W październiku Międzynarodowy Fundusz Walutowy opublikował swój półroczny raport na temat kondycji globalnej gospodarki. Według tych prognoz globalny wzrost gospodarczy ma nieznacznie spowolnić w 2024 roku i powinien wynieść 2,9%. Inflacja zaś ma dalej się obniżać oraz wynieść 5,9% oraz 4,8% odpowiednio na koniec 2023 i 2024 roku. Spadająca inflacja przy spowalniającym, ale ciągle wzroście gospodarczym (przy braku wzrostu bezrobocia) to scenariusz „miękkiego lądowania”, na którym powinny skorzystać wszystkie klasy aktywów finansowych.
Międzynarodowy Fundusz Walutowy za największe ryzyka dla tego scenariusza uznaje kryzys rynku nieruchomości w Chinach, zmienność cen surowców (w tym również żywności) w wyniku zawirowań geopolitycznych i klimatycznych, uporczywość inflacji oraz nadmierne zadłużanie się państw.
Banki centralne zakończyły (w dużej części) cykle podwyżek (wyjątkiem Chiny) i podstawowe pytanie, które rynki będą zadawać w najbliższym czasie, to: jak długo stopy pozostaną wysokie.
Restrykcyjna polityka monetarna jest skuteczna w walce z inflacją, ale w którymś momencie nieuchronnie wpłynie na pogorszenie aktywności gospodarczej. Mając na uwadze bezprecedensową skalę podwyżek na świecie w minionych latach – gospodarka globalna mimo wszystko jest zaskakująco odporna. Widoczne są jednak różnice między regionami.
Solidny wzrost pokazują państwa azjatyckie, podczas gdy państwa Europy Zachodniej zmagają się ze stagnacją. Klasą samą dla siebie są USA, które zanotowały odczyt PKB za 3Q na poziomie aż +4,9% kw/kw!
Zobacz także: Polska waluta (PLN) podbija kolejne rekordy. Eurodolar (EUR/USD) będzie walczył z presją?
Ta odporność wspierana będzie dodatkowo i profilaktycznie przez programy fiskalne. Chiny ogłosiły właśnie zwiększenie deficytu budżetowego do 3,8% z 3% PKB i to w bieżącym jeszcze roku, co ma zasilić gospodarkę kwotą 1 tryliona juanów (ok. 137 mld USD). W Japonii premier Kishida ogłosił jednorazową obniżkę podatków, która ma wartość blisko 1% PKB (ok. 42 mld USD). A pamiętajmy również, że w przyszłym roku czekają nas m.in. wybory prezydenckie w USA i Rosji oraz wybory do europarlamentu, a w efekcie festiwal obietnic wyborczych.
Narastającym problemem będą zwiększające się deficyty budżetowe. Te z założenia powinny być antycykliczne, czyli rosnąć w okresach dekoniunktury, aby wspierać słaby popyt, a w okresie prosperity, decydenci powinni odbudowywać przestrzeń fiskalną, zmniejszając zadłużenie i wydatki, równocześnie wspierając uczestnictwo w rynku pracy i strukturalny rozwój. Stosunkowo wysokie zadłużenie państw po okresie pandemii zmniejsza to pole manewru i utrudni łagodzenie negatywnych skutków spowolnienia w przyszłości, jeśli „lądowanie” okaże się jednak twarde.
