Brandywine Global: Blended finance może zaoferować rozwiązanie pozwalające przyciągnąć więcej prywatnego kapitału na finansowanie zrównoważonego rozwoju rynków wschodzących, a jednocześnie zachęcić do przejścia na zerową emisję netto. Wielu właścicieli aktywów i zarządzających inwestycjami chętnie inwestuje w takie przedsięwzięcia. Mają oni jednak zastrzeżenia, przede wszystkim dotyczące zwiększonego ryzyka tych inwestycji. Na przykład inwestowanie w strategie przejściowe - strategie, które pomagają w stopniowym przechodzeniu na bardziej odnawialne metody - oraz w projekty infrastrukturalne na rynkach wschodzących stanowi złożone wyzwanie. Wielu inwestorów nie rozumie lokalnych zagrożeń i brakuje im zasobów na miejscu, aby przeprowadzić wstępne i bieżące badania niezbędne do zarządzania tymi przedsięwzięciami. Ponadto, wielu właścicieli aktywów posiada wytyczne, które ograniczają udział emitentów o ratingu innym niż inwestycyjny w ich portfelu do określonego procentu.
Jednym z potencjalnych rozwiązań, które mogłoby rozwiązać wiele z tych problemów, jest finansowanie mieszane. Blended finance wykorzystuje banki rozwoju lub źródła publiczne do zabezpieczenia początkowego finansowania projektu, aby następnie przyciągnąć kapitał prywatny,1 tworząc partnerstwo publiczno-prywatne. Wielu ekspertów zgadza się, że blended finance może pomóc w wypełnieniu luki finansowej, która jest potrzebna do sfinansowania zrównoważonego rozwoju rynków wschodzących.
Bank Światowy rozwiązał wiele z tych wyzwań, angażując lokalny personel do nadzorowania rozmieszczenia kapitału i prowadzenia bieżącej analizy due diligence. Kiedy Bank Światowy początkowo finansuje projekt, bierze na siebie również początkowe ryzyko, co może przyciągnąć w dalszej kolejności kapitał prywatny. Kiedy bank rozwoju, taki jak Bank Światowy, emituje dług w celu sfinansowania tych projektów, obligacje te często posiadają rating kredytowy na poziomie inwestycyjnym, co może być idealne dla wielu alokatorów aktywów.
Co ważne, blended finance może być również wykorzystywane do poprawy istniejącej infrastruktury, stając się ważnym narzędziem w inwestycjach przejściowych. Uważamy, że te możliwości transformacji w globalnej gospodarce nie powinny być ignorowane. Obecnie "czysto" zielona działalność stanowi bardzo małą część globalnego produktu krajowego brutto (PKB), a jeszcze mniejszą część gospodarek rynków wschodzących. Chociaż inwestycje czysto ekologiczne są z pewnością potrzebne, aby rozwiązać problem globalnych emisji, uważamy, że należy skupić się również na przekształceniu istniejących rodzajów działalności, takich jak transport, budownictwo i górnictwo, w kierunku bardziej zrównoważonych ekologicznie praktyk. Wiele rynków wschodzących opiera swoje utrzymanie na takich branżach. Są to branże, których nie da się łatwo zastąpić ekologicznymi alternatywami, a które będą wymagały złożonych, wieloetapowych przekształceń oraz zaangażowania i dostosowania się do potrzeb wielu interesariuszy. Rozwiązanie tych kwestii instytucjonalnych będzie trudne. Ponieważ jednak finansowanie tego typu projektów może mieć duży wpływ na emisję gazów cieplarnianych, mają one kluczowe znaczenie dla przejścia na gospodarkę niskoemisyjną. Jednocześnie przewiduje się, że w nadchodzących dziesięcioleciach rynki wschodzące będą zwiększać emisje w celu wspierania rozwoju gospodarczego. Dlatego też rozwiązanie tych złożonych kwestii będzie miało zasadnicze znaczenie dla pomocy gospodarkom rozwijającym się w osiągnięciu celów w zakresie redukcji emisji, przy jednoczesnym wspieraniu bardziej zrównoważonego rozwoju gospodarczego.
