Dziś czas na finalną inflację z Polski za czerwiec. Wstępny odczyt wskazał na 11,5% r/r, a nasz komentarz do tych danych można znaleźć pod linkiem (rozważania o stopach procentowych zmieniły się - i dziś je uaktualnimy - ze względu na agresywny forward guidance prezesa Glapińskiego). Po południu poznamy też dane o krajowym bilansie płatniczym za maj.
Prognozujemy saldo obrotów bieżących na poziomie 400 mln EUR (konsensus 560 mln EUR). Nasza prognoza eksportu to -0,6% r/r, a importu -6,9% r/r. W USA opublikowany zostanie indeks Uniwersytetu Michigan.
Czego oczekują ekonomiści w wybranych gospodarkach wschodzących?
Zazwyczaj nie spoglądamy tak daleko na gospodarki wschodzące (EM), niemniej w obecnym czasie w tym bloku dzieje się naprawdę dużo. Kiedy bowiem banki centralne gospodarek rozwiniętych kontemplują nad dalszymi podwyżkami stóp procentowych, w EM trwa dyskusja na temat czasu i tempa cyklu obniżek kosztu pieniądza. Polska do tego grona została wyraźnie dołączona po słowach prezesa Glapińskiego podczas ostatniej konferencji prasowej. Zatem, jak wyglądają obecnie oczekiwania ekonomistów?
Do grupy porównawczej wzięliśmy Brazylię, Meksyk, Czechy oraz Polskę. Zaprezentowane prognozy są medianą wartości nadesłanych przez różnego rodzaju instytucje prywatne do Bloomberga. Zacznijmy od PKB, gdzie dość spójnie oczekiwane jest spowolnienie wzrostu gospodarczego przed bardziej zsynchronizowanym odbiciem w 2025 roku. Warto zauważyć, iż ścieżka wzrostu dla krajów z obydwu Ameryk jest prawie monotonicznie obniżająca się, w przeciwieństwie do naszego regionu. W przypadku Polski i Czech rzuca się w oczy pewna konwergencja dynamiki po okresie, w którym Polska radziła sobie zdecydowanie lepiej.
Co ciekawe, taka sytuacja nie oznacza mniejszej presji inflacyjnej. Jest wręcz odwrotnie. Opadanie krajowej inflacji na tle tej czeskiej jest mniej optymistyczne. Innymi słowy konsensus zakłada obecnie większy problem inflacyjny nad Wisłą niż nad Wełtawą. Jeśli chodzi o Brazylię oraz Meksyk, tam profil normalizacji jest bardziej gradualny, niemniej też inflacja rosła wolniej i była niższa. Główną tego zasługą była mniejsza ekspozycja na kryzys energetyczny, ale też mniejsza ekspansja fiskalna podczas pandemii w Meksyku.
Patrząc na prognozy salda rachunku obrotów bieżących można zauważyć, iż po pierwotnej poprawie w Polsce, która w zasadzie już się wydarzyła, oczekiwane jest utrzymanie umiarkowanego deficytu w kolejnych latach. Czesi z kolei wracają z dużo gorszych poziomów deficytu, ale też oczekiwane tempo poprawy jest mocniejsze. Jeśli Polska będzie utrzymywać ekspansywną politykę fiskalną (i dołączy do tego polityka pieniężna), wówczas może to oznaczać nawet większy deficyt rachunku bieżącego, co mogłoby położyć się cieniem na kursie złotego. W Brazylii i Meksyku nie ma większej historii – oczekiwana jest względna stabilizacja obecnych poziomów.
Skoro już wątek fiskalny został poruszony to należy zauważyć, że w oczach mediany prognoz wszystkie cztery gospodarki notować będą budżetowe deficyty. Warto jest zwrócić uwagę na Czechy, gdzie oczekuje się szybszej normalizacji salda fiskalnego niż w Polsce. Nasi południowi sąsiedzi są już po okresie wyborczym, a nowy rząd zapowiedział zacieśnienie fiskalne. W Polsce sytuacja wygląda zgoła inaczej, a większa ekspozycja na wojnę w Ukrainie może sprzyjać utrzymywaniu większego deficytu budżetowego. Taki obraz zdaje się spójny z tym, co przedstawiają oczekiwania odnośnie do inflacji. Na wykresie dobrze również widać bierną postawę Meksyku pod względem fiskalnej odpowiedzi na kryzys pandemiczny. W konsekwencji peso radzi sobie od pandemii naprawdę dobrze, choć trzeba wspomnieć tutaj o wspierających Meksyk trendach nearshoringowych.
Pod względem oczekiwań odnośnie do stóp procentowych wyraźnie zarysowuje się większa spójność. Widać jednak, że to w Polsce ekonomiści są najmniej pewni szybkiego cyklu obniżek. Na koniec przyszłego roku medianowa stopa procentowa wynosi 5,4%. Jednocześnie czeski cykl obniżek wyceniany jest zdecydowanie bardziej agresywnie. Rynek widzi bowiem główną stopę 2-tygodniowych operacji repo na poziomie 3,95% na koniec 2024 roku. Tymczasem w obydwu przypadkach punkt startowy jest bardzo zbliżony. Ścieżka czeska wydaje się mieć sens biorąc pod uwagę oczekiwania silniejszej normalizacji polityki fiskalnej. Zaznaczamy przy tym, że sam początek obniżek stóp prawdopodobnie przyniesie przesunięcie się oczekiwań w dół, niemniej dotyczy to każdej gospodarki. Ankietowani przez Bloomberga ekonomiści są najbardziej ostrożni w kontekście obniżek stóp są w przypadku Meksyku. Taki ruch spodziewany jest dopiero w przyszłym roku.
Tak rysowane oczekiwania odnośnie do stóp banku centralnego znajdują swoje odzwierciedlenie w tychże dotyczących rentowności długu w walucie lokalnej. Warto jednak zaznaczyć, że na przykład w polskim przypadku jesteśmy już bliscy realizacji prognozy na koniec przyszłego roku, gdyż rentowność krajowej 10-latki osiągnęła wczoraj 5,5%.
Na koniec rzut oka na kursy walut lokalnych względem amerykańskiego dolara. Bez większej historii – w każdym przypadku oczekiwana jest aprecjacja walut lokalnych. Należy jednak zwrócić uwagę, że sporo z tychże prognoz już zmaterializowało się (np. kurs USDMXN aktualnie znajduje się poniżej 17). Biorąc pod uwagę zawężający się dyferencjał stóp procentowych (obniżki stóp w EM) nie można więc wykluczyć w najbliższym czasie korekty szerokiej siły walut EM.
Zobacz także: Kurs korony szwedzkiej (SEK) - jakie perspektywy ma przed sobą waluta w II połowie roku?
