W 2022 roku po raz pierwszy w historii, Unia Europejska przygotowała strategię energetyki słonecznej. W EU Solar Energy Strategy Komisja Europejska zauważa, że aby skutecznie realizować cele polityki klimatyczno-energetycznej, moc zainstalowana w fotowoltaice w UE powinna wzrosnąć w ciągu najbliższej dekady czterokrotnie – z 136 GW (dane z czerwca 2021 roku) do 600 GW do końca 2030 roku.
Podobne strategie pojawiły się również w USA - ustawa o redukcji inflacji (tzw. IRA; pomoc publiczna w wysokości 400 mld USD w postaci ulg podatkowych i inwestycyjnych na rozwój nowych projektów PV, aby pomóc zmniejszyć amerykańskie emisje CO2 do 2032 roku). Dodatkowo unijna strategia jest odpowiedzią na wysokie uzależnienie się od importu komponentów PV z Chin. Przygotowane są do wprowadzenia od 1 stycznia 2024 roku kolejne inicjatywy (Net Zero Industry Act) związane ze zwiększaniem pomocy publicznej dla rodzimego przemysłu i ochrony rynku unijnego i krajowego przed zalewem importowanych technologii z Chin. Także w Polsce realizowane są projekty wielopolowych inwestycji w produkcję ogniw i modułów PV.
Komisja Europejska ogłosiła w 2022 roku możliwość uruchomienia programu PV IPCEI (tzw. Ważnych Projektów Wspólnego Zaangażowania), a następnie w 2023 roku dodania do tzw. Krajowych Planów Odbudowy nowych rozdziałów dotyczących odbudowy przemysłu UE, w tym przemysłu PV w ramach programu REPowerEU (Polska otrzymała dodatkowo pulę 2,7 mld EUR). REPowerEU zakłada zwiększanie suwerenności energetycznej UE (zainstalowanie ponad 320GW fotowoltaiki słonecznej do 2025 roku i niemal 600GW do 2030 roku. W ramach FIT 55 zatwierdzono założenia granicznego podatku węglowego (tzw. CBAM), który w pełni zacznie obciążać od 2026 roku i wprowadzać będzie na obowiązek zakupywania CO2 przez importerów (m.in. energii, stali, amoniaku) w ilości w jakiej generują ślad węglowy. CBAM dodatkowo mobilizuje przemysł europejski, który zmierzyć się będzie w przyszłości musiał z zagraniczną konkurencją i sam będzie musiał redukować ślad węglowy aby zwiększyć konkurencyjność (patrz dekarbonizacja w przemyśle stalowym przez budowę instalacji NG-DRI, czy carbon capture; Yara w 2026 roku planuje pierwszą produkcję przemysłową zielonego amoniaku pozyskiwanego przy udziale wodoru wytwarzanego z OZE; Stalprodukt, który do 2030 oku planuje zmniejszyć emisję CO2 i konsumpcję paliw kopalnianych o 40-50%).
zobacz także: Jak rynek fotowoltaiki w Polsce i na świecie wpływa na notowania tej spółki z GPW?
Rada i Parlament Europejski osiągnęły wstępne porozumienie co do dyrektywy o OZE i zatwierdziły cel zwiększenia udziału energii z OZE w ogólnym zużyciu energii w UE w 2030 roku do 45% (42,5% plus dodatkowe zobowiązanie 2,5%). Szereg regulacji w obrębie odnawialnych źródeł energii wprowadzanych w 2022 i 2023 roku, to również efekt rosnących kosztów energetycznych w Europie. Ta w 2022 roku znacząco została dotknięta przez konflikt na Ukrainie, co spowodowało wyraźną utratę konkurencyjności, szczególnie w zakresie produkcji energochłonnej.
Modelowanie PRIMES wykazało, że inwestycje dotyczące wzrostu udziałów OZE w elektroenergetyce i ciepłownictwie w latach 2021– 2030 w UE wyniosą ok. 103–120 bln EUR rocznie, w tym 55–65 mld EUR/rok w elektrownie słoneczne i wiatrowe i 43–46 mld EUR rocznie w sieci, podczas gdy w latach 2011–2020 ogólne nakłady wyniosły 47 mld EUR/rok, w tym inwestycje w elektryczne źródła wytwórcze wynosiły 32 mld EUR rocznie (czyli były dwukrotnie niższe od planowanych na kolejną dekadę).
