Inflacja CPI spadła w marcu do 16,1% r/r z 18,4% r/r w lutym, co było wynikiem nieco niższym niż opublikowany przed dwoma tygodniami szacunek flash wynoszący 16,2% r/r. Rewizja szybkiego szacunku GUS nie zmienia ogólnej oceny otoczenia inflacyjnego. Spadek rocznego wskaźnika inflacji w marcu to przede wszystkim efekt wysokiej bazy odniesienia, ponieważ w ubiegłym roku po wybuchu wojny w Ukrainie nastąpił wyskok cen surowców energetycznych i ropy naftowej.
Bardzo dobrze odzwierciedla to dynamika cen paliw do prywatnych środków transportu, która w marcu spadła do 0,2% r/r z 30,8% r/r w lutym. Obniżyła się też nieznacznie dynamika cen nośników energii, która w marcu wyniosła 26,0% r/r wobec 31,1% r/r w lutym. Na wciąż wysokim poziomie utrzymuje się natomiast inflacja bazowa, która według naszych szacunków utrzymała się na rekordowo wysokich poziomach i w marcu wyniosła 12,0-12,1% r/r. To pokazuje, że presja inflacyjna w polskiej gospodarce utrzymuje się na wysokim poziomie. Znajduje to odzwierciedlenie także w cenach usług, których dynamika wyniosła w marcu 13,3% r/r, podobnie jak we wcześniejszych dwóch miesiącach.
Na wciąż wysoka presję cenową wskazują miesięczne dynamiki inflacji CPI, która w marcu wyniosła 1,1% m/m wobec 1,2% m/m w lutym. Tempo wzrostu cen zasadniczo nie wyhamowuje. W marcu o aż 2,3% m/m wzrosły ceny żywności, co oznacza przyspieszenie względem lutego, kiedy wzrost cen żywności wyniósł 1,8% m/m. Warto przy tym zauważyć, że wzrost cen żywności utrzymuje się pomimo widocznego od kilku miesięcy spadku cen surowców żywnościowych na rynkach międzynarodowych. Nie zwalnia też tempo wzrostu inflacji bazowej, która według naszych szacunków zwiększyła się o ok. 1,2% m/m wobec wzrostu o 1,3% m/m w lutym. Ceny usług natomiast wzrosły w marcu o 0,8% m/m. To wskazuje, że firmy wciąż mają możliwość przerzucania rosnących kosztów na ceny detaliczne. Inflacja, a szczególnie inflacja bazowa, pozostaje uporczywa. Wskaźniki spodziewanych cen w handlu detalicznym co prawda oddaliły się od szczytów z ubiegłego roku, jednak wciąż utrzymują się na historycznie wysokich poziomach.
W kolejnych miesiącach spodziewamy się dalszego spadku rocznych wskaźników inflacji, co w dużej mierze będzie efektem wysokiej bazy odniesienia. Według naszych prognoz inflacja CPI powróci do poziomów jednocyfrowych w 4Q br. i średnio w 2023 roku wyniesie 12,8% r/r. Choć inflacja CPI oddalać będzie się od szczytu, to powrót do celu NBP stanowi odległą perspektywę. W warunkach ciasnego rynku pracy oraz ekspansywnej polityki fiskalnej spadek inflacji bazowej postępować będzie powoli. Na początku roku 2024 proces dezinflacji przywrócenie stawki VAT na nieprzetworzoną żywność oraz możliwe odmrożenie cen energii elektrycznej i gazu. Tempo dojścia inflacji do celu NBP spowalniać będzie ewentualnie szybsze od naszych oczekiwań złagodzenie polityki pieniężnej lub rozluźnienie polityki fiskalnej przed jesiennymi wyborami parlamentarnymi. Taki sam skutek miałoby ewentualne przedłużenie wakacji kredytowych, co sygnalizowane jest przez część polityków rządzącej koalicji.
Opublikowane dziś dane nie zmieniają naszej oceny perspektyw polityki pieniężnej. W naszej ocenie wciąż najbardziej prawdopodobnym scenariuszem jest utrzymanie stóp procentowych na obecnym poziomie do końca tego roku. Uporczywy charakter inflacji w warunkach niskiego bezrobocia, rosnących kosztów pracy i wciąż podwyższonych oczekiwań inflacyjnych nie będą wspierały szybkich obniżek oprocentowania. W naszej ocenie RPP powinna utrzymywać restrykcyjną retorykę i kontynuować komunikację ukierunkowaną na walkę z inflacją i zakotwiczenie oczekiwań inflacyjnych. Dostrzegamy ryzyko, że pretekstem do rozważenia szybszego niż nasz scenariusz rozpoczęcia luzowania polityki pieniężnej może być dla obecnej RPP spadek inflacji CPI do poziomu jednocyfrowego, szczególnie jeśli nastąpiłoby to przed jesiennymi wyborami. Realizacja tego scenariusza oznaczałaby wolniejszy powrót inflacji do celu NBP i jeszcze dłuższy okres inflacji przekraczającej cel NBP
