Rok 2021 r. był okresem nieprzewidzianego bardzo znaczącego nasilenia inflacji na świecie, wynikającego z synchronizowanego szybkiego odbicia aktywności gospodarczej związanego z zaadoptowaniem się gospodarek do funkcjonowania w warunkach pandemii oraz powszechnych w krajach rozwiniętych szczepień przeciw COVID-19.
W 2021 r. bardzo silnie wzrosły ceny surowców energetycznych, które znacząco przewyższały poziomy sprzed pandemii, napędzane m.in. silnym popytem, niskimi stanami zapasów oraz polityką kartelu OPEC. W szczególności ceny gazu ziemnego w II poł. 2021 r. były 4-5 krotnie wyższe niż przed rokiem. Jednocześnie znacząco wzrósł także koszt uprawnień do emisji CO2. Wzmożony popyt wspierany zgromadzonymi podczas lockdownów oszczędnościami skutkował w warunkach przyblokowania łańcuchów dostaw i wzrostu cen transportu (m.in. morskiego frachtu) wzrostem cen innych surowców oraz dóbr pośrednich. Rosnące koszty produkcji i działalności w części przekładały się na ceny konsumpcyjne. W konsekwencji w listopadzie 2021 r. wskaźnik CPI w USA wyniósł 6,8% r/r i był najwyższy od 1982 r., a w strefie euro sięgnął 4,9% r/r, tj. wartości nienotowanych w dostępnych danych.
Koniec 2021 r. przyniósł korektę cen surowców na świecie, do czego przyczyniały się m.in. pogorszenie koniunktury w Europie i w Chinach i zaspokojenie części popytu. Poziom cen surowców pozostanie jednak wysoki, co w dalszym ciągu będzie skutkowało, zwłaszcza w I poł. 2022 r. ich wysokimi dynamikami r/r. Jednocześnie zatory w łańcuchach dostaw przedłużają się na 2022 r. i prędko nie ustąpią, zwłaszcza w branży motoryzacyjnej i elektronicznej. Inflacja cen producentów pozostanie zatem wysoka, co wobec oczekiwanej w wielu krajach poprawy sytuacji na rynku pracy, będzie przekładało się na ceny oferowane konsumentom. Ponadto wakaty w części gospodarek pozostają niezapełnione, stąd w II poł. 2022 r., wraz z mniejszym wpływem cen surowców i problemów podażowych w przemyśle, najprawdopodobniej będzie rosła presja po stronie kosztów pracy. 2022 r. powinien być zatem okresem zacieśniania warunków monetarnych na świecie, w skali dużo większej i szybszej niż oczekiwania formułowane rok temu
