- Amerykańska waluta pozostaje pod presją w ostatnich tygodniach 2022. Kurs €/US$ zbliżył się wczoraj do 1,0650, by ostatecznie zakończyć notowania w okolicach 1,06. Niezmiennie zyskuje natomiast złoty, a €/PLN obniżył się w okolice 4,64. Końcówka roku jest udana dla krajowej waluty. Po wcześniejszej stabilizacji w okolicach 4,68-4,70 w ostatnich dniach kurs €/PLN przesunął się wyraźnie na południe, a złoty jest najmocniejszy względem wspólnej europejskiej waluty od czerwca tego roku.
- Na bazowych rynkach długu obserwujemy dalsze wzrosty rentowności po zaskakującym ruchu Banku Japonii (podniesienie dopuszczalnego wzrostu rentowności tamtejszej 10latki). Rentowności niemieckich i amerykańskich 10latek podniosły się o około 5pb. Na krajowym rynku wyraźne przesunięcie krzywej w górę przy dalszym jej stromieniu (wzrosty o około 10pb na krótkim końcu i prawie 20pb w przypadku długoterminowych papierów).
Do końca 2022 €/US$ prawdopodobnie bez większych zmian
- W ostatnich dniach poziom 1,0650 był skuteczną barierą ograniczającą wzrost pary €/US$ i ponowny atak na 1,07. Podczas ostatnich sesji notowania €/US$ przez większą część czasu stabilizowały się w przedziale 1,0600-1,0650, co może sugerować, że potencjał wzrostowy pary wyczerpuje się. Wczorajsze dane o inflacji PCE były zbliżone do oczekiwań i nie zmieniają oczekiwań rynku na obniżki stóp Fed w 2023. Nadchodzące dni upłyną zapewne pod znakiem niskiej płynności i ograniczonej zmienności z uwagi na okres świąteczny.
- Na początku 2023 nie można wykluczyć umocnienia amerykańskiej waluty i spadku pary €/US$ w kierunku parytetu. Za dolarem przemawia dysparytet stóp procentowych względem euro i prawdopodobne odbudowywanie długich pozycji w amerykańskiej walucie z początkiem roku. Czynniki geopolityczne związane z wojną w Ukrainie i potencjalnymi konsekwencjami odejścia Chin od polityki zero-covid także mogą sprzyjać zwrotowi inwestorów w kierunku bezpiecznych przystani, w tym US$. Jednocześnie zaostrzenie retoryki EBC sugeruje, że przestrzeń do spadku €/US$ jest ograniczona.
Umocnienie PLN na koniec 2022, ale możliwa presja na deprecjację na początku 2023
- Aprecjacja PLN nabiera tempa, czemu sprzyjały m.in. nieco lepsze od oczekiwań dane makro za listopad, wskazujące na dużą odporność polskiej gospodarki na szoki i umiarkowane tempo hamowania wzrostu gospodarczego. Przy braku ważnych publikacji danych w najbliższych dniach i słabnących nieco oczekiwaniach na obniżki stóp NBP w 2023 złoty ma szansę na zakończenie tegorocznych notowań w okolicach 4,65 względem €. Zwłaszcza jeżeli będziemy mieli do czynienia ze stabilizacją pary €/US$.
- Pomimo udanej końcówki tego roku dla krajowej waluty, na początku 2023 nie można wykluczyć presji na deprecjację PLN, gdy inwestorzy zaczną odbudowywać pozycje, które były zamykane w ostatnich tygodniach tego roku. Do negatywnych czynników dla postrzegania złotego należy ryzyko eskalacji konfliktu na Ukrainie oraz trwający konflikt Warszawy z Brukselą, który uniemożliwia uruchomienie środków z KPO. Przed nami także decyzja TSUE w sprawie kredytów w CHF, która niesie potencjalne ryzyka dla polskiego sektora bankowego.
Stromienie krzywej SPW wspierane krajowymi danymi makro
- Skala przeceny na rynkach bazowych długu jest większa niż się spodziewaliśmy. Rynek pozostaje pod wrażeniem decyzji Banku Japonii o przyzwoleniu na większy wzrost rentowności obligacji. Amerykańskie i niemieckie papiery skarbowe straciły około 5pb, zarówno na krótkim jak i na długim końcu, porównując dzisiejsze poranne otwarcie z wczorajszym. 10-letnie Treasuries są obecnie notowane na poziomie bliskim 3,7%, a niemieckie Bundy 2,35%.
- Krajowe dane makro publikowane w tym tygodniu co prawda zaskoczyły pozytywnie, a stromienie krzywej SPW nadal postępuje. Od wczorajszego poranka polska 2-latka straciła około 10pb (dziś rano 6,74%), a 10-latka prawie 20pb (dziś rano 6,72%). Rynek ogranicza skalę wycenianych obniżek stóp procentowych.
- Spodziewamy się, że tendencje widoczne na rynkach bazowych będą sprzyjały utrzymywaniu rentowności SPW na obecnych poziomach lub nawet dalszym wzrostom. Inwestorzy wyceniają nieco mniejsze obniżki stóp NBP na przełomie 2023/24, chociaż obawy o rozwój sytuacji fiskalnej pozostają ryzykiem dla długiego końca krzywej. Przed nowym rokiem nie spodziewamy się dużych zmian rentowności z uwagi na niską płynność.
- Pierwsze tygodnie 2023 mogą przynieść dalsze stromienie krajowej krzywej. Dane makro będą prawdopodobnie nasilały obawy o silne hamowanie koniunktury w Polsce, wspierając oczekiwania na szybką dezinflację. To z kolei może utrzymać oczekiwania na obniżki stóp NBP i umocnienie krótkoterminowych POLGBs. Na długim końcu krzywej spodziewamy się względnej stabilizacji przy ryzykach związanych z rozwojem sytuacji fiskalnej i niepewnością co do decyzji TSUE w sprawie kredytów frankowych.
