Po niezwykle ciekawym wrześniu, w którym banki centralne wpływały swoimi działaniami na kursy walut, październik powinien okazać się już spokojniejszym miesiącem w tym względzie. Jeden z banków może jednak trochę namieszać na rynku.
We wrześniu posiedzenia decyzyjne miały wszystkie najważniejsze banki centralne. W przypadku niektórych z nich były to posiedzenia bardzo istotne, czego najlepszym przykładem jest Fed i trzecia podwyżka stóp procentowych w tym roku w jego wykonaniu. W październiku posiedzenia decyzyjne mają zaplanowane tylko 4 kluczowe banki centralne i przypadną one przede wszystkim na końcówkę miesiąca. Październikową ‘sesję banków centralnych’ rozpocznie australijski RBA, później do głosu dojdą Bank Kanady i Europejski Bank Centralny, a na koniec zostanie Bank Japonii.
Decyzje banków centralnych w 2018 roku
RBA – spadło negatywne ryzyko, ale perspektywy bez zmian
Po ostatnim posiedzeniu decyzyjnym RBA dolar australijski umacniał się. Było to związane z tym, że rynki obawiały się wcześniej, że komunikat po posiedzeniu będzie miał gołębi charakter w związku z publikowanymi wcześniej słabszymi danymi z gospodarki. Ostatecznie komunikat miał raczej neutralny charakter.
Czego spodziewamy się w październiku? Tym razem rynki nie obawiają się już tak bardzo gołębiego komunikatu, gdyż dane z gospodarki nie rozczarowały wyraźnie w ostatnim czasie. Należy je uznać raczej za pozytywne, biorąc pod uwagę dobry raport z rynku pracy i lepszy od prognoz wzrost PKB w II kwartale. Do tego dochodzą obawy o to, że rosnące ceny ropy naftowej będą stanowić presję inflacyjną.
Analitycy spodziewają się, że komunikat po październikowym posiedzeniu RBA będzie miał podobny charakter jak 2 poprzednie. Ewentualne jastrzębie wzmianki mogą umocnić dolara kanadyjskiego, ale w scenariuszu bazowym można założyć raczej nikłą reakcję waluty na komunikat banku centralnego. Rynki nie spodziewają się, by RBA podniósł poziom stóp procentowych wcześniej niż w ostatnim kwartale przyszłego roku.
BoC – kolejna podwyżka stóp?
Głównym bohaterem października może okazać się Bank Kanady, który swoje ostatnie posiedzenie decyzyjne miał na początku września. Wtedy nie zdecydowano się na zmianę poziomu stóp procentowych, ale rynki nie spodziewały się, by do takiej mogło dojść. Oczekiwały jednak wskazania na to, że w bliskiej przyszłości bank centralny przeprowadzi piątą w obecnym cyklu i trzecią w tym roku podwyżkę stóp procentowych. Bank centralny nie zasygnalizował takiej opcji w swoim komunikacie, co sprawiło, że dolar kanadyjski osłabił się. Oczekiwana co do szybkiej podwyżki nie spadły jednak, co najlepiej pokazuje fakt, że podwyżka stóp procentowych w październiku wyceniana jest na około 90%. Jeśli w najbliższych tygodniach nie pojawią się żadne negatywne sygnały w postaci np. bardzo słabych danych z gospodarki. Zaniknęło bowiem ryzyko związane z negocjacjami umowy handlowej pomiędzy USA i Kanadą, które w poprzednich miesiącach ciążyło na perspektywach kanadyjskiej gospodarki i działaniach BoC.
EBC – wszystko zostało już ustalone
Wrześniowe posiedzenie Rady Prezesów EBC, nie licząc konferencji prasowej Mario Draghiego, nie miało praktycznie żadnego wpływu na notowania euro. Bank centralny utrzymał treść wcześniejszego komunikatu, wskazującego na plany EBC co do zmian parametrów polityki pieniężnej. Podobny scenariusz powinien mieć miejsce w październiku, gdyż ustalone w połowie roku plany dotyczące zmian poziomu stóp procentowych (podwyżki najwcześniej na jesień 2019 roku) i programu QE (wygaszenie do końca 2018 roku) nie będą modyfikowane ze względu na brak czynników, które przemawiałyby za takim działaniem.
BoJ – w oczekiwaniu na wzrost inflacji
Bank Japonii od wielu miesięcy pozostaje jednym z tych, które stabilizują politykę pieniężną, nie oddziałując przy tym mocno na kurs waluty. Zmian w nastawieniu decydentów z BoJ nie spodziewamy się jeszcze przez najbliższe kilkanaście miesięcy, a więc dla października, podobnie jak w przypadku EBC, nie spodziewamy się większej reakcji rynku na decyzje banku centralnego. Taki stan rzeczy nie powinien zmienić się dopóki inflacja nie zacznie wyraźnie zbliżać się do celu inflacyjnego BoJ. Przy niskiej inflacji bank centralny będzie trzymał się mocno stymulacyjnej polityki, objawiającej się w ujemnych stopach procentowych i prowadzeniem skupu obligacji w takim tempie, by utrzymać rentowność tych 10-letnich na poziomie ok. 0%.
