Inflacja CPI w marcu sięgnęła poziomu 3,5% wobec oczekiwanego poziomu 3,4% r/r i wobec lutowego odczytu na poziomie 3,2%, natomiast inflacja bazowa ustabilizowała się na poziomie 3,8% r/r wobec oczekiwanego spadku do 3,7%. Po raz kolejny więc mamy zaskoczenie inflacją wyższą niż spodziewana, a do tego trajektoria jej powolnego wzrostu jest już wyraźna i ciężko będzie teraz przekonać decydentów, że można obniżać w USA stopy i sprowadzić inflację do celu. Oczywiście, nie będą oni ich podwyższać, ale dane te stanowią spory argument za utwierdzeniem członków FOMC, że z obniżkami stóp nie ma się co spieszyć. Rynek oczekuje teraz, że w tym roku będą tylko 2 obniżki stóp, z których pierwsza nastąpi dopiero we wrześniu.
Posiedzenie EBC z kolei nie przyniosło zmian stóp, co było w pełni oczekiwane, ale słowa z konferencji prasowej szefowej EBC zostały odebrane gołębio. Ch. Lagarde powiedziała, że EBC nie będzie czekać z decyzjami o obniżkach stóp, aż wszystkie kategorie inflacji będą zbieżne z celem, podkreślając widoczny trend spadku inflacji. Podtrzymała, że EBC zamierza latem łagodzić politykę pieniężną, mówiąc też o wstrzymywaniu się z decyzjami do czerwca. Wygląda więc na to, że to EBC a nie Fed pierwszy rozpocznie proces normalizacji. To dodatkowo jeszcze osłabia euro w relacji do dolara. W tle są jeszcze ryzyka geopolityczne z potencjalnym atakiem Iranu na Izrael.
Niepokój na giełdach i potencjalne zaostrzenie retoryki Fedu wpłynęło na złotego tylko w relacji do dolara, za sprawą spadku eurodolara. Kurs USD/PLN wzrósł do okolic oporu na 4,00, ale za to kurs EUR/PLN pozostał stabilny i to na niskim poziomie 4,26. Utrzymują się zatem pozytywne dla złotego sygnały techniczne, otwierające mu drogę do umocnienia nawet do 4,20. Najwyraźniej znaczenie cały czas ma fakt napływu kapitału do Polski oraz nastawienia RPP, które jest jeszcze bardziej jastrzębie niż Fedu. Niemniej, geopolityka może być dużym zagrożeniem dla realizacji takiego scenariusza.
