Główny Urząd Statystyczny potwierdził szacunek kwietniowej inflacji na poziomie 14,7% r/r wobec 16,1% r/r w marcu. Należy przy tym podkreślić, iż spadek rocznego wskaźnika inflacji to w dużej mierze efekt wysokiej bazy odniesienia sprzed roku, a także spadku cen pali i nośników energii, a szczególnie opału. Spadki cen paliw i cen nośników energii sprzyjały wyhamowaniu miesięcznej dynamiki CPI do 0,7% m/m z 1,1% m/m w marcu.
Presja inflacyjna w gospodarce pozostaje wysoka, a opublikowane dziś szczegóły koszyka inflacyjnego potwierdzają silną uporczywość inflacji. Widać to szczególnie w cenach usług, których dynamika czwarty miesiąc z rzędu wyniosła 13,3% r/r. W skali miesiąca natomiast ceny usług wzrosły o 1,4% m/m wobec 0,8% m/m miesiąc wcześniej. Na tym poziomie dezinflacji nie widać. Odnotować przy tym należy, że do wysokiej dynamiki cen usług w kwietniu przyczyniła się silna zwyżka cen usług transportowych, które w samym kwietniu wzrosły o 24,8% m/m. Według naszych szacunków inflacja bazowa mierzona jako wskaźnik CPI po wyłączeniu cen żywności i energii obniżyła się nieznacznie - do 12,1% r/r, jednak w skali miesiąca utrzymują się solidne ponad jednoprocentowe wzrosty. Również w tych danych widać wysoką uporczywość inflacji. Widać więc, iż spadek rocznego wskaźnika inflacji to w dużej mierze efekt wysokiej bazy statystycznej oraz spadków cen surowców energetycznych z bardzo wysokich poziomów.
Z tych samych powodów inflacja CPI obniżać się będzie także w najbliższych miesiącach. Szczególnie korzystny wpływ na CPI będą miały spadki cen paliw, czemu sprzyja umocnienie złotego oraz zniżki cen na rynkach globalnych. Naszym bazowym scenariuszem jest też zejście inflacji CPI do poziomów jednocyfrowych w 4Q 2023, osiągając poziom nieco poniżej 9% w grudniu tego roku. Czynniki bazowe oraz regres cen surowców przemysłowych z ekstremalnie wysokich poziomów będą sprzyjały dość szybkiemu zejściu inflacji do poziomu jednocyfrowego, niemniej zwracamy uwagę, iż inflacja na poziomie ok. 9% taki poziom inflacji wciąż jest bardzo wysoka, niemal 4-krotnie wyższa niż środek celu banku centralnego. Powrót inflacji do celu NBP pozostaje wciąż odległą perspektywą.
Dojście inflacji do celu NBP będzie spowolniać ekspansywna polityka fiskalna. Zapowiedzi wzrostu transferów społecznych, w tym zapowiedziane w weekend podwyższenie świadczenia 500+, bezpłatne leki i bezpłatny przejazd autostradami to impuls sięgający 1% PKB. Z dużym prawdopodobieństwem można założyć, że do czasu wyborów parlamentarnych pojawia się dodatkowe propozycje zwiększające skalę transferów socjalnych. Ich realizacja doprowadzi do zwiększenia zagregowanego popytu w warunkach, kiedy zniżka inflacji zwiększy dochody rozporządzale gospodarstw domowych. W warunkach ciasnego rynku pracy będzie to stanowiło dodatkowy impuls popytowy skoncentrowany na konsumpcji prywatnej. Przy niskim poziomie inwestycji i ograniczonych możliwościach wzrostu mocy produkcyjnych skutkować to będzie podwyższoną presją inflacyjną i/lub wzrostem nierównowagi zewnętrznej. Działania te będą zatem utrwalały inflację na podwyższonym poziomie, ponieważ będą zwiększały przestrzeń do przerzucania rosnących kosztów produkcji na ceny detaliczne. Czynnikiem dezinflacyjnym może być silniejszy niż nasze dotychczasowe założenia złoty, niemniej przełożenie się mocniejszej waluty na inflację nie jest silne i według badań NBP umocnienie złotego o 10% powoduje obniżenie inflacji o ok. 0,4-0,5 pkt. proc.
W takich uwarunkowaniach nie widzimy przestrzeni na obniżki stóp procentowych w tym roku. Uporczywy charakter inflacji, ciasny rynek pracy, podwyższona presją płacowa, a także ekspansywna polityka pieniężna nie dają argumentów za szybkim złagodzeniem polityki pieniężnej. Zwracamy przy tym uwagę na ryzyko szybszej obniżki stóp przez RPP być może przed wyborami parlamentarnymi, szczególnie, że argument do tego może dać spadek inflacji do poziomów jednocyfrowych. Realizacja tego scenariusza oznaczałaby jeszcze wolniejszy powrót inflacji do celu NBP i jeszcze dłuższy okres inflacji przekraczającej cel NBP.