Republika Południowej Afryki
Transformacja w Republice Południowej Afryki wiąże się z wieloma wyzwaniami, jak również możliwościami. Według raportu Uniwersytetu Stellenbosch w RPA i Blended Finance Taskforce, opublikowanego na zeszłorocznym Światowym Forum Ekonomicznym, przejście jednej z największych afrykańskich gospodarek z energetyki węglowej na ekologiczną alternatywę wymaga 250 miliardów dolarów w ciągu najbliższych trzydziestu lat. Jednocześnie natychmiastowe zbycie Eskomu, głównego dostawcy energii elektrycznej w RPA, lub nawet całej RPA, wiązałoby się z kosztami. Usunięcie głównego dostawcy energii z sieci energetycznej w czasie, gdy RPA boryka się z rolling blackoutami, miałoby konsekwencje polityczne i rozwojowe. Ponadto Eskom jest ogromnym pracodawcą w regionie i natychmiastowe zbycie go mogłoby mieć znaczące konsekwencje społeczno-ekonomiczne, potencjalnie prowadząc do większej niestabilności w kraju. Powstaje więc pytanie, jak rozwiązać złożone problemy związane z transformacją, takie jak te, aby osiągnąć cele emisyjne? Chociaż sami inwestorzy nie mogą rozwiązać tego problemu, współpraca z podmiotami publicznymi i bankami rozwoju może być krokiem w kierunku praktycznego rozwiązania.
Indonezja
Podczas COP27 w zeszłym roku, grupa krajów zgodziła się zmobilizować 20 miliardów dolarów finansowania publicznego i prywatnego, aby pomóc Indonezji odejść od węgla, przyspieszyć szczytową emisję w kraju o siedem lat do 2030 roku i zobowiązać się do osiągnięcia zerowej emisji netto w sektorze energetycznym do 2050 roku.
Indonezyjskie partnerstwo Just Energy Transition Partnership (JETP) wyeliminuje 300 megaton emisji gazów cieplarnianych do 2030 r., przy czym do 2060 r. redukcja wyniesie znacznie ponad 2 gigatony. Połowa z tych 20 miliardów dolarów będzie pochodzić ze źródeł publicznych, w tym wielostronnych banków rozwoju i krajów G7, a połowa z prywatnych instytucji finansowych, koordynowanych przez Glasgow Financial Alliance for Net Zero (GFANZ). To właśnie te 10 miliardów dolarów z sektora publicznego pozwoliło na wyasygnowanie kolejnych 10 miliardów dolarów, przy czym szacuje się, że po rozpoczęciu projektów pilotażowych do sektora prywatnego wpłynie jeszcze 20-30 miliardów dolarów. Biorąc pod uwagę wysoką zawartość węgla w zużyciu energii w Indonezji, blended finance może być wykorzystane do odblokowania znacznego kapitału prywatnego w celu rozwiązania tego problemu w krótkim okresie i być może poprawy inwestycji w kraju oraz tez dotyczących środowiska, zrównoważonego rozwoju i zarządzania (ESG).
Wniosek
Bezpośrednie inwestowanie w projekty dotyczące transformacji lub infrastruktury w krajach rozwijających się może być w praktyce trudne lub wiązać się ze zbyt dużym ryzykiem dla wielu inwestorów i właścicieli aktywów. Bez dostępu do kapitału prywatnego, rynki wschodzące mają ograniczone możliwości finansowania bardzo potrzebnego rozwoju, przy jednoczesnym wdrażaniu czystszych alternatyw. Bez możliwości finansowania osiągnięcie zerowego poziomu netto staje się dla tych krajów nieproporcjonalnie trudniejsze. Atrakcyjnym rozwiązaniem jest finansowanie mieszane, czyli partnerstwo pomiędzy sektorem publicznym i prywatnym. Partnerstwa te zapewniają właścicielom aktywów i inwestorom więcej możliwości inwestycyjnych o potencjalnie lepszym profilu ryzyka. Jednocześnie gospodarki rozwijające się zyskują dostęp do potrzebnego kapitału. Finansowanie mieszane może pomóc w rozwiązaniu złożonych problemów, z którymi borykają się te kraje. Wspólne programy uznają, że bardziej realistyczna droga do zera netto wymaga wsparcia wielu interesariuszy oraz praktycznego, etapowego podejścia, które uwzględnia kluczowe gałęzie przemysłu, na których opierają się kraje rozwijające się i stara się zrównoważyć podstawowe potrzeby gospodarcze z celami zrównoważonego rozwoju.
