Rada Polityki Pieniężnej pozostaje w trybie zacieśniania monetarnego, jednak coraz większa część tego gremium wysyła sygnały sugerujące zbliżający się koniec cyklu podwyżek stóp procentowych. Znajduje to także odzwierciedlenie w zmniejszeniu skali podwyżek oprocentowania. We wrześniu RPP podniosła stopy procentowe o 25 pkt. baz. wobec podwyżki o 50 pkt. baz. w lipcu i 75 pkt. baz. w czerwcu.
Po wrześniowej podwyżce stopa referencyjna sięgnęła poziomu 6,75%, co oznacza jej zwyżkę o 665 pkt. baz. w obecnym cyklu. Skala zacieśnienia monetarnego jest więc znaczna, stąd chęć pauzy oraz oceny skutków ekonomicznych dotychczasowych działań wydaje się zrozumiała. W naszej ocenie możliwa jest jeszcze jedna podwyżka stóp procentowych w październiku. Listopadowa projekcja inflacji i PKB, która uwzględniać będzie skutki dotychczasowych działań banku centralnego może dać argument za wstrzymaniem się z dalszym zacieśnianiem.
W rezultacie, stopa referencyjna może wzrosnąć w tym cyklu do 7%. O ile zgadzamy się z oceną, iż przestrzeń do dalszych podwyżek stóp proc. wyczerpuje się, to retoryka naszej RPP rysująca perspektywę obniżek stóp proc. kontrastuje z retoryką innych banków centralnych (w tym FED, EBC, BoE), które wyrażają determinację do walki z inflacją, nawet kosztem rosnącego ryzyka recesji. Odmienna narracja banku może w naszej ocenie utrudnić zakotwiczenie podwyższonych oczekiwań inflacyjnych oraz negatywnie oddziaływać na złotego.
Uzasadnione są jednak obawy, czy wspomniany powyżej poziomom stopy procentowej zapewni opanowanie inflacji i jej powrót do celu NBP w horyzoncie działania polityki pieniężnej. Obawy te wynikają z perspektywy utrzymania ekspansywnej polityki fiskalnej. Programy socjalne, mające na celu złagodzenie dla gosp. domowych kosztów inflacji będą wspierały popyt, utrudniając sprowadzenie inflacji do celu NBP. Kształt polityki fiskalnej jest głównym czynnikiem ryzyka dla ścieżki stóp procentowych.
Stabilizacji inflacji nie sprzyja też słaby złoty, który pozostaje pod negatywną presją ze względu na niekorzystne otoczenie geopolityczne, ale też pogarszające się fundamenty polskiej gospodarki i narrację banku centralnego, który przywiązuje, w naszej ocenie, większą wagę do wspieraniu wzrostu gospodarczego niż do determinacji do zbicia inflacji. Ceną takiego scenariusza będzie utrzymanie się wysokiej inflacji przez dłuższy okres, a w rezultacie wydłużenie się okresu wysokich stóp procentowych i przesunięcie terminu pierwszej obniżki oprocentowania poza 2023 rok. Scenariusza dalszych podwyżek w roku 2023 nie należy całkowicie wykluczać.
