Obecnie obserwowane schłodzenie globalnego popytu, złagodzenie presji w łańcuchach dostaw oraz niższe ceny surowców wspierają trendy dezinflacyjne. Dobrym przykładem są Stany Zjednoczone, gdzie tempo spadku dynamiki inflacji było relatywnie szybkie. W połowie 2022 r. tamtejszy poziom inflacji przekraczał 9,0% r/r, natomiast ostatnie odczyty to poziomy w okolicy 3,0% r/r. Podobnej ścieżki inflacji, ale z kilkumiesięcznym przesunięciem, doświadcza gospodarka europejska. Również w Polsce spodziewamy się dalszego trendu dezinflacji i spadku średniorocznej inflacji z 12,0% w 2023 r. do 6,7% w 2024 r. Jednocześnie długoterminowe oczekiwania inflacyjne, które są budowane na podstawie wycen na rynku obligacji, pozostają zgodne z przywołanym wyżej trendem. Oczekiwania dynamiki inflacji za 5 lat kształtują się poniżej 2,5% r/r zarówno dla Stanów Zjednoczonych jak i strefy euro. Niższa dynamika inflacji powinna przybliżyć koniec cyklu podwyżek stóp procentowych.
Powyższe czynniki wspierają m.in. spadek rentowności obligacji na rynkach rozwiniętych, w szczególności tych o dłuższym okresie do wykupu. Zgodnie z powyższym, zakładamy że przyszłoroczne poziomy rentowności obligacji 10-letnich będą niższe od obecnych. W rezultacie ceny obligacji skarbowych oraz korporacyjnych, w szczególności tych o ratingu inwestycyjnym, powinny wzrosnąć. Przejście poza szczyt inflacji, będzie oznaczać naszym zdaniem stopniowe osłabienie się amerykańskiego dolara w horyzoncie kolejnego roku. Rynki akcji państw rozwijających się (ang. emerging markets; w tym Polska) często w takiej sytuacji zaczynają zachowywać się relatywnie lepiej względem rynków państw rozwiniętych. Na trendzie dezinflacji oraz niższych stopach procentowych korzystać powinny również spółki z segmentu value i quality. Dobrym przykładem pozostaje sektor dóbr luksusowych, który charakteryzuje się mocną rentownością oraz wysokimi przepływami pieniężnymi.
Czynnikiem ryzyka w powyższym temacie pozostaje utrzymanie się inflacji na wyższych poziomach przez dłuższy czas. Może to być spowodowane np. ponownym wzrostem cen surowców, dalszymi zaburzeniami w łańcuchach dostaw czy efektem tzw. drugiej rundy. W takim scenariuszu banki centralne byłby zmuszone utrzymywać wysoki poziom stóp procentowych przez dłuższy czas, co ciążyłoby notowaniom zarówno na rynku długu, jak i instrumentom udziałowym.
Zobacz także: Garść newsów makroekonomicznych: prognozy gospodarcze dla Polski wykluczają scenariusz recesji – nie musimy się już obawiać?
