Wakacje kredytowe powinny być przeznaczone dla osób w wyjątkowo trudnej sytuacji, także ze względu na proinflacyjność tego rozwiązania i nie obejmować kredytów ze stałą stopą procentową. Zaś vacatio legis powinno być wydłużone do 30 dni – uważa Konfederacja Lewiatan.
Sejm pracuje nad projektem ustawy zakładającej pomoc osobom spłacającym kredyty w złotych. W obecnym kształcie umożliwia ona uzyskanie wsparcia w zakresie wakacji kredytowych niezależnie od sytuacji finansowej, także osobom, które nie mają problemu ze spłatą kredytów oraz zamożnym.
- Nie tylko istota wsparcia wymaga, aby wakacje kredytowe były zawężone do kredytobiorców w trudnej sytuacji, ale również okoliczności ekonomiczne przemawiają za możliwie precyzyjną konstrukcją tego instrumentu. To rozwiązanie przyczyni się do przyspieszenia inflacji. Z drugiej strony jednocześnie może też wpłynąć na ograniczenie dostępności kredytu dla przedsiębiorstw. Innymi słowy to utrudnienie walki z inflacją przy jednoczesnym generowaniu skutków ubocznych. Na własne życzenie dokładamy sobie ryzyko w i tak już niepewnym otoczeniu makroekonomicznym – mówi Adrian Zwoliński, ekspert ds. rynku finansowego i prawa korporacyjnego Konfederacji Lewiatan.
Niezbędne jest wprowadzenie kryterium finansowego przy udzielaniu wakacji kredytowych. Rekomendowany jest przynajmniej minimalny warunek finansowy: kredytobiorca powinien ponosić miesięczne koszty obsługi kredytu w wysokości przekraczającej 30% dochodów osiąganych miesięcznie przez jego gospodarstwo domowe (wartość wskaźnika RdD przekracza 30%).
- Chodzi o odrzucenie wniosków składanych przez osoby w dobrej sytuacji ekonomicznej i ograniczenie kosztu wakacji kredytowych dla społeczeństwa. – dodaje Adrian Zwoliński.
Z wakacji kredytowych powinny być wyłączone kredyty ze stałą stopą procentową. Mimo, że uzasadnienie projektu dotyczy kredytów ze zmienną stopą procentową, co wynika z dyskutowanej sytuacji ekonomicznej, przepisy w obecnej wersji dopuszczają również wakacje kredytowe wobec kredytów ze stałą stopą procentową.
