Polityczna gra między Koreą Północną a Stanami Zjednoczonymi i resztą świata, to przede wszystkim konflikt militarny. Jednakże czym jest rynek zbrojeniowy, jak nie częścią ogółu gospodarki. Żeby rynek zbrojeniowy Korei Północnej kwitnął, a budowanie nowych rakiet i pocisków balistycznych było możliwe, państwo potrzebuje dostaw ropy. Co jeśli Chiny przerwą eksport surowca? W Korei Północnej trudno jest mówić także o realnie wymienialnej walucie, której dostarczał reżimowi przemysł tekstylny.
„Zastraszony pies”, „misja samobójcza” i wiele innych…
Słowne przepychanki, groźby użycia środków militarnych i zapowiedzi sankcji, nie powstrzymują Kim Dzong Una. Donald Trump ostrzega już po raz kolejny, tym razem zapowiada bliski koniec reżimu. Słowa Prezydenta USA są bezpośrednią odpowiedzią na groźbę północnokoreańskiego Ministra Spraw Zagranicznych. Ten zapowiedział, że rakiety północnokoreańskie mogą wkrótce „udać się z wizytą” na terytorium Stanów Zjednoczonych, a wszystko za sprawą Donalda Trumpa. Minister Spraw Zagranicznych KRLD, ostrzegł, że słowa Trumpa, które mówią o „samobójczej misji” Korei Północnej, powinny być skierowane w kierunku Stanów Zjednoczonych, nie zaś Korei Północnej. Wcześniej jednak, po raz pierwszy sam Kim Dzong Un wydał oficjalnie oświadczenie skierowane do Donalda Trumpa. Było ono odpowiedzieć słowa Trumpa dotyczące „totalnego zniszczenia Korei Północnej”. Kim nazwał Trumpa „zastraszonym psem”.
Ta słowna gra nie ma końca, groźba przeciwko groźbie. Gdzie zatem są czyny, które mogłyby naprawdę wpłynąć na narastający konflikt?
Chiny nie próżnują
Podczas gdy Donald Trump sroży się na Kim Dzong Una, a dyktator wyzywa Trumpa od psów i zapowiada „wizytę rakiet” w USA, to Chiny podejmują konkretne działanie. Kto by pomyślał, że to akurat Chiny, które nie chciały tak srogich sankcji dla Korei Północnej, jako pierwsze wprowadzą je w życie? Państwo Środka będące strategicznym i największym partnerem handlowym Korei Północnej od 1 października wprowadzą ograniczenia w kilku sektorach. Po pierwsze, ograniczy się eksport ropy do Korei Północnej, a po drugie import tekstyliów od reżimowego sąsiada znacząco zmniejszy się. To doraźny cios, którego nikt nie spodziewałby się po praktycznie jedynym partnerze handlowym Korei Północnej. Gospodarka Korei Północnej, która i tak kuleje, otrzyma cios, który wygeneruje wysokie straty w budżecie. O tym, że Chiny były i są najważniejszym partnerem handlowym Korei Północnej, świadczą poniższe schematy wskazujące na destynacje i pochodzenie produktów i dóbr eksportowych i importowych.
Eksport Korei Północnej w 2015 roku - destynacja
Źródło: Media Atlas
Import Korei Północnej - źródło
Źródło: Media Atlas
Czarne złoto – czarne scenariusze
Chiny do tej pory były głównym paliw do Korei Północnej. Od 1 października, Koreańczycy z Północy zostaną znacznie odcięci od dostaw surowca. Co więcej, do Korei Północnej w ograniczonej ilości dopływać będą także chińskie dostawy gazu. Ceny paliw na niektórych północnokoreańskich stacjach, idą w górę w zastraszającym tempie. W ciągu dwóch miesięcy ceny wywindowały o 20%. Z dnia na dzień są to różnice, które można potwierdzić przykładem jednego z pracowników stacji w Pjongjangu. Według informacji AFP, jednego dnia benzyna kosztowała 1,90 USD, drugiego już 2 USD ( jak przeliczył pracownik stacji). Według rezolucji ONZ, Chiny będą nadal w stanie eksportować 2 miliony baryłek rafinowanej ropy naftowej rocznie do Korei Północnej, począwszy od początku nowego roku. Szacuje się, że Chiny eksportowały około 6 tys. baryłek dziennie do reżimowego sąsiada w 2016 roku (ekwiwalent 2,2 mln baryłek rocznie). Jednakże, są to tylko dane szacunkowe, gdyż Chiny od 2014 roku nie podały danych dotyczących eksportu paliw.
Korea Północna oczywiście może w jakimś stopniu wytwarzać własne surowce energetyczne, jak np. węgiel. Chiny były głównym importerem północnokoreańskiego węgla, do czasu wprowadzenia w życie sankcji. W 2016 roku wartość eksportu węgla do Chin wyniosła 1,2 mld USD. Bolesne skutki sankcji, dają się już we znaki gospodarce Korei Północnej.
Odcięta nić
Jak się okazuje, ograniczenie eksportu paliw, to niejedyny cios w gospodarkę Korei Północnej. Chiny importowały z Korei Północnej tekstylia. Nić łącząca chiński rynek tekstylny z północnokoreańskim zostanie w krótce odcięta. Chiny zmniejszą import tekstyliów od sąsiada. Jak podaje BBC, układ polegał na tym, że wiele z ubrań produkowanych w Chinach w fazie wstępnej powstawało w Korei Północnej, następnie do fazy końcowej, produkty trafiały do Chin, gdzie zyskiwały słynną na cały świat etykietkę „Made in China”. Ograniczenie importu produktów włókienniczych do Chin, może wygenerować dla Korei Północnej straty rzędu 700 mln USD rocznie.
Rynek „prawdziwej” waluty
Koreę Północną najbardziej zaboli fakt ograniczenia importu tekstyliów do Chin. Dlaczego? Dostarczanie produktów włókienniczych dawało Korei Północnej jedyną szansę dostępu do realnej, wymienialnej waluty. Won północnokoreański, będący narodową walutą Korei Północnej, nie ukrywajmy, jest pieniądzem trudno dostępnym za granicą. Stąd też import tekstyliów pozwalał na zawierania transakcji w walutach wysoko pozycjonowanych na międzynarodowym rynku.
Eksport i import Korei Północnej
W 2015 roku powstało ciekawe zestawienie przedstawiające główne elementy północnokoreańskiego eksportu i importu.
Przyjrzyjmy się najpierw eksportowi. Według danych Atlas Media, łączna wartość północnokoreańskiego eksportu w 2015 roku wyniosła 2,8 mld USD. Największy udział procentowy (34%) miał węgiel, następnie poszczególne tekstylia. Import Korei Północnej w 2015 roku wyniósł 3,4 mld USD. Największy udział w imporcie miały paliwa – 5,4%, następnie za nimi znalazły się włókna syntetyczne ok. 4% całości importu.
