Swap finansowy to rodzaj umowy, która pozwala dwóm stronom na zamianę określonymi kwotami pieniężnymi w przyszłości. Swap finansowy jest często stosowany w celu zabezpieczenia przed zmianami stóp procentowych lub cen surowców.
Swap finansowy składa się z dwóch elementów: różnicy między kwotami pieniężnymi oraz okresu trwania umowy. Różnica między kwotami pieniężnymi jest obliczana na podstawie różnicy między stawkami procentowymi, kursami walut lub cenami surowców. Okres trwania umowy może być różny i zależy od potrzeb stron umowy.
Swap finansowy jest często stosowany przez banki, fundusze inwestycyjne oraz przedsiębiorstwa w celu zabezpieczenia się przed ryzykiem zmian kursów walut, stóp procentowych lub cen surowców. Swap finansowy jest też często stosowany w celu dostosowania długu do wymagań finansowych stron umowy.
Swap walutowy (po angielsku: fx swap) to rodzaj transakcji, charakteryzującej się tym, że zobowiązuje obie strony transakcji do dokonania początkowej wymiany walut w konkretnie ustalonym dniu, a także po określonym kursie walutowym oraz następnie do zwrotnej wymiany tychże walut. Zwrotna wymiana walut również musi zachodzić w ustalonym wcześniej konkretnym terminie w przyszłości (oczywiście innym niż rozliczenie wymiany początkowej) i również po kursie, który zostaje uzgodniony na początku – czyli w momencie dokonywania transakcji. Przeważnie istnieje rzecz jasna różnica pomiędzy ustalonym początkowym kursem wymiany a kursem na zaplanowaną transakcją zwrotną.
Ze swapami walutowymi mniejszy lub większy związek mają de facto wszystkie transakcje, które są zawierane na rynku Forex. Można powiedzieć, że na tym rynku swapy walutowy mają poniekąd charakter należności za „nocleg transakcji”, czyli przetrzymanie otwartej pozycji przez noc. Należność ta wynika z różnicy stóp procentowych określonych dla danych par walutowych i/lub kosztów przechowywania tych par. Oczywiście możemy wyróżnić w zakresie kryterium efektywności inwestycji swap dodatni/ujemny. Podział ten identycznie wygląda w przypadku swapu walutowego na rynku CFD (czyli z angielskiego: Contract For Difference; kontrakty na różnice cenowe). Przy niełatwej dla początkujących do zrozumienia tematyce swapu walutowego, należy również nadmienić słowo o tzw. carry trade. Jest to termin, którym określa się kupowanie danej waluty, która cechuje się relatywnie wysoką stopą procentową oraz sprzedawanie waluty charakteryzującej się stosunkowo niską stopą procentową. Mechanizm ten „wyliczony” jest na zysk dla tradera, wynikający z powodu różnić w oprocentowaniu.
Czy jednak strategia carry trade to tylko kupno waluty wyżej oprocentowanej i sprzedanie tej o niższym oprocentowaniu, a następnie czekanie na łatwe zyski? Nie do końca. Chociaż powyższy schemat działania jest całkowicie poprawny, to jednak trzeba wziąć pod uwagę jeszcze inne czynniki, ale poprawnie zinterpretować ewentualną skuteczność stosowania metody carry trade. Najważniejszym zaś czynnikiem jest płynność danych par walutowych. A ta z reguły bowiem na rynku handlu międzywalutowego Forex bywa niezwykle zmienna. Utrudnienie stanowi również w pewnym sensie popularność metody carry trade. Wiele traderów zajmujących się tym, w związku też z popularyzacją rynku Forex, zbyt szybko lub zbyt wolno zamyka pozycje, co w przypadku nawet mniejszej korekty może przerodzić się w tzw. w inwestorskim żargonie „wodospad”.
