Ethereum Classic zostało poddane udanemu hard forkowi, którego głównym założeniem było usunięcie „Difficulty Bomb” i całkowite odcięcie się od wizji rozwoju, jaką tworzy społeczność Ethereum (ETH).
Bomba rozbrojona
Do modyfikacji doszło we wtorek 29 maja w bloku o numerze 5900000, a doprowadziła ona do usunięcia dotychczasowego algorytmu określania trudności wydobycia, w którym zawarty był „Difficulty Bomb”, zakładający przyszłe zwiększenie trudności kopania do poziomu całkowicie wykluczającego jego opłacalność. Hard fork będzie skutkował również obniżeniem czasu bloku (block time) z obecnych ponad 25 sekund do ok. 14 sekund, co w dłuższej perspektywie wpłynie pozytywnie na czas potwierdzania transakcji.
Węzły i kopalnie Ethereum Classic muszą dokonać aktualizacji oprogramowania, aby móc korzystać z sieci po hard forku (należy pamiętać, że hard fork - w przeciwieństwie do soft forku - jest modyfikacją wstecznie niekompatybilną). Jak widać po poniższym wykresie globalnego hashrate sieci ETC (całkowitej mocy obliczeniowej), nie wszyscy minerzy dokonali aktualizacji, przez co siec zanotowała zauważalny spadek mocy, do ok. 8 TH/s.
W ciągu ostatnich godzin po hard forku nie doszło do jakichkolwiek problemów, nie wykryto również żadnych błędów w zaktualizowanym łańcuchu bloków ETC, stąd też modyfikację można uznać za udaną.
ETC coraz dalej od ETH
Rezygnacja z „Difficulty Bomb” to największa modyfikacja w krótkiej historii Ethereum Classic, bezpośrednio wyznaczająca drogę przyszłego rozwoju projektu, w oderwaniu od Ethereum.
Hard fork jest jednoznacznym opowiedzeniem się za utrzymaniem konsensusu sieci w postaci obecnego Proof of Work, opartego na pracy minerów. Jest to też przeciwstawienie się wizji rozwoju Ethereum, które planuje utrzymanie wykluczającego górników „Difficulty Bomb” i przejście na algorytm konsensusu Proof of Stake za pomocą protokołu Casper. Społeczność Ethereum Classic nie zgadza się na rezygnację z kopania, zaś Anthony Lusardi, który jest jednym z głównych developerów ETC, twierdzi że Proof of Work jest obecnie również najbezpieczniejszym i gwarantującym największą decentralizację modelem określania konsensusu sieci. Sam algorytm Proof of Work wzbudza wiele kontrowersji, gdyż sieci oparte na jego podstawie są kosztowne w utrzymaniu, zaś kopanie wymaga użycia zaawansowanego sprzętu, który jest niezwykle energochłonny.
Jeśli nie wiesz do czego służą, na czym polegają i jak działają algorytmy konsensusu w sieci blockchain, przeczytaj poniższy tekst:
Czytaj także: Algorytmy konsensusu blockchain - do czego służą i na czym polegają?
O co chodzi z „Difficulty Bomb”?
Algorytm zwiększania trudności wydobycia Ethereum został uruchomiony w sierpniu 2015 r., od bloku nr 200. tys., na długo przed powstaniem Ethereum Classic. Jego zadaniem miało być stopniowe zwiększanie trudności i czasu wydobycia bloku aż do momentu nazwanego „Ice Age”, czyli Epoka Lodowcową, w której kopanie Ethereum przestanie być opłacalne dla minerów ze względu na ogromną trudność. Wg założeń twórcy Ethereum, Vitalika Buterina, w międzyczasie rozwinięty zostanie protokół Casper, który pozwoli na przejście sieci początkowo na hybrydę Proof of Work i Proof of Stake, zaś po nastaniu „Ice Age” na pełny Proof of Stake.
Sam algorytm był dotychczas kilkukrotnie spowalniany przez developerów Ethereum, aby dać więcej czasu na rozwój i wdrożenie zupełnie nowego algorytmu konsensusu. Ostatnim takim wydarzeniem był hard fork nazwany Byzantium, mający miejsce 16 października 2017 r. Jego głównym założeniem było odroczenie „Ice Age” o rok, dzięki czemu czas bloku spadł o ponad połowę, z ok. 30 sekund do obecnych poniżej 15 sekund. Jeśli trudność wydobycia ponownie wzrośnie zbyt mocno, a wdrażający Proof of Stake Casper nie będzie w odpowiedniej fazie rozwoju, przewidywane są kolejne hard forki Ethereum.
Czytaj także: Soft i hard fork bitcoina. Podziały sieci go zabiją czy wzmocnią?
Co to jest Ethereum Classic?
Ethereum Classic (ETC) to kryptowaluta powstała w ramach rozłamu (hard fork) społeczności Ethereum po pamiętnych wydarzeniach z 18 czerwca 2016 r., zapisanych w historii walut cyfrowych jako DAO Hack. The DAO było zdecentralizowaną organizacją, powstałą w maju 2016 r., działającą na zasadzie Venture Capital, opartą o blockchain Ethereum i jego smart kontrakt. Pozwalała firmom na pozyskiwanie kapitału od inwestorów i dystrybucję tokenu DAO. Miesiąc po starcie platformy, okazało się że smart kontrakt ma poważne luku bezpieczeństwa, które skutkowały kradzieżą ponad 3.6 mln tokenów Ethereum. Błąd wynikał z luki bezpieczeństwa w kodzie smart kontraktu, nie zaś z problemów samej sieci Ethereum.
Społeczność Ethereum postanowiła dokonać soft forku, cofającego nieuczciwą operację, co jednak oznaczało, że blockchain Ethereum nie jest nieodwracalny. Idea cofania łańcucha bloków wzbudziła sprzeciw części społeczności, która uważała, że w przypadku smart kontraktów „code is law” (kod jest prawem) i cofanie transakcji jest niedopuszczalne. Postanowili oni odłączyć się od głównego łańcucha bloków Ethereum i wskutek hard forku stworzyli Ethereum Classic (ETC), którego sieć „ruszyła” 25 października 2016 r. Dla ścisłości warto dodać, że to nowe tokeny otrzymały nazwę ETH, poprzednie zaś, uznające problemy Dao Hack, nazwano ETC.
Kapitalizacja Ethereum Classic wynosi obecnie (30 maja) ponad półtora miliarda dolarów, co plasuje ETC w drugiej dziesiątce najwyżej kapitalizowanych projektów (17 miejsce). Cena jednego tokenu ETC wynosi ok. 15 dolarów.
