Dziś o godz. 14:00 opublikowany zostanie opis dyskusji na czerwcowym posiedzeniu Rady Polityki Pieniężnej. Interesująca będzie zwłaszcza ocena trwałości podwyższonej inflacji (podczas spotkania członkowie Rady dysponowali wstępnym szacunkiem inflacji CPI za maj wynoszącym 4,8% r/r, najwyższym od niemal 10 lat). Natomiast na godz. 15:00 zaplanowana jest konferencja prezesa Narodowego Banku Polskiego po lipcowym posiedzeniu Rady Polityki Pieniężnej. I w tym wypadku w centrum uwagi będą znajdowały się komentarze dotyczące perspektyw inflacji oraz możliwości rozpoczęcia normalizacji polityki pieniężnej w Polsce jeszcze w tym roku.
Zgodnie z naszymi oczekiwaniami,
jak i konsensusem rynkowym Rada Polityki Pieniężnej utrzymała stopy procentowe NBP na dotychczasowym poziomie. W szczególności stopa referencyjna pozostaje na historycznie niskim poziomie 0,10%. Na lipcowym posiedzeniu członkowie Rady zapoznali się z najnowszą projekcją makroekonomiczną. Na podstawie opublikowanych w komunikacie rozkładów prawdopodobieństwa i zakładając ich symetrię można z przybliżeniem oszacować prognozy w scenariuszu bazowym. Zgodnie z oczekiwaniami zrewidowano w górę ścieżkę inflacji CPI. Obecnie prognozy na lata 2021-2023 wynoszą odpowiednio 4,1% r/r, 3,3% r/r oraz 3,4% r/r.
Wzrost PKB podniesiono do 5,0% z 4,0% w 2021 r.,
a oczekiwania na lata 2022-2023 nie uległy istotnej zmianie (5,4%). W pozostałych elementach komunikat nie różnił się w retoryce Rady: podkreślano niepewność związaną z przebiegiem pandemii oraz utrzymano program odkupu obligacji oraz możliwość interwencji walutowych. Projekcja lipcowa wskazująca na inflację CPI w przedziale dopuszczalnych odchyleń od celu w latach 2022-2023 daje pewien komfort członkom RPP optującym za opóźnieniem normalizacji polityki pieniężnej, jednak perspektywa solidnego wzrostu w perspektywie najbliższych lat i podwyższona inflacja stanowią argument za normalizacją polityki pieniężnej.
W warunkach wzrostu PKB przekraczającego 5% niemal zerowe stopy procentowe uważamy za nieoptymalne rozwiązanie, szczególnie, że ekspansywna pozostanie polityka fiskalna, a rząd realizować będzie program Polski Ład, który pobudzi konsumpcję. Naszym zdaniem projekcja listopadowa będzie już wskazywała na wysokie ryzyka braku realizacji celu inflacyjnego w średnim okresie, a bieżące dane będą wskazały na utrwalenie wzrostu gospodarczego na solidnym poziomie. Dałoby to, obok spodziewanej znacząco mniejszej skali niż przed rokiem restrykcji przeciwpandemicznych, argument za podwyższeniem stóp procentowych w Polsce pod koniec tego roku.
Rada Prezesów Europejskiego Banku Centralnego
zmieniła cel inflacyjny w strefie euro. Poprzednio był on definiowany jako wskaźnik inflacji konsumenckiej „blisko ale poniżej 2,0% r/r w średnim okresie”, zaś obecnie będzie rozumiany jako inflacja konsumencka wynosząca 2,0% r/r w średnim okresie”. Niewielka zmiana sformułowania celu inflacyjnego, motywowana głównie chęcią trwalszego zakotwiczenia oczekiwań inflacyjnych, nie wpływa naszym zdaniem zasadniczo na perspektywy polityki pieniężnej w strefie euro.
Zaprezentowane wczoraj w komunikacie podsumowującym
lipcowe posiedzenie Rady Polityki Pieniężnej założenia najnowszej projekcji makroekonomicznej dostarczają argumentów za rozważeniem podwyżek stóp procentowych w tym roku (w średnim terminie inflacja jest tylko nieco poniżej dopuszczalnej górnej granicy odchyleń) i stanowią przeciwwagę dla złotego walczącego z pogarszającym się sentymentem globalnym. Uwaga kieruje się obecnie na dzisiejszą konferencję prasową prezesa Narodowego Banku Polski. Na podstawie komentarzy A.Glapińskiego inwestorzy będą próbowali ocenić szanse na rozpoczęcie zacieśniania polityki pieniężnej w tym roku. Liczymy, że złoty – wzorem poprzednich dni – może zachowywać się dziś lepiej niż pozostałe waluty regionu. Rekordowo późna godzina opublikowania decyzji i komunikatu sprawia, że na otwarciu złoty może nieznacznie zyskać na wartości jako opóźnione dyskontowanie wczorajszych wydarzeń.
Złoty słabł wczoraj po raz kolejny w relacji do euro
a notowania EUR/PLN sięgnęły – po raz pierwszy od ponad dwóch tygodni – poziomu 4,55. Źródłem zmian raz jeszcze okazał się coraz mniej optymistyczny sentyment globalny uzupełniony o czynniki lokalne (niepewność towarzysząca zastrzeżeniom Komisji Europejskiej do węgierskiego planu odbudowy). Raz jeszcze zwracamy jednak uwagę, iż skala osłabienia złotego do euro w ostatnich trzech dniach jest najmniejsza spośród walut tej części Europy. Napływ kapitału w kierunku bardziej ryzykownych aktywów sprawił, że silne zmiany towarzyszyły notowaniom CHF/PLN. Tylko wczoraj kurs wzrósł o około 6 groszy do poziomu 4,19 i – bazując na wskazaniach technicznych – jest na drodze do szczytu 4,2237 (maksimum z marca tego roku). Solidnych zmian doświadczył także krajowy rynek długu. Długi koniec krzywej obniżył się bowiem o 6 bps (na zasadzie spóźnionej reakcji do rynku bazowych) i poziomem 1,65% powrócił do poziomów z pierwszej sesji lipca. Nakładając na to czwartkowy spokój rynku niemieckiego udało się obniżyć spread pomiędzy polską a niemiecką 10-latką poniżej bariery 200 bps.
Trudno inaczej niż przez pryzmat analizy technicznej
wytłumaczyć wczorajszą zwyżkę notowań eurodolara (dotarcie do dolnego ograniczenia krótkoterminowego kanału zniżkującego). Na gruncie fundamentalnym zaś przecenę wspólnej waluty powinny uzasadniać (początkowa reakcja rynków )doniesienia związane z największym od niemal 20 lat przeglądem założeń polityki pieniężnej w strefie euro. Otóż Europejski Bank Centralny podniósł swój cel inflacyjny z „poniżej, lecz blisko 2%” na 2% z tolerancją dla jego przekroczenia. Rynkową konsekwencją tych zmian jest możliwość utrzymywania ultra-łagodnej polityki pieniężnej w strefie euro przez dłuższy niż sądzono okres czasu. Prawdziwe załamanie przeżyła natomiast wczoraj para EUR/CHF, która obniżyła się w drugim najsilniejszym tempie w tym roku (ponad 0,5%). Poziomem 1,0836 notowania ustanowiły minimum z połowy lutego a więc momentu silnego rynkowego stresu związanego z przebiegiem pandemii w tym okresie. Uspokojeniu uległy natomiast notowania obligacji rynków bazowych. W poprzednich dniach dynamicznie zyskiwały one na wartości. Wczoraj zaś zakres spadków dochodowości był zaledwie symboliczny.
