PKB w USA: 1,5%
USA jak dotąd wyjątkowo odporne na recesję. Trajektorie zmiennych spójne tylko ze spowolnieniem. Biorąc pod uwagę skalę zejścia z inflacji i występujące po drodze szoki, minimalny spadek PKB w jednym z kwartałów połączony z niewielkim wzrostem stopy bezrobocia zaklasyfikujemy jako soft landing.
Równoważenie rynku pracy od strony popytu na pracę (redukcja wakatów) przy (bardzo niskich) zwolnieniach. Stopniowe chłodzenie płac, choć ich dynamika wciąż pozostaje podwyższona. Jeśli Fed weźmie pod uwagę potencjalny wzrost produktywności ze strony AI wydaje się, że nieco wyższe płace mogą być akceptowalne. Już teraz produktywność odbija. Kombinacja wzrostów produktywności i wzrostów płac (bo w dłuższym terminie to właśnie jest równowaga) daje podstawy do powrotu do bez-inflacyjnego (lub nisko-inflacyjnego) wzrostu. Uważamy, że w najbliższych latach USA będą w komfortowej sytuacji, która trudna będzie do powtórzenia w Europie.
Szanse: realizacja trendów near-shoringowych (przenoszenie produkcji do Meksyku) i re-shoringowych, ożywienie na rynku nieruchomości (obniżki stóp), niskie ceny energii.
Ryzyka i problemy: mniej ekspansji fiskalnej w nowym roku (w porównaniu do 2023), zachowanie konsumenta po wyczerpaniu nadwyżkowych oszczędności.
PKB w strefie euro: 0,4%
Strefa euro radziła sobie do tej pory znacznie gorzej niż USA (m.in. kryzys energetyczny). Sfera realna znajduje się na pograniczu recesji, a słabe projekcje wzrostu EBC rewidowane są w dół. Jednocześnie impet wzrostu cen zdaje się dość szybko gasnąć. Skutkiem jastrzębiej polityki EBC było w zasadzie całkowite zatrzymanie nowej akcji kredytowej.
Na rynku pracy dostrzec można coraz wolniejsze wzrosty zatrudnienia. Jednocześnie miary wzrostu płac zdają się sygnalizować brak narastania dalszej presji na wzrosty wynagrodzeń. Uwaga EBC skierowana jest obecnie na kierunek transferu wynegocjowanych podwyżek (zyski firm – inflacyjne, czy oszczędności – nieinflacyjne). Fakty sugerują, że raczej dominują oszczędności. Statystyki produktywności są w strefie euro słabsze niż w USA. W dłuższym terminie powinno to również hamować wzrost płac. W krótkim terminie ryzyko utrzymania wysokich płac również pozostaje niskie, gdyż popyt jest słaby, a inflacja spada, co daje szanse na zakotwiczenie oczekiwań. Bez szoków cenowych o szybciej rosnące płace będzie trudno. Ergo, inflacja będzie spadała dalej.
Szanse: przyspieszenie inwestycji na fali wypłat z Funduszu Odbudowy, reforma niemieckiego „hamulca zadłużenia” (więcej wydatków).
Ryzyka i problemy: zbyt długie utrzymywanie wysokich stóp procentowych EBC, eskalacja ryzyka geopolitycznego, zwycięstwo Trumpa.
