Często spotykam się z pytaniem: na jakim interwale czasowym inwestujesz? Jest to trudne do określenia, ponieważ większość znanych mi inwestorów spekuluje w oparciu o kilka interwałów czasowych. Warto tutaj dodać, że na każdy interwał czasowy można przecież patrzeć w różnym przybliżeniu...
Na małych monitorach będzie widoczny mniejszy fragment wykresu, niż na tych z rozdzielczością full hd. Zamiast pytania, które padło na wstępie, stosowniejsza byłaby kwestia czasu trwania pojedynczego zlecenia. W takim przypadku lepiej będzie podzielić inwestorów ze względu na horyzont czasowy na jakim inwestują. Będą to inwestorzy krótko, średnio i długoterminowi. Jest to jeden z podstawowych podziałów, jednak bardzo ogólny. Inwestorem krótkoterminowym może być równie dobrze osoba, która trzyma pozycję w trakcie jednego dnia (kilka, kilkanaście godzin), jak i ta która trzyma ją zaledwie kilka – kilkanaście sekund (typowy skalper). Niezależnie od horyzontu inwestycyjnego, trader może korzystać z górnych interwałów czasowych, począwszy od miesięcznego, na minutowym kończąc. W artykule chciałbym przedstawić podejście Multi Time Frame, czyli Wielointerwałowej Analizy Technicznej.
Plusem podejścia jest przede wszystkim wysoki stosunek zysku od ryzyka. Wykonując analizę na wykresie h4, można zejść na niższy interwał czasowy – h1, m15 i tam szukać sygnału do wejścia w pozycję. Kolejnym plusem jest to, że możemy obserwować więcej instrumentów. Dopiero w momencie, gdy sytuacja na wysokim interwale wyda się atrakcyjna, można przystąpić do przeglądania wykresu na niższym przedziale. Analizę w zależności od preferencji tradera, czyli jego horyzontu czasowego, można wykonać na interwale miesięcznym, tygodniowym bądź dziennym, a wejścia szukać na niższym. Podane przeze mnie interwały są przykładowe. Analogicznie, analizę można wykonać na interwale m15, a wejścia szukać na m5 i m1. Chodzi o to, by połączyć ze sobą 2-3 interwały czasowe. Dzięki temu będziemy w stanie osiągnąć wysoki stosunek zysku do ryzyka. Dlaczego tak się dzieje? To proste! Jeżeli analizę wykonasz na interwale h4, gdzie zasięgi zazwyczaj liczy się w kilkuset pipsach, to szukając sygnału na interwal h1, m30 możesz wejść w pozycję z bardzo niskim zleceniem zabezpieczającym (Stop Loss). Dzięki takiemu podejściu, sl wyznaczasz z niższego interwału czasowego, a tp (Take Profit) z wyższego. Moment wejścia w pozycję to nie wszystko. Bardzo często zdarza się, że układy z niższego interwału czasowego są zawarte w tych z wyższego lub je potwierdzają. Dzięki temu cała analiza ma większą skuteczność.
Przeanalizujmy to na dwóch przykładach, które będą dotyczyły metodologii, którą na co dzień stosuję czyli Harmonic Trading. W tym przypadku mogę szukać różnych kombinacji, np. połączenia ze sobą jednego z układów korekcyjnych z jednym układów harmonicznych (mogą wystąpić także kombinacje, które będą zawierały w sobie kilka układów harmonicznych lub kilka układów korekcyjnych). Zerknij na zamieszczone grafiki.
Wykres 1
Formacja harmoniczna nietoperza na rynku złota
PRZYKŁAD 1
Pierwszy wykres przedstawia sytuację na interwale czterogodzinowym (rynek złota). Formacja, którą zaznaczyłem to Nietoperz. Rynek na początku reagował na współczynnik 50% (punkt B), a następnie na 88.6% (punkt d). Po wyhamowaniu spadków w punkcie D, byliśmy świadkami realizacji układu i silnych wzrostów (marzec 2016). Schodząc interwał niżej – h1, można było dodatkowo wyznaczyć strukturę harmoniczną zewnętrzną – Krab. Fala bc, w wyznaczonym wcześniej układzie Nietoperza, stała się więc także falą xa dla Kraba. Na interwale h4 struktura ta nie byłaby widoczna (wykres 2.).
Wykres 2
Formacja harmoniczna kraba na rynku złota
PRZYKŁAD 2
Drugi przykład przedstawia połączenie ze sobą dwóch układów korekcyjnych ze strukturą harmoniczną. Jest on troszkę trudniejszy, ponieważ analiza będzie przeprowadzana na trzech interwałach czasowych. Na grafice 3. widoczny jest wyraźny trend spadkowy. Rynek utrzymuje układ Overbalance (największa korekta), który został zaznaczony czerwonym prostokątem. Schodząc interwał niżej (h1), można zauważyć, że wewnątrz jednego z nich pojawiła się struktura 3-falowa, mamy więc do czynienia z układem korekty w korekcie. Co ciekawe, obie geometrie wypadają na tym samym poziomie cenowym. Oznacza to, że punkt d dla Overbalance, jest równocześnie punktem d dla korekty prostej abcd (wykres 4.).
Wykres 3
Układ Overbalance w trendzie spadkowym na parze AUDUSD
Wykres 4
Korekta prosta zawarta w układzie Overbalance
Przyglądając się temu samemu wykresowi na jeszcze niższym interwale czasowym (m15), można dostrzec układ harmoniczny zewnętrzny Kraba. Pomimo, że reakcja na współczynnik 61.8% wystąpiła na jednej świecy, była to największa korekta na fali wzrostowej cd, dlatego też tę reakcję można zaliczyć jako falę bc. Najważniejszy w układach zewnętrznych jest punkt d, czyli w tym przypadku poziom 161.8%, który znalazł się dokładnie w tym samym miejscu, co punkty zwrotne dla dwóch wcześniej wyznaczanych układów (Overbalance i układu korekty prostej).
Wykres 5
Układ harmoniczny zewnętrzny Kraba
PODSUMOWANIE
Stosując analizę multiinterwałową możesz mylić się wielokrotnie, ponieważ stosunek zysku do ryzyka jest bardzo korzystny. Wyznaczając układ na wysokim interwale czasowym, wykres 5 Układ harmoniczny zewnętrzny Kraba a wchodząc w pozycję na niskim, uzyskujesz wyraźną przewagę nad rynkiem. Poza tym, skuteczność takich wejść również powinna być wysoka, z racji tego że punkty zwrotne dla kilku różnych układów będą wypadały w jednym miejscu. Może zdarzyć się sytuacja, w której zamiast jednego poziomu, powstanie strefa oporu. Jeden punkt d będzie wypadał trochę wyżej, drugi trochę niżej. Pamiętaj wtedy, aby wziąć pod uwagę całą strefę, czyli obszar pomiędzy jednym, a drugim punktem d. Wybierz swoje dwa, maksymalnie trzy interwały czasowe i zacznij analizować rynek.
