16 listopada na spotkaniu w Belgradzie prezydent Serbii Aleksandar Vučić, premier Węgier Viktor Orbán i kanclerz Austrii Karl Nehammer podpisali memorandum dotyczące przeciwdziałania nielegalnej migracji. Według deklaracji polityków Austria i Węgry będą partycypować w kosztach readmisji z Serbii osób, które nie mają prawa do uzyskania ochrony międzynarodowej. Uzgodniono też zwiększenie zabezpieczenia granicy serbsko-macedońskiej. Aby poprawić kontrolę nad pasem przygranicznym, Serbia planuje wysłać dodatkowo 100 funkcjonariuszy policji, których będzie wspierać 100 policjantów z Austrii dysponujących dronami i urządzeniami termowizyjnymi. Pomoc w tym zakresie zadeklarowały również Węgry, jednak nie podały żadnych konkretów. Według austriackiego kanclerza nieskuteczność unijnej polityki migracyjnej zmusza państwa członkowskie, które są zainteresowane przeciwdziałaniem nieregularnej migracji, do pogłębiania współpracy. Nehammer wyraził także nadzieję, że przynagli to instytucje unijne do większej aktywności na tym polu.
Według danych UNHCR w okresie od stycznia do września 2022 r. w Serbii znalazło się 84 tys. osób, które nielegalnie przekroczyły granicę, co stanowi wzrost o 94% względem tego samego okresu ub.r. Wśród nich byli głównie obywatele Afganistanu (40%), Syrii (20%), Burundi (9%) i Pakistanu (6%). W tym samym czasie w Austrii złożono 94 tys. wniosków o ochronę międzynarodową. Dla Wiednia szczególnym problemem są osoby m.in. z Indii (7 tys. wniosków) i Burundi, które przyjeżdżają do Serbii w ramach dwustronnych porozumień o ruchu bezwizowym, a następnie próbują dostać się do UE.
Komentarz
- Celem formatu Wiedeń–Budapeszt–Belgrad jest prezentowanie skuteczności tych stolic w powstrzymywaniu migracji w kontraście do mało efektywnych działań instytucji europejskich. Pierwsze spotkanie w tym formacie miało miejsce 3 października w Budapeszcie, kolejne ma się odbyć w Wiedniu. Są one poświęcone przede wszystkim tematowi migracji. Polityka Austrii i Węgier wpisuje się w dotychczasowe podejście UE, która – ze względu na niemożność wypracowania nowych zasad dotyczących polityki w tym zakresie – skupia się na spowolnieniu ruchów migracyjnych przez wzmacnianie kontroli na poszczególnych granicach oraz toleruje tzw. łańcuszkowe push-backi (ludzie są wypychani bez przestrzegania odpowiednich procedur – np. ze Słowenii przez kolejne kraje aż do Macedonii Północnej). Brak działań UE prowadzi do przerzucania ciężaru kontroli granic i zapewnienia miejsc w obozach tymczasowych na pozaunijne państwa tranzytowe, mimo że graniczne kraje unijne, takie jak Grecja i Bułgaria, dysponują wsparciem wspólnoty i o wiele większymi środkami na politykę migracyjną....
