Na jakość warunków mieszkaniowych istotnie wpływa wielkość mieszkania, w okresie ostatnich 30 lat przeciętny standard powierzchniowy mieszkań odczuwalnie poprawił się. W 2021 przeciętna powierzchnia użytkowa mieszkania wynosiła 75 m kw., w 19 powiatach przekraczała 100 m kw. (110 m kw. w powiecie warszawskim zachodnim, kartuskim i leszczyńskim).
Zobacz także: Brak centralnego ogrzewania. Modernizacja ogrzewania wyzwaniem dla ok. 2,5 mln lokali
Przeciętnie najmniejsze mieszkania były w kilku miastach śląskich (52 m kw. w Świętochłowicach i Chorzowie, 54 m kw. w Wałbrzychu oraz Siemianowicach). Przestrzenne zróżnicowanie wielkości mieszkania (Mapa 5) jest funkcją zabudowy (większe mieszkania w powiatach z wyższym udziałem budynków jednorodzinnych; por. wykres poniżej), zamożności mieszkańców powiatu, czy położenia w regionach atrakcyjnych turystycznych, gdzie część powierzchni mieszkaniowej jest przeznaczana na wynajem.
Mieszkania w miastach (powiaty grodzkie) zwykle są przeciętnie mniejsze niż w otaczających je powiatach ziemskich. Na przeciętną powierzchnię mieszkania w powiecie wpływa też okres budowy mieszkania (wykres poniżej). Od lat 90. widać wyraźną tendencję wzrostu powierzchni budowanych mieszkań, zatem duża intensywność budownictwa w powiecie w ostatnich 30 latach sprzyjała wzrostowi standardu powierzchniowego mieszkań. Pomimo znaczącej poprawy, polskie mieszkania pozostają relatywnie przeludnione – na tle innych krajów cechuje je niska liczba pokoi na osobę. Biorąc pod uwagę cechy jakościowe zasobu mieszkaniowego w Polsce, deficyt zasobów mieszkaniowych w Polsce względem UE jest jeszcze głębszy niż wynika z porównania liczby mieszkań, o czym pisaliśmy w raporcie Budownictwo mieszkaniowe z wysokim potencjałem wzrostu.
Ostatnie lata przyniosły wyraźną poprawę wskaźnika przeciętnej powierzchni mieszkaniowej przypadającej na osobę. Średnia powierzchnia na mieszkańca w Polsce w 2021 wynosiła 30 m kw. przy zróżnicowaniu regionalnym (Mapa 6) od 24,3 m kw. na osobę w powiecie kwidzyńskim i kilku sąsiadujących pomorskich powiatach do 42 m kw. w powiecie warszawskim zachodnim. Na poziom wskaźnika wpływa kilka czynników, do najistotniejszych należy: - przeciętna wielkość mieszkania powiązana z charakterem zabudowy i zamożnością mieszkańców powiatu; - liczba ludności, ukształtowana też przez migrację. Najwyższym poziomem przeciętnej powierzchni na osobę charakteryzują się zatem zamożne powiaty w dużych aglomeracjach, powiaty w atrakcyjnych turystycznie regionach (wynajem w obszarze nadmorskim i miejscowościach podgórskich), a także z dochodowym rolnictwem. Przeciętnie większa powierzchnia użytkowa na osobę jest też skutkiem wyludniania się regionu (np. na Podlasiu czy w Lubelskiem). Z kolei relatywnie niska powierzchnia na osobę w pasie powiatów w Polsce północnej może wynikać ze struktury wieku ich zasobów – relatywnie dużego udziału starszych, mniejszych mieszkań.
Rynek nieruchomości na wykresach
***Materiał pochodzi z raportu PKO BP: "Puls Nieruchomości. Analizy Nieruchomości", którego pełną zawartość możesz zobaczyć i pobrać klikając w poniższy przycisk:
Komentarze
Sortuj według: Najistotniejsze
Nie ma jeszcze komentarzy. Skomentuj jako pierwszy i rozpocznij dyskusję