Tekst przetłumaczony z portalu Hackernoon.
W poprzedniej części opisana została ogólna koncepcja stablecoins. Dzisiejszy tekst poświęcony jest przedstawieniu róznych rodzajów stablecoins oraz omówieniu pierwszego z nich- wykorzystującego realne waluty jako zabezpieczenie.
Rodzaje stablecoins
Analiza różnych przykładów stablecoins prowadzi do wniosku, że w gruncie rzeczy pole do manewru jest mocno ograniczone. Większość rozwiązań różni się od siebie tak naprawdę niewielkimi szczegółami i istnieje tylko kilka modeli, które faktycznie działają. Ogólnie rzecz biorąc, stablecoin można jednak podzielić na trzy główne rodzaje: oparte na realnych walutach, na kryptowalutach oraz pozbawione jakiegokolwiek parytetu.
Stablecoins zabezpieczone realnym pieniądzem
Jeśli chcesz stworzyć stablecoins, najlepiej zacząć od rozwiązań najprostszych. Uruchom kryptowalutę, która tak naprawdę będzie skryptem dłużnym o cenie wykupu 1$. Teraz wystarczy zdeponować w banku odpowiednią kwotę w dolarach, a następnie wyemitować taką samą liczbę stablecoins. Gdy w przyszłości jakiś użytkownik będzie chciał dokonać wymiany swoich monet na dolary, wystarczy zniszczyć posiadane przez niego stablecoins i przelać mu odpowiednią sumę USD. W ten sposób kurs naszego aktywa będzie zawsze wynosił 1$- jest to nawet nie tyle parytet, co po prostu cyfrowe odzwierciedlenie dolara.
Ten rodzaj stablecoins jest zdecydowanie najprostszy. Wymaga jednak centralizacji oraz pewnej dozy zaufania w stosunku do emitenta. Ponadto, niezbędne będzie przeprowadzanie okresowych audytów, co wiąże się z dodatkowymi kosztami.
Centralizacja ta skutkuje jednak zdecydowanie największą stabilnością cenową. Ten rodzaj stablecoins pozostaje niewrażliwy na jakiekolwiek wahania na rynku kryptowalut, ponieważ całość zabezpieczenia stanowi pieniądz fiducjarny. Wartość takich aktywów pozostanie niezmieniona w razie ewentualnej zapaści branży kryptowalut, czego nie można powiedzieć o pozostałych stablecoins.
Z drugiej jednak strony, metoda ta pozostaje uzależniona od regulacji i ograniczeń narzucanych przez tradycyjne systemy płatności. Chcąc odzyskać gotówkę zainwestowaną w stablecoins, konieczne będzie wykonanie np. przelewu- co, jak na standardy kryptowalut, jest drogim i powolnym procesem.
Zalety:
-
Wysoka stabilność cen
-
Prostota
-
Niska podatność na ataki, ponieważ aktywa zabezpieczające pozostają poza blockchain'em
Wady:
-
Centralizacja- konieczny jest emitent godny zaufania
-
Drogi i powolny proces odzyskiwania realnej gotówki
-
Sporo regulacji
-
Konieczność przeprowadzania audytów dla zachowania transparentności
Na tym modelu oparty (teoretycznie) jest Tether, jednak od dłuższego czasu nie przeprowadzano audytu i powstało podejrzenie, że Tether tak naprawdę funkcjonuje jako system rezerw cząstkowych, wbrew oficjalnym zapewnieniom. Istnieją też nieco bardziej transparentne alternatywy, jak choćby TrueUSD. Identyczny schemat wykorzystuje również Digix Gold, ale jako zabezpieczenia wykorzystuje złoto zamiast walut.
W następnej części przeanalizowane zostaną stablecoins zabezpieczane kryptowalutami.
Tłumaczenie: Michał Sikora
Czytaj także: Stablecoins: kryptowaluty bez wahań kursowych cz. 3
