wewnętrznego w warunkach osłabienia popytu zagranicznego nadwyżka w chińskim handlu zagranicznym pozostanie wysoka. Taki scenariusz jest spójny z naszą prognozą, zgodnie z którą dynamika PKB w Chinach zwiększy się w 2023 r. do 5,0% r/r wobec 3,0% w 2022 r., co będzie zgodne z ustalonym przez chiński rząd celem dla tempa wzrostu PKB na poziomie „ok. 5%” (por. MAKROmapa z 06.03.2023).
Zrewidowaliśmy naszą prognozę kursu EURPLN. W ostatnich tygodniach kurs złotego umacniał się z uwagi na nasilenie oczekiwań rynkowych na obniżki stóp procentowych przez EBC i Fed w horyzoncie kilku kwartałów i związany z tym wzrost globalnego apetytu na ryzyko. Taka tendencja będzie pozytywna dla kursu złotego również w kolejnych miesiącach. Nadal jednak uważamy, że kurs EURPLN wzrośnie przejściowo na koniec II kw. br. (do 4,60) z uwagi na przejściowy wzrost awersji do ryzyka, co będzie spójne z prognozowanym przez nas spadkiem kursu EURUSD. Niemniej jednak, w dłuższym okresie oczekujemy spadku kursu EURPLN ze względu na ożywienie wzrostu gospodarczego. Dodatkowym wsparciem dla złotego będą dobre dane dotyczące polskiego bilansu handlowego i salda obrotów bieżących (por. MAKROmapa z 24.04.2023). W rezultacie prognozujemy, ze kurs EURPLN wyniesie 4,54 na koniec br. i 4,45 na koniec 2024 r.
