O godz. 20:00 napłyną „minutes” z ostatniego posiedzenia FOMC. Poza tym zaplanowane są dwa wystąpienia przedstawicieli Fed (Bostic o godz. 14:00, a Bowman o godz. 19:00). Po zamknięciu sesji w USA oczekiwania jest publikacja kwartalnych wyników wiodącego producenta układów graficznych. Potencjalnie może to być informacja kształtująca nastroje w czwartek.
Krajowy przemysł „wyklepuje dołek”
Produkcja przemysłowa wzrosła w przeciągu ostatniego roku o 1,6% w cenach stałych, zgodnie z naszą prognozą. W ujęciu odsezonowanym roczna dynamika podniosła się z -0,5% do +0,1%. To jej pierwszy dodatni poziom od ponad roku. Wypadkowo indeks znajduje się blisko historycznych szczytów, które odnotował w grudniu 2022.
W podziale na kategorie w głębokiej, już niemal dwuletniej recesji, znajdują się dobra konsumpcyjne trwałe (w styczniu -1,7% r/r). Za nimi w tylko niewiele ponad rocznej recesji doba zaopatrzeniowe (-4,5% r/r). Wynik nad kreską tradycyjnie trzymały dobra kapitałowe (+14,4% r/r), w tym przypadku głównie sektor automotive, który dodał do styczniowego wyniku 1,8 p.p. Istotnie nad kreskę wskoczyła także produkcja żywności i dodała 0,9 p.p. r/r.
Ceny w przemyśle zmalały mocniej od naszych oczekiwań (-9,0% r/r vs -8,5% r/r). To najniższa roczna dynamika w historii szeregu. Ponad 94% przemysłu notuje spadek cen producentów. Głównym winowajcą był spadek cen w górnictwie o 11,0% r/r. Wkład pozostałych kategorii pozostał na zbliżonym poziomie do poprzedniego miesiąca.
Dane interpretujemy lekko pozytywnie. Kolejne miesiące powinny przynieść powrót produkcji kilku kolejnych kategorii nad kreskę. W tym przypadku czynnikiem ograniczającym będzie tempo ożywienia w strefie euro, a właściwie jego brak. Z kolei deklarowane w badaniach GUS oczekiwania cenowe przedsiębiorstw sugerują trajektorię wzrostową rocznej dynamiki PPI.
Zobacz także: Styczniowe dane zrobiły mieszane pierwsze wrażenie... Procesy deflacyjne zaczną hamować?
Ponownie dwucyfrowa dynamika wynagrodzeń
Przeciętne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw wzrosło w przeciągu ostatniego roku o 12,8%. To powrót nad symboliczny poziom 10,0% po jednorazowym wypadku w grudniu (9,6% r/r). W ujęciu realnym roczna dynamika podniosła się do 8,3%. Jednocześnie w tym ujęciu wynagrodzenie rośnie już czwarty miesiąc z rzędu w każdej z większych branż gospodarki. Temu wynikowi sprzyjało zaskoczenie w ostatnich danych o inflacji (tutaj) oraz efekty bazy (na początku zeszłego roku roczna dynamika notowała lokalne minima).
Zaglądamy pod maskę i widzimy, że największą poprawę odnotował przemysł oraz branże z nim związane (handel detaliczny, transport, budownictwo). To branże o dosyć wysokim udziale pracowników opłacanych płacą minimalną, która wzrosła z początkiem roku 4242 zł (+21,5% r/r, 54,6% przeciętnego wynagrodzenia). Niezależnie od tego w sektorze usług wynagrodzenia także przyspieszają w większości branż. Pomaga to sprowadzić gromadzone oszczędności gosp. dom. do trendu sprzed ich realnego uszczuplenia na przełomie 2022 i 2023 roku.
Dane o zatrudnieniu wskazały na spadek jego poziomu o 0,2% r/r. Styczniowy odczyt obarczony jest nową próbą badaną przez GUS, więc na ocenę bieżącego momentum musimy poczekać do danych za luty. Po wielkości korekty zatrudnienia w przetwórstwie (+ 7 tys.) wydaje się, że jesteśmy blisko dołka niemal dwuletniej recesji zatrudnienia w tym sektorze.
UST i Bundy delikatnie zyskały na wartości
Krótko po otwarciu wtorkowych notowań w Europie obserwowaliśmy umocnienie amerykańskich oraz niemieckich obligacji. Nie były to jednak silne ruchy – dochodowość obniżyła się o ok. 1-3 pb. na całej długości bazowych krzywych. W tle poznaliśmy odczyt rachunku bieżącego ze strefy euro za grudzień. Nadwyżka CA była relatywnie wysoka (32 mld euro SA, poprz. 24,6 mld euro). Ostatecznie w 2023 roku saldo CA osiągnęło +260 mld euro (1,8% PKB tutaj) przy deficycie na poziomie 0,6% PKB w 2022 r. W latach 2014-2019 dodatnie saldo rachunku bieżącego kształtowało się w przedziale 2-3% PKB. Annualizując sezonowo-wyrównane dane z ostatniego półrocza można oczekiwać, że dolne ograniczenie przedpandemicznej nadwyżki CA (ok. 2,0% PKB) będzie scenariuszem bazowym w kolejnych kwartałach.
Ostatecznie na głównych węzłach amerykańska krzywa przesunęła się w dół o 5, 3 oraz 1 pb. do odpowiednio 4,59% (2Y), 4,27% (10Y) oraz 4,44% (30Y). W przypadku Bunda zmiana dochodowości na głównych węzłach wyniosła -4, -3 oraz -4 pb. do odpowiednio 2,80% (2Y), 2,38% (10Y) oraz 2,53% (30Y). Europejski kalendarz makro jest dziś pusty (dopiero jutro poznamy lutowe PMI ze strefy euro). Nie oczekujemy silnych sygnałów ze strony „minutes”, szczególnie że ostatnie odczyty makro zza Oceanu zmniejszają hipotetyczny wpływ gołębich dyskusji na ostatnim posiedzeniu FOMC. Ostatecznie więc nie widzimy potencjału na podwyższoną zmienność UST oraz Budna i spodziewamy się konsolidacji notowań blisko bieżących poziomów.
