Chociaż sporo było w tym tygodniu danych makro to eurodolar specjalnie na nie reagował. Potwierdzały one jednak jedno – momentum amerykańskiej gospodarki jest mocne, a podwyżki stóp w tym momencie nie powinny jej zaszkodzić. Na takim też stanowisku stoi Fed, a publiczne wypowiedzi członków FOMC z tego tygodnia składają się na jeszcze bardziej jastrzębi wydźwięk.
Zaczęło się od poniedziałkowej wypowiedzi J. Powella o gotowości na mocniejsze podwyżki stóp. Następnie kolejni członkowie FOMC, także z bardziej gołębiego obozu, potwierdzali te słowa w różny sposób. Efekt jest taki, że konsensus co do podwyżek stóp przesuwa się w górę, ale jednocześnie dolar już nie umacnia się, konsolidując przy poziomie 1,10. Po części siła euro wynikać może z oczekiwań, że wojna w końcu się skończy, a i EBC będzie musiał dołączyć się do podwyżek stóp.
Złoty z kolei, po wcześniejszym umocnieniu, w tym tygodniu tracił, a dopiero piątek przynosi wyraźniejsze umocnienie polskiej waluty. Dane makro z Polski w postaci dynamiki sprzedaży detalicznej nie zaskoczyły, ale za to osłabienie złotego może być związane z zapowiedzianym obniżeniem podatku PIT z 17 do 12% od połowy lipca. Można nazwać to częścią tarczy antyinflacyjnej, de facto jednak generującą w dłuższym terminie inflację.
Jest to kolejny impuls fiskalny ze strony rządu, pewnie budujący poparcie polityczne (bo efekt wzrostu dochodów będzie bardzo zauważalny), natomiast stoi to w sprzeczności z walką z inflacją, jaką podejmuje RPP. Jeśli założyć stopy wyższe niż 5-6%, ryzyka w postaci zbyt dużych kosztów finansowania przedsiębiorstw, ale i obsługi i zaciągania nowych kredytów hipotecznych przez osoby fizyczne będą się materializować. Kurs EUR/PLN był już przy poziomie 4,78, ale jednak obecnie spadł do 4,73. I to są okolice ważnego wsparcia. Kurs USD/PLN doszedł do 4,34, ale obecnie jest znów poniżej 4,30. Tu jednak kluczowe wsparcie do okolice 4,20, a do tego jeszcze droga daleka.
