Według wstępnych danych GUS wzrost gospodarczy w 1Q br. wyniósł 8,5% r/r wobec 7,6% r/r w 4Q ubiegłego roku. To nieco więcej niż szybki szacunek opublikowany pod koniec minionego miesiąca. W samym kwartale gospodarka urosła o 2,5% kw/kw (dane odsezonowane). Pokazuje to dynamiczny wzrost gospodarki na początku roku, a jednocześnie silnie proinflacyjną strukturę wzrostu, który napędzany był konsumpcją prywatną oraz akumulacją zapasów. Popyt krajowy wzrósł aż o 13,2% r/r. Nie dziwi więc, że przy tak silnie rosnącym popycie firmy mają możliwość przerzucania rosnących kosztów produkcji na ceny konsumenta.
Struktura wzrostu nie budzi naszego dużego optymizmu. Od strony popytu głównymi czynnikami napędzającymi gospodarkę była konsumpcja prywatna oraz akumulacja zapasów, które dodały odpowiednio 3,9 pkt. proc. oraz 7,7 pkt. proc. Warto przy tym dodać, że wzrost konsumpcji prywatnej o 6,6% r/r wobec wzrostu 8,0% r/r w 4Q 2021 jest niższy od naszych szacunków. To wzrost też słabszy od sprzedaży detalicznej, co może sugerować wyraźne hamowanie konsumpcji usług, która ograniczane są z powodu wysokiej inflacji. Kontynuacja akumulacji zapasów przez firmy to efekt ich rosnących cen oraz zaburzeń w dostawach. Nadbudowana zapasów jest więc sposobem zna zabezpieczenie ciągłości produkcji w warunkach zaburzeń łańcuchów dostaw. Wspomniane silniki wzrostu nie dają gwarancji jego utrzymania w średnim i długim terminie. Konsumpcja będzie wyhamowywała ze względu na wysoką inflację oraz wygasanie efektu związanego z napływem uchodźców. Akumulacja zapasów wyhamuje natomiast wraz ze spowolnieniem popytu konsumpcyjnego i inwestycyjnego, co będzie już widoczne w drugiej połowie tego roku. Od strony podażowej rosła wartość dodana we wszystkich głównych sektorach gospodarki, a najsilniej w budownictwie, transporcie i przemyśle.
Zgodnie z oczekiwaniami wyhamowały inwestycje, których dynamika w 1Q wyniosła 4,3% r/r wobec 5,3% r/r w 4Q 2021. Opublikowane wcześniej dane wskazują, że w grupie firm zatrudniających co najmniej 50 osób najsilniej rosły inwestycje firm krajowych prywatnych oraz firm z udziałem kapitału zagranicznego. Firmy publiczne w znacznej mierze ograniczyły aktywność inwestycyjną w pierwszych miesiącach tego roku.
Kolejne kwartały przyniosą wyhamowanie aktywności ekonomicznej, co już obecnie widoczne jest w danych wysokiej częstotliwości i we wskaźnikach koniunktury. Wysoka inflacja i towarzyszące temu podwyżki stóp procentowych wpłyną na wyhamowanie konsumpcji prywatnej. Niepewność co do perspektyw otocznia globalnego, zaburzenia w łańcuchach dostaw, obniżające się wykorzystanie mocy wytwórczych oraz wysokie koszty finansowania nie będą natomiast sprzyjały inwestycjom w środki trwałe. Czynnikiem, który wspierać będzie inwestycje natomiast to wzrost nakładów na poprawę efektywności energetycznej. W dłuższej perspektywie (rok 2023-2024) wsparciem powinna być realizacja projektów współfinansowanych z Krajowego Planu Odbudowy. Co prawda jego podpisanie nastąpi prawdopodobnie w tym tygodniu, jednak środki zaczną płynąć szerszym strumieniem z opóźnieniem. Ze względu na bardzo dobry początek roku, a także efekt przeniesienia z roku ubiegłego dynamika PKB w całym 2022 roku przekroczy 5%. Natomiast w roku 2023 spodziewamy się wyraźnego wyhamowania koniunktury i obniżenia się dynamiki PKB w okolice 2%.
Opublikowane nie zmieniają perspektyw polityki pieniężnej. Dobra kondycja gospodarki daje przestrzeń do wzrostu stóp procentowych. Silny wzrost gospodarki, napędzany w dużej mierze przez popyt konsumpcyjny potwierdza coraz silniejszy wpływ popytu krajowego na procesy cenowe w polskiej gospodarce. Dlatego też oczekujemy kontynuacji agresywnego zacieśniania polityki pieniężnej i wzrostu stopy referencyjnej w sierpniu o 75 pkt. baz. Uważamy, że docelowy poziom stopy referencyjnej w tym cyklu zacieśniania sięgnie 7%. Ze względu na prawdopodobne odkotwiczenie oczekiwań inflacyjnych i ciasny rynek pracy ryzyka dla tego scenariusz skierowane są w górę, jednak w naszej ocenie skala łącznego zacieśniania w obecnym cyklu spowoduje znaczne spowolnienie gospodarcze, które będzie ograniczało skłonność władz monetarnych do silniejszych podwyżek stóp procentowych.
