Wczorajsza sesja przyniosła długo wyczekiwaną chwilę wytchnienia na rynkach, pierwszą taką po zeszłotygodniowym odczycie amerykańskiej inflacji. W efekcie obserwowaliśmy deprecjację dolara, która przełożyła się na umocnienie krajowej waluty. Spadały także rynkowe stopy procentowe, co także dotknęło polski rynek. W dzisiejszym raporcie proponujemy rzut oka na niedawną publikację MFW, a konkretnie na część dotyczącą wpływu rozwoju największych, ale wciąż rozwijających się państw, na inne gospodarki.
Co nas dzisiaj czeka?
Nieśmiało zaczną spływać kolejne dane z krajowej gospodarki - GUS opublikuje konsumenckie wskaźniki koniunktury.
W USA czeka nas natomiast szereg wystąpień przedstawicieli Fed (Bowman, Williams, Bostic), dane o nowo zarejestrowanych bezrobotnych, indeks Phily Fed i dane o sprzedaży domów na rynku wtórnym.
Zobacz także: Ceny prądu zamrożone kosztem budżetu państwa
Gdy Chiny kichają reszta ma katar?
Pozwoliliśmy sobie przeformułować powiedzonko dot. USA i Europy, bo takie pytanie nasuwa się po lekturze rozdziału raportu IMF Global Economic Outlook. Rozdział ten dotyczy wpływu największych gospodarek rozwijających się na inne gospodarki i jak ten wpływ rósł na przestrzeni ostatnich 20 lat. Postaramy się przybliżyć najciekawsze wnioski.
Autorzy wzięli na tapet rozlewanie się szoków z państw grupy G20, które wciąż można uznać za rozwijające się (Argentyna, Brazylia, Chiny, Indie, Indonezja, Meksyk, Rosja, Arabia Saudyjska, RPA i Turcja) na inne gospodarki. Dlaczego wzięto pod uwagę te kraje? Tu odpowiedź zdaje się dość prosta – ich rola na przestrzeni ostatnich wielu lat systematycznie rosła, patrząc m.in. na udział tych państw w globalnym handlu (tu cezurą czasową jest wstąpienie Chin do WTO, wykresy 1 i 2), wzrost ich inwestycji zagranicznych (wykres 3), wzrost udziału w globalnych łańcuchach dostaw (wykres 4) i w końcu ich udział w produkcji czy wydobywaniu niektórych surowców (wykres 5).
Rosnące silne powiązanie tych gospodarek z gospodarką globalną stanowią asumpt do zgłębienia tematu, czy i jak szoki z nich pochodzące oddziałują na partnerów gospodarczych. Szczególnie, że rola szoków wewnętrznych w tych państwach również rosła na przestrzeni ostatnich lat – mówiąc prościej, państwa te na tyle rosły gospodarczo w siłę, że nie są zależne już głównie od tego co dzieje się zagranicą, ale coraz silniej zależą od czynników wewnętrznych, jak np. krajowy popyt (wykres 6), a ich cykle coraz bardziej przypominają charakterystyki te z krajów rozwiniętych (wykres 7).
To jak to rozlewanie wygląda? Przybliżymy wyniki dwóch z kilku ujęć, w których analitycy MFW starali się szacować to zjawisko. Pierwszy to zestaw modeli SVAR, budowanych na latach 2001-2023, w których szacowano wpływ szoków z krajów EMG20 (wspomniana grupa krajów wyżej) w horyzoncie trzyletnim. Główny wniosek bez zaskoczeń: wyniki sugerują, że zagregowane rozprzestrzenianie się szoków pochodzących z Chin na inne rynki wschodzące i gospodarki zaawansowane jest znacznie większe niż te pochodzące z innych rynków wschodzących G20 - i że wzrosło. Szok popytowy (podażowy) o wartości 1 punktu procentowego w Chinach prowadzi do wzrostu o około 0,3 (0,15) punktu procentowego po trzech latach na innych rynkach wschodzących, z mniejszymi skutkami w gospodarkach rozwiniętych. Jak wspomniano wyżej, na przestrzeni lat rosła rola szoków z Chin – obecnie tłumaczą one ok. 5% zmienności produkcji w krajach rozwiniętych i 10% w krajach rozwijających się i udział ten wzrósł na przestrzeni lat. Pozostałe państwa EMG20 odpowiadają za mniej niż 4% wahań.
Inny model - globalnych powiązań budowany na tabelach input-output i ich zmianach na przestrzeni lat (2000-2018, tak wczesny koniec próby determinowany jest ww. tabelami). W scenariuszu bazowym zakładany jest ujemny szok w wysokości 2,5% TFP, który uderza we wszystkie sektory we wszystkich państwach EMG20 (szoki alternatywne dla chętnych w raporcie). W jego efekcie globalny PKB (z wyłączeniem EMG20) spada o około 0,15%, z czego około połowę można przypisać Chinom, a następnie Indiom, Rosji i Meksykowi (wykres poniżej). Jest to spójne z rolą Chin jako potęgi produkcyjnej i zależnością gospodarek rozwiniętych od chińskiej produkcji przemysłowej (...), co może sprawić, że oddzielenie się od Chin będzie szczególnie kosztowne (...). Aby pomóc w analizie porównawczej skutków ubocznych handlu z krajami rozwijającymi się z grupy G20, te same wstrząsy zastosowane do produktywności w USA dają globalny wpływ z wyłączeniem Stanów Zjednoczonych o około jedną trzecią tej wielkości, nieco mniejszy niż wpływ szoku na same Chiny. Na przestrzeni ostatnich 20 lat rozlewanie się szoków z Chin zwielokrotniło się (trzy razy silniejszy wpływ).
Odpowiedź na tytułowe pytanie coraz częściej będzie więc brzmieć "tak". Warto to mieć na względzie, szczególnie że perspektywy dla omawianych gospodarek EMG20 wcale nie są aż tak różowe jak w poprzednich latach - patrz prognozy coraz niższego wzrostu:
Nie przegap najciekawszych artykułów! Obserwuj nas w Wiadomościach Google (GOOGLE NEWS)! Obserwuj FXMAG>>
